ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5312
เย่เฉินไม่ได้คิดว่าเหตุผลที่ซือเทียนฉีจะไปจากจินหลิงเพราะแพ้พนันจี้ซื่อถัง
ยิ่งไปกว่านั้นเขาไม่คิดว่าชายชราเดิมพันกับคนอื่นเพื่อเอาหม้อต้มยามาให้
เขาถามด้วยความสงสัย: "หมอเทพหมอซือ คนที่คุณแพ้พนันคือใคร"
"ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน" ซือเทียนฉีตอบ: "ชายคนนั้นค่อนข้างบ้าคลั่ง เขาบอกแค่ว่าเขาแซ่หงคนอื่นๆเรียกเขาชื่อหงเทียนซือ"
“หงเทียนซือ?” เมื่อเย่เฉินได้ยินสามคำนี้ก็ขมวดคิ้ว
เย่เฉินเคยได้ยินเธอพูดถึงชื่อนี้ หลังจากที่กู้ชิวอี๋ส่งยาช่วยหัวใจให้คุณตา
ตามที่เธอพูดคนนี้เป็นนักพรตอาวุโสมากในแวดวงชาวอเมริกันเชื้อสายจีน รู้จักกันในนามหงเทียนซือ ซึ่งสนิทกับคุณยายของเธอมาก และในขณะนั้นตาของเธอป่วยหนัก เขายังรีบเดินทางไปรักษาเป็นการเฉพาะ และด้วยเรื่องนี้ยังมีข้อขัดแย้งกับกู้ชิวอี๋
หลังจากเห็นประสิทธิภาพของยาช่วยหัวใจแล้ว คนๆนี้ต้องการหาตัวคนที่กลั่นยายาช่วยหัว หลังจากได้ยินจากลุงของเขาอานโฉงชิวว่ามียาอายุวัฒนะในจินหลิง เขาก็ตัดสินใจมาค้นหายาที่จินหลิง
ตอนนั้นกู้ชิวอี๋เตือนเขาเป็นพิเศษ ต่อไปต้องระวังหงเทียนซือคนนี้ให้ดี แต่ตอนนั้นเขายังอยู่ที่สหรัฐอเมริกาจึงไม่ได้สนใจคนนี้มากนัก
แต่ตอนนี้เหมือนว่าคนๆนี้จะมาหาจินหลิงแล้วและได้พบคนที่ใกล้ชิดกับเขา
ซือเทียนฉีถอนหายใจแล้วพูดว่า:"เขาจะแข่งวัดชีพจรกับฉัน โดยสุ่มเลือกผู้ป่วยหญิงที่เคยคลอดบุตรสำหรับการแข่งขัน ซึ่งการแข่งจะมีทั้งหมดสามจุด จุดแรกคือหาอายุของผู้ป่วยใครใกล้เคียงความจริงมากที่สุดชนะ จุดที่สองระบุวันที่มีประจำเดือนของผู้ป่วยใครใกล้เคียงความจริงมากที่สุดจะเป็นผู้ชนะ จุดที่สามระบุจำนวนครั้งที่ผู้ป่วยตั้งครรภ์และใครใกล้เคียงความจริงมากที่สุดจะเป็นผู้ชนะ... รวมเป็นสาม ผู้ชนะสองในสามคือผู้ชนะ ... "
เย่เฉินอดไม่ได้ที่จะพูดอย่างอึดอัด: "หมอเทพซือ ฉันขอพูดนอกเรื่อง มันไม่ค่อยเหมาะสมหรือไม่ที่หมอสองคนจะแข่งกันเดาประจำเดือนและจำนวนการตั้งครรภ์ของผู้ป่วยหญิง?"
ซือเทียนฉีรีบอธิบาย: "อาจารย์เย่ คุณอาจจะไม่รู้ว่าเรื่องพวกนี้เป็นล้วนเป็นเนื้อหาการแข่งขันวัดชีพจรของหมอหลวงสมัยโบราณมาโดยตลอด แม้ว่ามันจะฟังดูไม่เหมาะสมแต่ในความเป็นจริง เนื่องจากผู้หญิงสรีระมากกว่าผู้ชายหลายอย่าง ดังนั้นนรีเวชศาสตร์สามารถสะท้อนความสามารถของแพทย์ในการจับชีพจรได้ดีที่สุด "
“แพทย์ทั่วไปสามารถจับชีพจรแห่งความสุขได้ในช่วงแรกของการตั้งครรภ์ แพทย์ในระดับที่สูงขึ้นไปสามารถคาดเดาวันคลอดของหญิงตั้งครรภ์ผ่านชีพจรได้ แพทย์ในระดับที่ยิ่งสูงขึ้นไปสามารถบอกได้ว่าอีกฝ่ายตั้งครรภ์และคลอดลูกมาแล้วกี่ครั้ง กล่าวกันว่ามีหมอหลวงชั้นยอดที่สามารถรู้เพศของทารกในครรภ์ผ่านการจับชีพจรได้ แต่คนแบบนี้มีให้เห็นในหนังสือโบราณเท่านั้น”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...
หม่าหลังนเอ๋ย หม่าหลัน!! คุณมึงมีสิทธิ์ไปสอนคนอื่นด้วยหรอ ตัวคุณมึงเองยังทำที่พูดไม่ได้เลย ยังมีน่าไปสอนคนอื่น 555 สนุกมาๆเลยครับ เรื่องแรกเลยที่อ่านแล้วอินขนาดนี้ ขอบคุณที่ทำออกมาให้อ่านครับ แต่ปรับให้ผญ.ที่เข้าหาพระเอก ไม่ต้องลุกหนักเกินไป มันดูน่าเบื่อ ดูขัดใจกับคนอ่าน เรื่องรักที่มีแต่พระเอกเข้าใจได้ แต่เรื่องที่อ่อยพระเอกขั้นสุด มันดูน่าเบื่อเกินไป ไม่ฟิน...
หม่าหลังนมากก...
สะใจมากกก...