ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5310
เย่เฉินรีบไปมหาวิทยาลัยจินหลิงอย่างเร็วที่สุด
คราวนี้เขาไม่ได้ขับรถเข้าไปแต่จอดรถไว้ที่ลานจอดรถใกล้มหาวิทยาลัยจินหลิง แล้วเดินเข้าไปในมหาวิทยาลัย
เขาจำได้ชัดเจนว่าครั้งที่แล้วแหวนเคลื่อนไหวที่มหาวิทยาลัยจินหลิง ระหว่างทางที่เขาขับรถออกจากที่นี่
ดังนั้นเย่เฉินจึงสวมแหวนไว้ในมือและเดินไปยังอาคารวิชาการของมหาวิทยาลัยจินหลิงอย่างไม่เร่งรีบมากนัก
ตลอดทางที่เขาก้าวเดิน เขาสัมผัสถึงการเคลื่อนไหวของแหวนอย่างระมัดระวัง
แต่สิ่งที่ทำให้เขาผิดหวังอย่างมากคือแหวนกลับไม่ตอบสนองแต่อย่างใด
เย่เฉินพึมพำในใจ: "ครั้งที่แล้วมีการตอบสนองขณะที่ออกไป หรือว่ามันจำทิศทางได้"
คิดได้เช่นนี้เขาก็หันกลับและเดินตามทางที่มาอีกครั้ง
แต่จนกระทั่งเขาเดินออกไปถึงหน้าประตูมหาลัยแหวนก็ยังไม่ตอบสนอง
เย่เฉินอดไม่ได้ที่จะรู้สึกรำคาญเล็กน้อยและคิดกับตัวเองว่า: "ครั้งที่แล้วแกเคลื่อนไหวที่นี่ไม่ใช่หรือ? ทำไมครั้งนี้แกไม่เคลื่อนไหว? ยังหลับอยู่หรือเปล่าถึงไม่รู้สึก? หรือว่าจะพาไปสัมผัสที่จอดรถใต้ดินTomson Rivieraอีกครั้ง!"
แหวนไม่มีการตอบสนองใดๆ เขาทำอะไรไม่ได้นอกจากกลับไปที่ลานจอดรถด้วยความสิ้นหวัง เตรียมขึ้นรถและออกเดินทาง แล้วกลับไปที่ลานจอดรถชั้นใต้ดินของTomson Rivieraอีกครั้ง แล้วลองเสี่ยงโชค
“ลา?” เย่เฉินขมวดคิ้วแล้วถามเธอว่า “เป็นอะไร?เธอกับหมอเทพซือกำลังมีปัญหาหรือไม่？"
"ไม่เชิง..." เฉินเสี่ยวจ้าวถอนหายใจแล้วพูดเรียบๆ: "ปู่ของฉันกำลังจะปิดคลินิกกลับไปเย่นจิง..."
"กลับเย่นจิง" เย่เฉินถามเธอโดยไม่รู้ตัว: "ฉันจำได้ว่าหมอเทพซือบอกว่าต่อไปเขาจะลงหลักปักฐานอยู่ที่จินหลิง เขาเพิ่งมาที่นี่ได้ปีกว่าทำไมถึงจะไปกะทันหัน"
เฉินเสี่ยวจาวพูดด้วยน้ำเสียงคลุมเครือ: "เรื่องนี้... ฉันจะพูดยังไงดี มันเป็นการตัดสินใจของคุณตาด้วย ฉันทำอะไรไม่ได้... เขาถอดป้ายคลินิกออกแล้วและคิดจะไปวันพรุ่งนี้ เดิมทีเขาไม่ได้ตั้งใจ ฉันบอกคุณเพราะเขารู้สึกละอายใจที่จะบอกลาคุณ คิดจะโทรขอโทษคุณหลังจากที่ไปแล้ว...แต่...แต่..."
ขณะที่เฉินเสี่ยวจาวกำลังพูดทันใดนั้นเธอก็พูดเสียงสะอึกสะอื้น "แต่เซียวจาวทำใจไม่ได้... เสี่ยวจาวไม่อยากจากจินหลิง ไม่อยากจากอาจารย์เย่... ฉันจึงโทรมาอาจารย์อยากให้อาจารย์ช่วยเกลี้ยกล่อมคุณตาอีกครั้ง ... "
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สะใจไอไรอันมากกก...
โง่ก็โง่อยุ่วันยันค่ำ แทนที่จะเอาเรื่องแจ้งความมาพูด ถ้าคน1,000คนแจ้งความ คนที่โดนจับก้คือพวก1,000คนเพราะพวกนี้มันก้รุ้ว่าคนในครอบครัวทำไรแต่ไม่ห้ามไม่แจ้งตำรวจ ถ้าตำรวจรู้ว่าพวกญาติรู้แต่ไม่แจ้งความ ก้โดนข้อหาสมรู้ร่วมคิดแล้ว และพวกนี้ก้ไม่มีหลักฐานเอาผิดเฟนหยุน แต่ดันคืดไม่ได้เนี่ยน่ะ แต่สนุกมาก เป้นนิยายเรื่องแรกที่ติดงอม แหละอินมาก 555...
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...