เย่เฉินเลิกคิ้วขึ้นด้วยความสนใจแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม: "ของสิ่งนี้อาจไม่ใช่ของดีสำหรับการเล่นแร่แปรธาตุ"
พูดจบเขาถามซือเทียนฉีว่า: "ชายคนนั้นบอกหรือไม่ว่าเขาจะมาเมื่อไหร่"
ซือเทียนฉีรีบพูดว่า: "เขาบอกว่าจะมาพรุ่งนี้แปดโมงเช้า จะมาแขวนป้ายที่วางไว้ที่หน้าประตู"
เย่เฉินนึกถึงป้ายที่ห่อด้วยผ้าไหมสีแดงหน้าประตูยิ้มเล็กน้อยแล้วเดินออกไปหน้าประตู
เย่เฉินยืนนิ่งอยู่หน้าป้ายยื่นมือออกไปฉีกผ้าไหมสีแดงออกโดยไม่เกรงใจ เผยให้เห็นอักษรเคลือบทองสามตัว: หอนักพรต
เย่เฉินหัวเราะจากนั้นดึงบันไดที่อยู่ข้างหยกป้ายจี้ซื่อถังที่ถูกถอดออกด้วยมือข้างเดียวแล้วแขวนป้ายนั้นกลับเข้าไปใหม่
ซือเทียนฉีพูดอย่างกระวนกระวาย: "อาจารย์เย่ อย่าทำอย่างนั้น ... ถ้าคุณวางแขวนป้ายนี้ ฉันก็จะกลายเป็นกล้าเดิมพันแต่ไม่ยอมรับความพ่ายแพ้ ... "
เย่เฉินพูดด้วยรอยยิ้ม: "ไม่เป็นไร แขวนป้ายไว้เพื่อให้เขารู้ว่ามีการเปลี่ยนแปลงเกี่ยวกับเรื่องนี้และเขาจะต้องรีบมาจัดการอย่างแน่นอน ถึงตอนนั้นฉันจะดวลกับเขา!"
เย่เฉินรู้ว่าครั้งนี้หงเทียนซือคนนี้มาที่นี่เพื่อยาอายุวัฒนะ ในเมื่อเขามาหาซือเทียนฉีแล้ว ไม่ว่าเขาจะรู้ตัวตนของเย่เฉินหรือไม่ก็ตามก็ไม่สามารถปล่อยให้เขาอยู่ในจินหลิงแบบนี้ต่อไปได้
ดังนั้นวิธีที่ดีที่สุดในตอนนี้คือการเริ่มจู่โจม
อย่างไรก็ตามเย่เฉินคำนึงถึงเรื่องหนึ่งนั่นคือ เนื่องจากหงเทียนซือสนิทกับคุณยายของเขา เขาอาจจะเคยพบพ่อแม่ของตนด้วยหรือไม่
ถ้าเขาเคยพบ เขาอาจจะเดาสถานะของตนได้จากรูปร่างหน้าตาของตนที่คล้ายคลึงกับพ่อแม่
แผนการของเย่เฉินคือหากหงเทียนซือถามสงสัยถึงสถานะของเขา เขาจะไม่พูดอะไรมากแต่จะจัดการเขาทันที
จากนั้นเขาพูดกับซือเทียนฉีว่า: "หมอเทพซือ คุณและเสี่ยวจาวกลับบ้านก่อน ไม่ต้องกังวลเรื่องที่นี่ พรุ่งนี้เช้าฉันจะมาตรงเวลา!"
ซือเทียนฉีลังเลอยู่ครู่หนึ่งแต่ก็พยักหน้าตอบรับแล้วพูดด้วยความเคารพ: "ตกลง อาจารย์เย่ พรุ่งนี้เช้าฉันค่อยมาใหม่!"
เย่เฉินพยักหน้าแล้วถามเขาว่า "หมอเทพซือ เสี่ยวจาวมาหรือยัง"
ซือเทียนฉีรีบพูดว่า: "เรียนอาจารย์เย่ เสี่ยวจาวโทรมาบอกว่าใกล้ถึงแล้ว"
"โอเค" เย่เฉินพยักหน้าเล็กน้อยแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม: "หมอเทพซือไปพักที่ด้านหลังสักครู่ ฉันจะรอหงเทียนซืออยู่ที่นี่!"
ซือเทียนฉีรีบถาม: "อาจารย์เย่ จะให้ฉันรอกับคุณด้วยหรือไม่"
“ไม่จำเป็น” เย่เฉินพูดเรียบๆ: “หากต้องการหมอเทพซือออกมาฉันจะเรียก”
"โอเค!" ซือเทียนฉีพยักหน้า จับมือเย่เฉินแล้วพูดด้วยความเคารพ: "อาจารย์เย่ ฉันจะรอคุณเรียกอยู่ข้างหลัง!"
พูดจบซือเทียนฉีก็หันหลังแล้วไปที่ห้องพักผ่อนของจี้ซื่อถัง

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
อ๋อ พึ่งรู้ว่าพระเอกไปช่วยใคร ก้คิดว่าพระเอกชอบคนนั้น ในใจมีเขาอยู่ จะหลุดกับความคิดเฟ่ยเข้อสินถึงๆด้บอกเรื่องนี้มีแต่พวกหลงตัวเอง มีแค่ชูหรันกับซิวอี้นี่แหละความรักผญ.ดี ๆม่หลงตัวเองขนาดนั้น ขอโทษด้วยครับพอดีอินไปหน่อย...
ผู้หญิงเรื่องนี้หลงตัวเองโครต เป้นเพราะชูกันเถอะ พระเอกถึงได้มีแรงผลักนั้น ไม่ใช่นานาโกะ มโนเก่งเนาะ อีเฟ่ย...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โง่ทั้งพระเอกทั้งหลิวม่านฉง ทำตัวเป้นเมียพระเอกสะงั้น จนต้องเลื่อนผ่านขก.อ่าน ขัดใจ พระเอกแม่งก้จะแคร์ผู้หญิงทั้งโลกเลยรึไง...
ไอหลิวท่านฉง ก้มั่นหน้าเกินน่ะ คิดว่าพระเอกจะชอบมึงรึไง เล่นตัว จะหลุด...
ตระกูลเฟ่ยแม่งก้น่าขยะแขยงกันทุกตัวแหละ มีแค่เฟ่ยเข่อขิน เป้นตระกุลเดียวที่ไม่อยากให้เย่เฉนร่วมมือด้วยเลยจริงๆ เฟ่ยเจี้ยนจงแม่งก้ไม่ใช่คนดีไรนักหรอก ปากก้เอาเครื่องสวรรค์มาอ้าง สุดท้ายก้อยากจะไว้ชีวิตหลานตัวเอง น่าขยะแขยง...
สะใจไอไรอันมากกก...
โง่ก็โง่อยุ่วันยันค่ำ แทนที่จะเอาเรื่องแจ้งความมาพูด ถ้าคน1,000คนแจ้งความ คนที่โดนจับก้คือพวก1,000คนเพราะพวกนี้มันก้รุ้ว่าคนในครอบครัวทำไรแต่ไม่ห้ามไม่แจ้งตำรวจ ถ้าตำรวจรู้ว่าพวกญาติรู้แต่ไม่แจ้งความ ก้โดนข้อหาสมรู้ร่วมคิดแล้ว และพวกนี้ก้ไม่มีหลักฐานเอาผิดเฟนหยุน แต่ดันคืดไม่ได้เนี่ยน่ะ แต่สนุกมาก เป้นนิยายเรื่องแรกที่ติดงอม แหละอินมาก 555...
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...