ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5325

ตอนที่เย่เฉินบอกว่าจะฝืนใจรับมันเอาไว้ หงฉางชิงรู้สึกว่าเลือดในร่างกายตัวเองใกล้จะแห้งเหือดแล้ว 

เตายานี่เป็นสิ่งที่ถ่ายทอดมาจากบรรพอาจารย์เต๋าแท้ ตลอดช่วงร้อยปีพันปีที่ผ่านมา จู่ซือสิบกว่าท่านของเต๋าไท่เจินล้วนใช้เตายานี้กลั่นยา ซึ่งนับเป็นสมบัติล้ำค่าของสำนักของเต๋าไท่เจินอย่างแน่นอน 

เมื่อเห็นว่าสมบัติล้ำค่าของสำนักที่สืบทอดต่อกันมาเป็นพันปีนี้ถูกเย่เฉินกรรโชกไป หงฉางชิงรู้สึกว่าหลังจากตัวเองตายไปแล้ว ตัวเองก็ไม่มีหน้าไปพบบรรพชนของเต๋าไท่เจิน 

แต่ตอนนี้เขาก็ไม่มีพื้นที่ให้หันหลังกลับแล้ว ของสิ่งนี้ได้อยู่ในกำมือของเย่เฉินเรียบร้อยแล้ว สู้เขาก็สู้ไม่ไหว เจรจาก็เจรจาไม่ไหว ด่าก็ด่าไม่ไหวอีก เขาถูกเย่เฉินกดอัดครบทุกด้านเลย 

เพราะฉะนั้นความคิดในตอนนี้ของหงฉางชิงก็คือ คืนนี้ขอแค่มีชีวิตรอดออกไปจากจี้ซื่อถังได้ ก็ถือว่าจู่ซือคุ้มครอง จู่ซืออวยพรให้เป็นศิริมงคลแล้ว ยังจะมีกะจิตกะใจไปทวงเตายานั่นกลับมาได้ยังไง 

ดังนั้นเขาจึงทำได้แค่ยิ้มประจบ พลางพูดอย่างเคารพนบนอบ: “อาจารย์เย่ ท่านรับไว้เลยครับ ต่อไปเตายาเตานี้ก็เป็นของท่านแล้วครับ……”

เย่เฉินผงกหัว พลางแกะถุงผ้าออกแล้วเผยให้เห็นเตาสามขาสีบรอนซ์ที่อยู่ภายใน พลางมองหงฉางชิงรอบหนึ่งแล้วเอ่ยปากพูด: “นายเป็นคนตกลงเอง นี่ฉันไม่ถือว่าขู่กรรโชกนายใช่ไหม?”

หงฉางชิงกลั้นน้ำตาไว้พลางตอบกลับ: “ไม่ถือว่าขู่กรรโชกครับ ไม่ถือว่าขู่กรรโชก……”

เย่เฉินถามอีกว่า: “นายเต็มใจใช่ไหม?”

หงฉางชิงผงกหัวพลางปล่อยให้น้ำตาร่วงลงบนพื้นพลางพูดพร่ำอย่างหยุดหย่อน: “ผมเต็มใจเองครับ ผมเต็มใจเอง……”

เย่เฉินพยักหน้าอย่าพึงพอใจ: “เต็มใจน่ะก็ดีละ”