ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5314
เย่เฉินเลิกคิ้วขึ้นด้วยความสนใจแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม: "ของสิ่งนี้อาจไม่ใช่ของดีสำหรับการเล่นแร่แปรธาตุ"
พูดจบเขาถามซือเทียนฉีว่า: "ชายคนนั้นบอกหรือไม่ว่าเขาจะมาเมื่อไหร่"
ซือเทียนฉีรีบพูดว่า: "เขาบอกว่าจะมาพรุ่งนี้แปดโมงเช้า จะมาแขวนป้ายที่วางไว้ที่หน้าประตู"
เย่เฉินนึกถึงป้ายที่ห่อด้วยผ้าไหมสีแดงหน้าประตูยิ้มเล็กน้อยแล้วเดินออกไปหน้าประตู
เย่เฉินยืนนิ่งอยู่หน้าป้ายยื่นมือออกไปฉีกผ้าไหมสีแดงออกโดยไม่เกรงใจ เผยให้เห็นอักษรเคลือบทองสามตัว: หอนักพรต
เย่เฉินหัวเราะจากนั้นดึงบันไดที่อยู่ข้างหยกป้ายจี้ซื่อถังที่ถูกถอดออกด้วยมือข้างเดียวแล้วแขวนป้ายนั้นกลับเข้าไปใหม่
ซือเทียนฉีพูดอย่างกระวนกระวาย: "อาจารย์เย่ อย่าทำอย่างนั้น ... ถ้าคุณวางแขวนป้ายนี้ ฉันก็จะกลายเป็นกล้าเดิมพันแต่ไม่ยอมรับความพ่ายแพ้ ... "
เย่เฉินพูดด้วยรอยยิ้ม: "ไม่เป็นไร แขวนป้ายไว้เพื่อให้เขารู้ว่ามีการเปลี่ยนแปลงเกี่ยวกับเรื่องนี้และเขาจะต้องรีบมาจัดการอย่างแน่นอน ถึงตอนนั้นฉันจะดวลกับเขา!"
เย่เฉินรู้ว่าครั้งนี้หงเทียนซือคนนี้มาที่นี่เพื่อยาอายุวัฒนะ ในเมื่อเขามาหาซือเทียนฉีแล้ว ไม่ว่าเขาจะรู้ตัวตนของเย่เฉินหรือไม่ก็ตามก็ไม่สามารถปล่อยให้เขาอยู่ในจินหลิงแบบนี้ต่อไปได้
ดังนั้นวิธีที่ดีที่สุดในตอนนี้คือการเริ่มจู่โจม
อย่างไรก็ตามเย่เฉินคำนึงถึงเรื่องหนึ่งนั่นคือ เนื่องจากหงเทียนซือสนิทกับคุณยายของเขา เขาอาจจะเคยพบพ่อแม่ของตนด้วยหรือไม่
ถ้าเขาเคยพบ เขาอาจจะเดาสถานะของตนได้จากรูปร่างหน้าตาของตนที่คล้ายคลึงกับพ่อแม่
แผนการของเย่เฉินคือหากหงเทียนซือถามสงสัยถึงสถานะของเขา เขาจะไม่พูดอะไรมากแต่จะจัดการเขาทันที
จากนั้นเขาพูดกับซือเทียนฉีว่า: "หมอเทพซือ คุณและเสี่ยวจาวกลับบ้านก่อน ไม่ต้องกังวลเรื่องที่นี่ พรุ่งนี้เช้าฉันจะมาตรงเวลา!"
ซือเทียนฉีลังเลอยู่ครู่หนึ่งแต่ก็พยักหน้าตอบรับแล้วพูดด้วยความเคารพ: "ตกลง อาจารย์เย่ พรุ่งนี้เช้าฉันค่อยมาใหม่!"
เย่เฉินพยักหน้าแล้วถามเขาว่า "หมอเทพซือ เสี่ยวจาวมาหรือยัง"
ซือเทียนฉีรีบพูดว่า: "เรียนอาจารย์เย่ เสี่ยวจาวโทรมาบอกว่าใกล้ถึงแล้ว"
"โอเค" เย่เฉินพยักหน้าเล็กน้อยแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม: "หมอเทพซือไปพักที่ด้านหลังสักครู่ ฉันจะรอหงเทียนซืออยู่ที่นี่!"
ซือเทียนฉีรีบถาม: "อาจารย์เย่ จะให้ฉันรอกับคุณด้วยหรือไม่"
“ไม่จำเป็น” เย่เฉินพูดเรียบๆ: “หากต้องการหมอเทพซือออกมาฉันจะเรียก”
"โอเค!" ซือเทียนฉีพยักหน้า จับมือเย่เฉินแล้วพูดด้วยความเคารพ: "อาจารย์เย่ ฉันจะรอคุณเรียกอยู่ข้างหลัง!"
พูดจบซือเทียนฉีก็หันหลังแล้วไปที่ห้องพักผ่อนของจี้ซื่อถัง
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...