ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5313
"เอาล่ะ" เย่เฉินถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้และถามเขาว่า "สองในสาม คุณแพ้กี่ครั้ง"
ซือเทียนฉีก้มหน้าลงแล้วพูดด้วยความอับอาย: "คุณเย่ ฉันแพ้สามครั้ง ... "
เย่เฉินขมวดคิ้วอย่างช่วยไม่ได้: "อีกฝ่ายเป็นเพียงนักพรต เท่าที่ฉันรู้สิ่งที่เขาศึกษามักจะเป็นการเล่นแร่แปรธาตุ เขาไม่น่าจะมีความเชี่ยวชาญในทักษะทางการแพทย์มากนัก คุณจะแพ้เขาสามครั้งจริงๆหรือ?”
ซือเทียนฉีก้มหน้าลงแล้วพูดว่า "ฉันไม่รู้ว่าทำไมวิชาทางการแพทย์ของนักพรตคนนี้ถึงโดดเด่นมาก แต่ฉันสู้เขาไม่ได้จริงๆ... "
เย่เฉินถามอีกครั้ง: "ตอนนั้นพวกคุณเลือกเป้าหมายการแข่งขันอย่างไร? มีความเป็นไปได้ไหมที่คนๆนี้จะนัดผู้ป่วยมาล่วงหน้า จากนั้นมาท้าทายคุณแล้วมาเสนอวิธีการแข่งขัน แล้วแอบสมรู้ร่วมคิดกันเพื่อเอาชนะ?”
"นี่..." ซือเทียนฉีครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งจากนั้นก็พึมพำ: "ฉันไม่มีหลักฐานจะพิสูจน์ได้ แต่ฉันไม่ได้ตัดความเป็นไปได้นี้"
หลังจากพูดอย่างนั้นซือเทียนฉีก็พูดอย่างจริงจังอีกครั้ง: "แต่อาจารย์เย่ ลัทธิเต๋ามักจะเน้นย้ำเรื่องการขัดเกลาจิตใจและนิสัย ดังนั้นหงเทียนซือคงไม่ไร้ยางอายขนาดนี้"
เย่เฉินยิ้มอย่างมีนัยแล้วพูดอย่างสบายๆ: "หากเป็นผู้ขัดเกลาจิตใจและนิสัยจริงๆ จะมาที่นี่เพื่อเดิมพันกับคนอื่นทำไม？ เช่นเดียวกับพระในวัดและนักบวชในโบสถ์หากพวกเขาอยู่กับผู้ร่ำรวยและมีอำนาจตลอดทั้งวันทำให้คิดแต่เรื่องเงินทองแล้วจะไปขัดเกลาจิตใจจริงๆได้อย่างไร”
ที่เย่เฉินพูดเช่นนั้นก็เพราะตามที่กู้ชิวอี๋บอกหงเทียนซือมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับคุณยายของเธอ
ในความคิดของเย่เฉินสิ่งแรกที่ผู้ที่มีศรัทธาที่แท้จริงต้องทำคือการไม่สนใจเรื่องชื่อเสียงและโชคลาภ ถ้าเขาใช้ความสามารถไปกับการผูกมิตรกับคนที่มีอำนาจ จิตใจของเขาจะบริสุทธิ์ได้อย่างไร?
ขณะซือเทียนฉีถอนหายใจ: "มันสายเกินไปที่จะพูดเรื่องพวกนี้ตอนนี้ ตอนนั้นมีผู้ป่วยจำนวนมากที่เห็นฉันแพ้เขา ชื่อของฉันซือเทียนฉีและจี้ซื่อถังสามคำถูกทำลายจากจินหลิงไปแล้ว แม้จะรู้ว่าเขาโกงแต่ก็ไม่มีทางจะเอากลับคืนมาได้แล้ว "
เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย: "มันอาจจะไม่แน่"
พูดแล้วเขานึกอะไรออกแล้วถามซือเทียนฉี: "อ่อ หมอเทพซือ คุณบอกว่าเขามีหม้อต้มยาของบรรพบุรุษ มันคือหม้อต้มยาแบบไหน"
ซือเทียนฉีพูดอย่างรวดเร็ว: "มันเป็นหม้อเล่นแร่แปรธาตุของลัทธิเต๋า มีขนาดประมาณลูกรักบี้ ดูเหมือนว่ามันน่าจะทำจากทองแดง ลักษณะของภาชนะเป็นสามขามีหูจับและยังมีฝ่าปิดด้วย บนหม้อต้มมีลายมังกรที่ทำจากผ้าไหมดูแล้วเป็นงานฝีมือที่ประณีตมาก ตามที่เขาพูดมันถูกสืบทอดมาจากบรรพบุรุษของเขาและใช้สำหรับปรุงยาโดยเฉพาะ”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...