ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5330

“พระเจ้า!”หงฉางชิงแค่รู้สึกวิงเวียนศีรษะมาก จากนั้นเขาก็รีบพูดว่า: “อาจารย์เย่ ท่านดูสิครับเรื่องนี้วุ่นวายซะจน……เรานี่มันทำร้ายคนกันเองจริง ๆ!”

เย่เฉินพูดด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็น: “ใครเป็นคนกันเองกับนาย?”

หงฉางชิงรีบพูด: “อาจารย์เย่ครับ ความสัมพันธ์ของผมและคุณยายคุณดีมาก ๆ ตลอดช่วงหลายปีที่ผ่านมานี้ ผมก็ช่วยนายหญิงใหญ่ทำพิธีกรรมทางศาสนามาหลายครั้งแล้วเหมือนกัน นั่นก็ทำเพื่อท่านหมดเลยนะครับ! ถ้าไม่อธิษฐานขอให้ท่านมีความสุขความเจริญ ก็ขอให้ท่านแคล้วคลาดปลอดภัย ยิ่งกว่านั้นคือผมเคยทำพิธีกรรมทางศาสนาอย่างค้นหาระเบียนของท่านในนรกภูมิ ดูว่าท่านยังมีชีวิตอยู่หรือไม่ด้วย……”

เย่เฉินพูดแขวะ: “นายยังสามารถสื่อสารกับนรกภูมิได้ด้วยงั้นเหรอ?”

หงฉางชิงยิ้มเยาะแล้วตอบกลับ: “โอ๊ย แค่พิธีกรรมทางศาสนาน่ะ……พิธีกรรมทางศาสนา…..ผมจะมีความสามารถแบบนั้นได้ยังไงล่ะครับ ถ้าพูดตรง ๆ หน่อยก็แค่ทำให้คุณยายท่านพอเป็นพิธีน่ะ ให้คุณยายท่านสบายใจไงล่ะครับ! อีกอย่างผมบอกกับนายหญิงใหญ่มาโดยตลอดเลยนะครับว่าหลานชายของนายหญิงใหญ่ไม่ธรรมดา ท่านดูสิครับผมมีปัญญาความสามารถสูงส่งขนาดนี้ แต่กลับทำนายดวงชะตาของเขาไม่ได้เลยสักนิด คาดว่าพญายมก็ไม่มีทางกากบาทรายชื่อของหลานชายท่านลงบนสมุดบันทึกการเกิดการตายได้เช่นกัน และเป็นเพราะคำพูดนี้ของผม นายหญิงใหญ่ถึงได้เชื่อมั่นมาโดยตลอดว่าท่านยังมีชีวิตอยู่……!”

เมื่อพูดถึงตรงนี้ หงฉางชิงก็ยิ้มอย่างประจบพลางพูด: “อาจารย์เย่ ผมขอพูดความในใจเลยนะครับ ตลอดช่วงหลายปีที่ผ่านมานี้ ผมหงฉางชิงก็รู้สึกหนักใจต่อเรื่องของท่านไม่น้อยเลย ต่อให้ไม่มีคุณูปการ แต่ไม่ว่ายังไงผมก็ทุ่มแรงไปไม่น้อยเลยใช่ไหมครับ? ต่อให้ผมจะไม่ได้ทุ่มแรง งั้นการที่ผมทำนายดูดวงมานานขนาดนี้ ว่ายังไงก็ต้องมีความอ่อนล้าบ้างใช่ไหมครับ……”

เย่เฉินพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบนิ่ง: “นายหยุดพูดจาไร้สาระเพื่อประจบฉันได้แล้ว ทำตามที่ฉันบอกเดี๋ยวนี้ ส่งข้อความไปให้คุณยายฉัน”

