ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5313

"เอาล่ะ" เย่เฉินถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้และถามเขาว่า "สองในสาม คุณแพ้กี่ครั้ง"

ซือเทียนฉีก้มหน้าลงแล้วพูดด้วยความอับอาย: "คุณเย่ ฉันแพ้สามครั้ง ... "

เย่เฉินขมวดคิ้วอย่างช่วยไม่ได้: "อีกฝ่ายเป็นเพียงนักพรต เท่าที่ฉันรู้สิ่งที่เขาศึกษามักจะเป็นการเล่นแร่แปรธาตุ เขาไม่น่าจะมีความเชี่ยวชาญในทักษะทางการแพทย์มากนัก คุณจะแพ้เขาสามครั้งจริงๆหรือ?”

ซือเทียนฉีก้มหน้าลงแล้วพูดว่า "ฉันไม่รู้ว่าทำไมวิชาทางการแพทย์ของนักพรตคนนี้ถึงโดดเด่นมาก แต่ฉันสู้เขาไม่ได้จริงๆ... "

เย่เฉินถามอีกครั้ง: "ตอนนั้นพวกคุณเลือกเป้าหมายการแข่งขันอย่างไร? มีความเป็นไปได้ไหมที่คนๆนี้จะนัดผู้ป่วยมาล่วงหน้า จากนั้นมาท้าทายคุณแล้วมาเสนอวิธีการแข่งขัน แล้วแอบสมรู้ร่วมคิดกันเพื่อเอาชนะ?”

"นี่..." ซือเทียนฉีครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งจากนั้นก็พึมพำ: "ฉันไม่มีหลักฐานจะพิสูจน์ได้ แต่ฉันไม่ได้ตัดความเป็นไปได้นี้"

หลังจากพูดอย่างนั้นซือเทียนฉีก็พูดอย่างจริงจังอีกครั้ง: "แต่อาจารย์เย่ ลัทธิเต๋ามักจะเน้นย้ำเรื่องการขัดเกลาจิตใจและนิสัย ดังนั้นหงเทียนซือคงไม่ไร้ยางอายขนาดนี้"

เย่เฉินยิ้มอย่างมีนัยแล้วพูดอย่างสบายๆ: "หากเป็นผู้ขัดเกลาจิตใจและนิสัยจริงๆ จะมาที่นี่เพื่อเดิมพันกับคนอื่นทำไม？ เช่นเดียวกับพระในวัดและนักบวชในโบสถ์หากพวกเขาอยู่กับผู้ร่ำรวยและมีอำนาจตลอดทั้งวันทำให้คิดแต่เรื่องเงินทองแล้วจะไปขัดเกลาจิตใจจริงๆได้อย่างไร”

ที่เย่เฉินพูดเช่นนั้นก็เพราะตามที่กู้ชิวอี๋บอกหงเทียนซือมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับคุณยายของเธอ

ในความคิดของเย่เฉินสิ่งแรกที่ผู้ที่มีศรัทธาที่แท้จริงต้องทำคือการไม่สนใจเรื่องชื่อเสียงและโชคลาภ ถ้าเขาใช้ความสามารถไปกับการผูกมิตรกับคนที่มีอำนาจ จิตใจของเขาจะบริสุทธิ์ได้อย่างไร?