ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5316

"แก!"หงเทียนซือเย่อหยิ่งจนเคยตัว ช่วงหลายปีที่ผ่านมาเขาได้กลายเป็นปรมาจารย์ลัทธิเต๋าที่มีชื่อเสียงโดยอาศัยความสามารถในการกลั่นโอสถเพิ่มระดับชี่แท้ระดับต่ำ ลัทธิเต๋านับไม่ถ้วนบูชาเขาและคนจีนที่ร่ำรวยอันดับต้นๆอีกหลายคนต่างพากันเลื่อมใสศรัทธาเขาแล้วถวายเงินให้เขามากมาย กล่าวได้ว่าเขาเปรียบเสมือนดาวล้อมเดือน

แต่เขาไม่เคิดมาก่อนว่าเด็กที่ดูเหมือนจะไม่มีชี่แท้และไม่ได้เรียนศิลปะการต่อสู้ด้วยซ้ำ จะกล้าพูดโอหังต่อหน้าเขาอีกทั้งยังดูแคลนเขาอย่างไร้ค่า!

เขากัดฟันด้วยความโกรธแล้วพูดว่า "ไอ้หนู แกกำลังรนหาที่ตายอย่าหาว่ฉันไม่เกรงใจ!"

พูดจบเขากำมัดแล้วเหวี่ยงมาทางเย่เฉิน

แต่เย่เฉินก็ไม่กลัวและไม่ได้หลบแต่กลับมองเขาอย่างยั่วยุแล้วพูดเรียบๆว่า : "มาสิ ฉันจะทำให้คุณรู้ว่าอะไรที่เรียกว่าผู้มีอำนาจไม่สามารถเอาชนะพลังของท้องถิ่นได้ เชื่อหรือไม่แค่ฉันโทรกริ๊งเดียวก็สามารถทำให้คุณกลายเป็นเป้าหมายของฝ่ายดีและฝ่ายชั่วของทั้งจินหลิงได้!"

ทันทีที่เย่เฉินพูดแบบนี้หงเทียนซือก็ตกใจทันที!

จากนั้นเขาก็หยุดกำปั้นของเขาที่กำลังจะชกออกไป

ไม่ใช่ว่าเขากลัวเย่เฉินแต่เขาเข้าใจเรื่องหนึ่งจากคำพูดของเย่เฉิน: "เด็กคนนี้ต้องเป็นผู้นำในจินหลิงแน่ๆ แม้ว่าฉันจะไม่กลัวเขาแต่ฉันเพิ่งมาที่นี่ ไม่มีพรรคพวกใดๆ วันนี้หากทำร้ายเขาตำรวจคงจะตามจับฉันทุกที่ เกรงว่าจะอยู่ในจินหลิงยาก ถ้าเป็นอย่างนั้นจะส่งผลต่อเป้าหมายการมาจินหลิงของฉัน!"

เมื่อนึกถึงเรื่องนี้เขาก็กัดฟันแล้วคิดกับตัวเองว่า "ช่างมัน! เรื่องเล็กน้อยไม่อดทนจะทำให้เสียการใหญ่"! วันนี้ฉันจะไว้ชีวิตเด็กคนนี้!"

เมื่อนึกถึงเรื่องนี้หงเทียนซือเก็บหมัดของเขามองเย่เฉินแล้วพูดด้วยความโกรธ: "ไอ้หนู! วันนี้เป็นโชคดีของแก ฉันไม่อยากฆ่าใครที่นี่ มิฉะนั้นแค่คำพูดที่ม่เกียรติฉันเหล่านั้น ฉันก็ส่งแกไปหาซันซิงนานแล้ว !”

เย่เฉินถ่มน้ำลายแล้วเย้ยหยันต่อไป: "ถุ้ย! ไอ้แก่อย่างแกมันปากแข็งจริงๆ ไม่ใช่ว่าฉันดูถูกแกเสียดายที่แกไม่ลงมือ! ไม่อย่างนั้นละก็ ฉันจะทำให้แกฉี่ราดออกมาที่นี่เลย ถึงตอนนั้นอย่าจับเป้ากางเกงแล้วบอกว่าฉันไม่เคารพผู้อาวุโสเมตตา!"