ตอนที่เย่เฉินบอกว่าจะฝืนใจรับมันเอาไว้ หงฉางชิงรู้สึกว่าเลือดในร่างกายตัวเองใกล้จะแห้งเหือดแล้ว
เตายานี่เป็นสิ่งที่ถ่ายทอดมาจากบรรพอาจารย์เต๋าแท้ ตลอดช่วงร้อยปีพันปีที่ผ่านมา จู่ซือสิบกว่าท่านของเต๋าไท่เจินล้วนใช้เตายานี้กลั่นยา ซึ่งนับเป็นสมบัติล้ำค่าของสำนักของเต๋าไท่เจินอย่างแน่นอน
เมื่อเห็นว่าสมบัติล้ำค่าของสำนักที่สืบทอดต่อกันมาเป็นพันปีนี้ถูกเย่เฉินกรรโชกไป หงฉางชิงรู้สึกว่าหลังจากตัวเองตายไปแล้ว ตัวเองก็ไม่มีหน้าไปพบบรรพชนของเต๋าไท่เจิน
แต่ตอนนี้เขาก็ไม่มีพื้นที่ให้หันหลังกลับแล้ว ของสิ่งนี้ได้อยู่ในกำมือของเย่เฉินเรียบร้อยแล้ว สู้เขาก็สู้ไม่ไหว เจรจาก็เจรจาไม่ไหว ด่าก็ด่าไม่ไหวอีก เขาถูกเย่เฉินกดอัดครบทุกด้านเลย
เพราะฉะนั้นความคิดในตอนนี้ของหงฉางชิงก็คือ คืนนี้ขอแค่มีชีวิตรอดออกไปจากจี้ซื่อถังได้ ก็ถือว่าจู่ซือคุ้มครอง จู่ซืออวยพรให้เป็นศิริมงคลแล้ว ยังจะมีกะจิตกะใจไปทวงเตายานั่นกลับมาได้ยังไง
ดังนั้นเขาจึงทำได้แค่ยิ้มประจบ พลางพูดอย่างเคารพนบนอบ: “อาจารย์เย่ ท่านรับไว้เลยครับ ต่อไปเตายาเตานี้ก็เป็นของท่านแล้วครับ……”
เย่เฉินผงกหัว พลางแกะถุงผ้าออกแล้วเผยให้เห็นเตาสามขาสีบรอนซ์ที่อยู่ภายใน พลางมองหงฉางชิงรอบหนึ่งแล้วเอ่ยปากพูด: “นายเป็นคนตกลงเอง นี่ฉันไม่ถือว่าขู่กรรโชกนายใช่ไหม?”
หงฉางชิงกลั้นน้ำตาไว้พลางตอบกลับ: “ไม่ถือว่าขู่กรรโชกครับ ไม่ถือว่าขู่กรรโชก……”
เย่เฉินถามอีกว่า: “นายเต็มใจใช่ไหม?”
หงฉางชิงผงกหัวพลางปล่อยให้น้ำตาร่วงลงบนพื้นพลางพูดพร่ำอย่างหยุดหย่อน: “ผมเต็มใจเองครับ ผมเต็มใจเอง……”
เย่เฉินพยักหน้าอย่าพึงพอใจ: “เต็มใจน่ะก็ดีละ”
ถัดจากนั้นเย่เฉินก็สัมผัสได้ว่าภายในเตายานี้ ถึงขั้นมีค่ายกลที่ซับซ้อนอย่างยิ่งหนึ่งค่าย เหมือนดั่งมีดทะลุวิญญาณและยันต์ฟ้าร้องของตัวเอง ต่างมีค่ายกลในเครื่องมือทางธรรม ซึ่งต้องใช้ปราณทิพย์กระตุ้นค่ายกล เพื่อบรรลุประสิทธิผลของค่ายกล
เย่เฉินไม่รู้ว่าค่ายกลที่อยู่ในเตายานี้คือค่ายอะไร แต่รู้สึกว่าความเร็วในการโคจรของค่ายกลเร็วมากจนน่าทึ่ง เหมือนใช้เพื่อกลั่นกรองวัตถุดิบบางอย่างโดยเฉพาะ
เมื่อโยงเข้ากับเรื่องที่เจ้าสิ่งนี้เหมือนเตาที่ใช้กลั่นยา ดังนั้นเขาจึงได้รับข้อสรุปทันทีว่า: นี่น่าจะเป็นเครื่องมือทางธรรมที่ใช้ปราณทิพย์กลั่นยาโดยเฉพาะ!
วินาทีนี้ จู่ ๆ เย่เฉินก็รู้สึกตื่นเต้นดีใจขึ้นมา
ก่อนหน้านี้เขากลั่นยาโดยใช้ปราณทิพย์กลั่นกรองวัตถุดิบมาโดยตลอด สาเหตุที่ไม่ต้องใช้เครื่องมือต่าง ๆ นั้น เป็นเพราะระดับความแข็งแรงของเครื่องมือทั่วไป ไม่สามารถแบกรับอุณหภูมิที่เกิดจากปราณทิพย์กลั่นวัตถุดิบยาได้เป็นเวลานาน

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตระกูลเฟ่ยแม่งก้น่าขยะแขยงกันทุกตัวแหละ มีแค่เฟ่ยเข่อขิน เป้นตระกุลเดียวที่ไม่อยากให้เย่เฉนร่วมมือด้วยเลยจริงๆ เฟ่ยเจี้ยนจงแม่งก้ไม่ใช่คนดีไรนักหรอก ปากก้เอาเครื่องสวรรค์มาอ้าง สุดท้ายก้อยากจะไว้ชีวิตหลานตัวเอง น่าขยะแขยง...
สะใจไอไรอันมากกก...
โง่ก็โง่อยุ่วันยันค่ำ แทนที่จะเอาเรื่องแจ้งความมาพูด ถ้าคน1,000คนแจ้งความ คนที่โดนจับก้คือพวก1,000คนเพราะพวกนี้มันก้รุ้ว่าคนในครอบครัวทำไรแต่ไม่ห้ามไม่แจ้งตำรวจ ถ้าตำรวจรู้ว่าพวกญาติรู้แต่ไม่แจ้งความ ก้โดนข้อหาสมรู้ร่วมคิดแล้ว และพวกนี้ก้ไม่มีหลักฐานเอาผิดเฟนหยุน แต่ดันคืดไม่ได้เนี่ยน่ะ แต่สนุกมาก เป้นนิยายเรื่องแรกที่ติดงอม แหละอินมาก 555...
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...