หงฉางชิงไม่กล้าชักช้า รีบหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วส่งข้อความไปให้นายหญิงใหญ่หนึ่งข้อความ และเนื้อหาในข้อความก็คือ: นายหญิงใหญ่อานเมื่อครู่ผมได้ทำการดูดวงมาแล้วรอบหนึ่ง ซึ่งผลทำนายบอกว่าช่วงนี้ถ้าเกิดท่านและคนในครอบครัวเดินทางมาจินหลิงละก็ มีลางที่เคราะห์ร้ายจะมาเยือน เพื่อคำนึงถึงความปลอดภัย ผมแนะนำให้ท่านและคนในครอบครัวยืดเวลาออกไปก่อนจะดีกว่าครับ 

ทันทีที่ส่งข้อความออกไป สายของนายหญิงใหญ่ก็โทรเข้ามาเลย

หงฉางชิงมองไปทางเย่เฉิน แล้วลองถามหยั่งเชิง: “อาจารย์เย่ ท่านว่าผมจะรับหรือไม่รับดีครับ? ถ้าเกิดรับแล้ว ผมควรพูดอะไรดีครับ?”

เย่เฉินตอบกลับว่า: “รับ! หลังจากรับแล้วก็พูดคำพูดนั้นเหมือนเดิม บอกว่าช่วงนี้พวกเขาไม่ควรมาจินหลิง!”

หงฉางชิงผงกหัวแล้วกดรับสาย ในขณะเดียวกันเขาก็ได้เปิดลำโพงอย่างรู้สถานการณ์ดีมาก ๆ

มีเสียงของคุณยายเย่เฉินดังออกมาจากปลายสาย ถามด้วยน้ำเสียงที่ร้อนรน: “หงเทียนซือ เมื่อกี้คุณบอกผ่านข้อความว่าการเดินทางไปจินหลิงในครั้งนี้ของเรา มีลางที่เคราะห์ร้ายจะมาเยือน ไม่ทราบว่ารายละเอียดของเรื่องนี้มันเป็นยังไงกันแน่คะ?”

หงฉางชิงทำได้แค่ปั้นเรื่องคุยโวมั่วไปเรื่อย: “ตอนกลางคืนผมสังเกตปรากฏการณ์ดวงดาวตามโหราศาสตร์ ทำนายดวงชะให้ตระกูลอานมารอบหนึ่ง ซึ่งผลทำนายแสดงให้เห็นว่าจินหลิงเป็นเคราะห์ร้ายที่ยิ่งใหญ่สำหรับตระกูลอาน ดังนั้นผมเลยรีบแจ้งให้ท่านทราบ ช่วงนี้อย่ามาจินหลิงจะดีที่สุดครับ”

นายหญิงใหญ่อานไตร่ตรองอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะตอบกลับอย่างจริงจัง: “หงเทียนซือ ตระกูลอานได้เตรียมพร้อมสำหรับการมุ่งหน้าเดินทางไปยังจินหลิงแล้ว การเดินทางไปจินหลิงในครั้งนี้ ไปเพื่อตามหาหลานชายของฉันที่หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอยเมื่อ 20 กว่าปีก่อนน่ะค่ะ เมื่อปีนั้นเขาก็หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอยในจินหลิงนี่แหละ ฉะนั้นตอนนี้พวกเราจึงตัดสินใจว่า ตั้งแต่ปีนี้เป็นต้นไป เราจะเริ่มแกะทบทวนเบาะแสต่าง ๆ ทีละนิด ดังนั้นไม่ว่ายังไงเราก็ต้องไปจินหลิงให้ได้ ไม่ทราบว่าหงเทียนซือมีวิธีแก้หายนะในครั้งนี้หรือเปล่าคะ?”

หงฉางชิงมองเย่เฉินอย่างรู้สึกอึดอัด จากนั้นก็ฝืนใจตอบกลับไปว่า: “นายหญิงใหญ่ ไม่ใช่เพราะฝีมือความสามารถของแซ่หงแย่นะครับ แต่ว่าลางร้ายที่พวกคุณจะประสบในครั้งนี้ค่อนข้างหนักหนา ซึ่งไม่ใช่สิ่งที่ศักยภาพของแซ่หงสามารถจัดการได้แล้วครับ……”

นายหญิงใหญ่อานนิ่งเงียบไปแล้ว