"แก!"หงเทียนซือเย่อหยิ่งจนเคยตัว ช่วงหลายปีที่ผ่านมาเขาได้กลายเป็นปรมาจารย์ลัทธิเต๋าที่มีชื่อเสียงโดยอาศัยความสามารถในการกลั่นโอสถเพิ่มระดับชี่แท้ระดับต่ำ ลัทธิเต๋านับไม่ถ้วนบูชาเขาและคนจีนที่ร่ำรวยอันดับต้นๆอีกหลายคนต่างพากันเลื่อมใสศรัทธาเขาแล้วถวายเงินให้เขามากมาย กล่าวได้ว่าเขาเปรียบเสมือนดาวล้อมเดือน
แต่เขาไม่เคิดมาก่อนว่าเด็กที่ดูเหมือนจะไม่มีชี่แท้และไม่ได้เรียนศิลปะการต่อสู้ด้วยซ้ำ จะกล้าพูดโอหังต่อหน้าเขาอีกทั้งยังดูแคลนเขาอย่างไร้ค่า!
เขากัดฟันด้วยความโกรธแล้วพูดว่า "ไอ้หนู แกกำลังรนหาที่ตายอย่าหาว่ฉันไม่เกรงใจ!"
พูดจบเขากำมัดแล้วเหวี่ยงมาทางเย่เฉิน
แต่เย่เฉินก็ไม่กลัวและไม่ได้หลบแต่กลับมองเขาอย่างยั่วยุแล้วพูดเรียบๆว่า : "มาสิ ฉันจะทำให้คุณรู้ว่าอะไรที่เรียกว่าผู้มีอำนาจไม่สามารถเอาชนะพลังของท้องถิ่นได้ เชื่อหรือไม่แค่ฉันโทรกริ๊งเดียวก็สามารถทำให้คุณกลายเป็นเป้าหมายของฝ่ายดีและฝ่ายชั่วของทั้งจินหลิงได้!"
ทันทีที่เย่เฉินพูดแบบนี้หงเทียนซือก็ตกใจทันที!
จากนั้นเขาก็หยุดกำปั้นของเขาที่กำลังจะชกออกไป
ไม่ใช่ว่าเขากลัวเย่เฉินแต่เขาเข้าใจเรื่องหนึ่งจากคำพูดของเย่เฉิน: "เด็กคนนี้ต้องเป็นผู้นำในจินหลิงแน่ๆ แม้ว่าฉันจะไม่กลัวเขาแต่ฉันเพิ่งมาที่นี่ ไม่มีพรรคพวกใดๆ วันนี้หากทำร้ายเขาตำรวจคงจะตามจับฉันทุกที่ เกรงว่าจะอยู่ในจินหลิงยาก ถ้าเป็นอย่างนั้นจะส่งผลต่อเป้าหมายการมาจินหลิงของฉัน!"
เมื่อนึกถึงเรื่องนี้เขาก็กัดฟันแล้วคิดกับตัวเองว่า "ช่างมัน! เรื่องเล็กน้อยไม่อดทนจะทำให้เสียการใหญ่"! วันนี้ฉันจะไว้ชีวิตเด็กคนนี้!"
เมื่อนึกถึงเรื่องนี้หงเทียนซือเก็บหมัดของเขามองเย่เฉินแล้วพูดด้วยความโกรธ: "ไอ้หนู! วันนี้เป็นโชคดีของแก ฉันไม่อยากฆ่าใครที่นี่ มิฉะนั้นแค่คำพูดที่ม่เกียรติฉันเหล่านั้น ฉันก็ส่งแกไปหาซันซิงนานแล้ว !”
เย่เฉินถ่มน้ำลายแล้วเย้ยหยันต่อไป: "ถุ้ย! ไอ้แก่อย่างแกมันปากแข็งจริงๆ ไม่ใช่ว่าฉันดูถูกแกเสียดายที่แกไม่ลงมือ! ไม่อย่างนั้นละก็ ฉันจะทำให้แกฉี่ราดออกมาที่นี่เลย ถึงตอนนั้นอย่าจับเป้ากางเกงแล้วบอกว่าฉันไม่เคารพผู้อาวุโสเมตตา!"
