ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5310

เย่เฉินรีบไปมหาวิทยาลัยจินหลิงอย่างเร็วที่สุด

คราวนี้เขาไม่ได้ขับรถเข้าไปแต่จอดรถไว้ที่ลานจอดรถใกล้มหาวิทยาลัยจินหลิง แล้วเดินเข้าไปในมหาวิทยาลัย

เขาจำได้ชัดเจนว่าครั้งที่แล้วแหวนเคลื่อนไหวที่มหาวิทยาลัยจินหลิง ระหว่างทางที่เขาขับรถออกจากที่นี่

ดังนั้นเย่เฉินจึงสวมแหวนไว้ในมือและเดินไปยังอาคารวิชาการของมหาวิทยาลัยจินหลิงอย่างไม่เร่งรีบมากนัก

ตลอดทางที่เขาก้าวเดิน เขาสัมผัสถึงการเคลื่อนไหวของแหวนอย่างระมัดระวัง

แต่สิ่งที่ทำให้เขาผิดหวังอย่างมากคือแหวนกลับไม่ตอบสนองแต่อย่างใด

เย่เฉินพึมพำในใจ: "ครั้งที่แล้วมีการตอบสนองขณะที่ออกไป หรือว่ามันจำทิศทางได้"

คิดได้เช่นนี้เขาก็หันกลับและเดินตามทางที่มาอีกครั้ง

แต่จนกระทั่งเขาเดินออกไปถึงหน้าประตูมหาลัยแหวนก็ยังไม่ตอบสนอง

เย่เฉินอดไม่ได้ที่จะรู้สึกรำคาญเล็กน้อยและคิดกับตัวเองว่า: "ครั้งที่แล้วแกเคลื่อนไหวที่นี่ไม่ใช่หรือ? ทำไมครั้งนี้แกไม่เคลื่อนไหว? ยังหลับอยู่หรือเปล่าถึงไม่รู้สึก? หรือว่าจะพาไปสัมผัสที่จอดรถใต้ดินTomson Rivieraอีกครั้ง!"

แหวนไม่มีการตอบสนองใดๆ เขาทำอะไรไม่ได้นอกจากกลับไปที่ลานจอดรถด้วยความสิ้นหวัง เตรียมขึ้นรถและออกเดินทาง แล้วกลับไปที่ลานจอดรถชั้นใต้ดินของTomson Rivieraอีกครั้ง แล้วลองเสี่ยงโชค

“ลา?” เย่เฉินขมวดคิ้วแล้วถามเธอว่า “เป็นอะไร?เธอกับหมอเทพซือกำลังมีปัญหาหรือไม่？"

"ไม่เชิง..." เฉินเสี่ยวจ้าวถอนหายใจแล้วพูดเรียบๆ: "ปู่ของฉันกำลังจะปิดคลินิกกลับไปเย่นจิง..."

"กลับเย่นจิง" เย่เฉินถามเธอโดยไม่รู้ตัว: "ฉันจำได้ว่าหมอเทพซือบอกว่าต่อไปเขาจะลงหลักปักฐานอยู่ที่จินหลิง เขาเพิ่งมาที่นี่ได้ปีกว่าทำไมถึงจะไปกะทันหัน"

เฉินเสี่ยวจาวพูดด้วยน้ำเสียงคลุมเครือ: "เรื่องนี้... ฉันจะพูดยังไงดี มันเป็นการตัดสินใจของคุณตาด้วย ฉันทำอะไรไม่ได้... เขาถอดป้ายคลินิกออกแล้วและคิดจะไปวันพรุ่งนี้ เดิมทีเขาไม่ได้ตั้งใจ ฉันบอกคุณเพราะเขารู้สึกละอายใจที่จะบอกลาคุณ คิดจะโทรขอโทษคุณหลังจากที่ไปแล้ว...แต่...แต่..."

ขณะที่เฉินเสี่ยวจาวกำลังพูดทันใดนั้นเธอก็พูดเสียงสะอึกสะอื้น "แต่เซียวจาวทำใจไม่ได้... เสี่ยวจาวไม่อยากจากจินหลิง ไม่อยากจากอาจารย์เย่... ฉันจึงโทรมาอาจารย์อยากให้อาจารย์ช่วยเกลี้ยกล่อมคุณตาอีกครั้ง ... "