ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5334

เมื่อหงฉางชิงได้ยินคำพูดนี้ของเย่เฉิน ตัวเขาก็เหมือนถูกฟ้าผ่ายังไงอย่างนั้น ผงะจนพูดอะไรไม่ออก 

หลังจากผ่านไปพักใหญ่ เขาก็ถามเย่เฉินด้วยใบหน้าที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความเหลือเชื่อ: “อะ……อาจารย์เย่……ยา……ยาเม็ดนี้สามารถทำให้ผมก้าวเข้าสู่แดนสว่างชั้นสุดยอดได้งั้นเหรอ?!”

เย่เฉินพยักหน้าแล้วตอบกลับอย่างเรียบนิ่ง: “จากสถานะผลการฝึกฝนของนายในปัจจุบัน ยาเม็ดนี้เพียงพอที่จะสามารถทำให้นายบรรลุสำเร็จได้แล้ว”

หงฉางชิงก็ยังคงรู้สึกเหลือเชื่อมากอยู่เช่นเคย แล้วถามอย่างตะลึง: “นี่คือยาอะไรครับ ถึงขั้นมหัศจรรย์ขนาดนี้เลยเหรอ?”

เย่เฉินอมยิ้มพลางตอบกลับ: “นี่คือยาช่วยหัวใจ นายน่าจะเคยพบเห็นรู้จักอยู่”

หงฉางชิงถามโดยที่รู้สึกตะลึงอย่างยิ่ง: “อาจารย์เย่……นะ……นี่ก็คือ……ยาช่วยหัวใจที่ช่วยชีวิตคุณตาท่านเอาไว้เมื่อวันนั้นเหรอครับ? ยานี่เรียกได้ว่าเป็นยาทิพย์ยาวิเศษเลย สามารถฟื้นชีวิตกลับคืนมาได้เลยนะครับ! ท่านกะจะมอบมันให้ผมจริง ๆ เหรอครับ?!”

วันนั้นหงฉางชิงก็อยู่ตระกูลอานเช่นกัน เขาเห็นสมรรถนะที่ยาช่วยหัวใจสามารถฟื้นชีวิตกลับคืนมาได้กับตาตัวเองเลย

อย่างไรเสียเขาก็เคยใช้ยาต่ออายุของสำนักอยู่ และเคยมองเห็นความแตกต่างระหว่างยาต่ออายุและยาช่วยหัวใจตอนนายท่านตระกูลอานกิน

เพราะฉะนั้นเขาจึงเข้าใจดีมาก ๆ ว่าสมรรถนะของยาช่วยหัวใจ อาจจะอยู่เหนือยาต่ออายุของสำนักตัวเองสิบเท่าหรือหลายสิบเท่าเลย

ซึ่งนี่ก็เป็นพลังขับเคลื่อนที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่เขายอมเดินทางไกลเพื่อมาจินหลิง

แต่เขาคิดยังไงก็คิดไม่ถึงว่าตัวเองเพิ่งพบหน้าเย่เฉินเป็นครั้งแรก เย่เฉินก็ถึงขั้นมอบยาที่ล้ำค่าขนาดนี้ให้เขาหนึ่งเม็ดอย่างเด็ดเดี่ยวเด็ดขาด แถมวินาทีก่อนหน้านี้ ตัวเองยังถูกเย่เฉินนี่จับโป๊ะได้ขณะที่วางแผนจะหลอกต้มตุ๋นซือเทียนฉี ดังนั้นเขาจึงลองถามหยั่งเชิงอย่างตื่นเต้นมาก ๆ ว่า: “อาจารย์เย่……ทำไมท่านถึงต้องมอบยาที่ล้ำค่าขนาดนี้ให้ผมครับ?”