หากเป็นเช่นนั้นจะมีตำรวจเข้ามามีส่วนเกี่ยวข้อง แม้ว่าตัวเองจะเป็นนักบู๊แปดดาวแต่ก็ไม่กล้าเผชิญหน้ากับตำรวจในเมืองใหญ่อย่างจินหลิงอย่างแน่นอน
ในความคิดของเขาเป็นเรื่องง่ายที่เขาจะฆ่าเย่เฉิน แค่หมัดเดียวก็สามารถทำลายสมองของเขาได้
แต่ว่าหลังจากทำร้ายเขาแล้วเรื่องจะจบลงอย่างไร คงเป็นปัญหาใหญ่มาก
เมื่อเขากลายเป็นอาชญากรที่จินหลิงต้องการตัว เขาจะหายาอายุวัฒนะที่นี่อย่างสบายใจได้อย่างไร?!
ยิ่งไปกว่านั้นเหตุผลที่ฉันอยากได้จี้ซื่อถังของซือเทียนฉี ก็เพราะสอบถามหลายที่เขาได้รู้ว่าซือเทียนฉีในจี้ซื่อถังเป็นแพทย์จีนที่มีชื่อเสียงที่สุดในจินหลิง และมีข่าวลือว่าครั้งหนึ่งเขาเคยรักษาผู้ป่วยอัมพาตท่อนล่างด้วยยาวิเศษชนิดหนึ่งซึ่งมันวิเศษมาก

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
อ๋อ พึ่งรู้ว่าพระเอกไปช่วยใคร ก้คิดว่าพระเอกชอบคนนั้น ในใจมีเขาอยู่ จะหลุดกับความคิดเฟ่ยเข้อสินถึงๆด้บอกเรื่องนี้มีแต่พวกหลงตัวเอง มีแค่ชูหรันกับซิวอี้นี่แหละความรักผญ.ดี ๆม่หลงตัวเองขนาดนั้น ขอโทษด้วยครับพอดีอินไปหน่อย...
ผู้หญิงเรื่องนี้หลงตัวเองโครต เป้นเพราะชูกันเถอะ พระเอกถึงได้มีแรงผลักนั้น ไม่ใช่นานาโกะ มโนเก่งเนาะ อีเฟ่ย...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โง่ทั้งพระเอกทั้งหลิวม่านฉง ทำตัวเป้นเมียพระเอกสะงั้น จนต้องเลื่อนผ่านขก.อ่าน ขัดใจ พระเอกแม่งก้จะแคร์ผู้หญิงทั้งโลกเลยรึไง...
ไอหลิวท่านฉง ก้มั่นหน้าเกินน่ะ คิดว่าพระเอกจะชอบมึงรึไง เล่นตัว จะหลุด...
ตระกูลเฟ่ยแม่งก้น่าขยะแขยงกันทุกตัวแหละ มีแค่เฟ่ยเข่อขิน เป้นตระกุลเดียวที่ไม่อยากให้เย่เฉนร่วมมือด้วยเลยจริงๆ เฟ่ยเจี้ยนจงแม่งก้ไม่ใช่คนดีไรนักหรอก ปากก้เอาเครื่องสวรรค์มาอ้าง สุดท้ายก้อยากจะไว้ชีวิตหลานตัวเอง น่าขยะแขยง...
สะใจไอไรอันมากกก...
โง่ก็โง่อยุ่วันยันค่ำ แทนที่จะเอาเรื่องแจ้งความมาพูด ถ้าคน1,000คนแจ้งความ คนที่โดนจับก้คือพวก1,000คนเพราะพวกนี้มันก้รุ้ว่าคนในครอบครัวทำไรแต่ไม่ห้ามไม่แจ้งตำรวจ ถ้าตำรวจรู้ว่าพวกญาติรู้แต่ไม่แจ้งความ ก้โดนข้อหาสมรู้ร่วมคิดแล้ว และพวกนี้ก้ไม่มีหลักฐานเอาผิดเฟนหยุน แต่ดันคืดไม่ได้เนี่ยน่ะ แต่สนุกมาก เป้นนิยายเรื่องแรกที่ติดงอม แหละอินมาก 555...
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...