ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5346

นี่จึงทำให้เธอรู้สึกสงสัยมากยิ่งขึ้น: “ตกลงความเป็นมาของคุณหลินคนนี้เป็นยังไงกัน……”

วินาทีนี้ ชิวอิงซานได้พูดกับพี่เสียนว่า: “ชูเสียน เธอถอยออกไปก่อนเถอะ”

พี่เสียนรีบพยักหน้าแล้วพูดอย่างเคารพนบนอบ: “คุณผู้ชาย คุณหลิน ดิฉันขอลาก่อนนะคะ”

หลังจากพูดจบ เธอก็รีบถอยออกไปจากลานบ้าน ตอนออกไปยังไม่ลืมปิดประตูด้วย

รอหลังจากที่พี่เสียนจากไปไกลแล้ว หลินหว่านเอ๋อร์ก็มองผู้อาวุโสคนนั้นแล้วถามว่า: “ระหว่างทางมาเหล่าจางราบรื่นไหมคะ?”

ผู้อาวุโสที่ถูกเรียกแทนว่าเหล่าจางรีบตอบกลับ: “ตอบกลับคุณหนู ยังถือว่าราบรื่นอยู่ครับ แค่ปฏิบัติตามการจัดแจงของคุณหนู และอ้อมเส้นทางต่าง ๆ มากกว่าปกตินิดหน่อย อีกอย่างสิ่งของติดตัวที่ต้องดูแลมีเยอะเกินไป ดังนั้นการเดินทางจึงล่าช้านิดหน่อยน่ะครับ”

หลินหว่านเอ๋อร์ถามเขา: “ของของฉันมาถึงอย่างปลอดภัยอยู่ใช่ไหม?”

เหล่าจางพยักหน้าหงึก ๆ แล้วพูด: “เครื่องลายครามของคุณ ผมได้เอามาหมดแล้วครับ เนื่องจากมูลค่าล้ำค่ามากเกินไป เกรงว่าจะดึงดูดความสนใจของด่านตรวจทางชายแดนและด่านศุลกากร เพราะฉะนั้นการเดินทางในช่วงสุดท้าย ผมจึงเลือกที่จะเดินทางจากคาซัคสถาน แล้วเข้ามาภายในประเทศผ่านเส้นทางพิเศษน่ะครับ”

หลินหว่านเอ๋อร์จึงถามว่า: “แล้วของล่ะ?”

เหล่าจางรีบตอบกลับ: “อยู่ด้านล่างหมดเลยครับ อิงซานได้สั่งการให้คนไปแกะของแล้ว หลังจากแกะเสร็จก็จะส่งขึ้นมาให้คุณเลยครับ”

หลินหว่านเอ๋อร์พยักหน้าแล้วเอ่ยปากพูด: “ระหว่างทางนี้ลำบากคุณเลยนะคะ ไปพักผ่อนดี ๆ ก่อนเถอะค่ะ ช่วงเวลาต่อจากนี้ ฉันอาจจะพักอยู่ในจินหลิง คุณก็ถือโอกาสนี้พักผ่อนดี ๆ หน่อย”

เหล่าจางทำท่าคารวะอย่างเคารพนอบน้อม: “บ่าวรับทราบครับ!”

พอพูดจบ เขาก็นึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ ก่อนจะถามอย่างต่อเนื่องว่า: “ใช่สิครับคุณหนู บ่าวได้ยินอิงซานบอกว่าคุณเจอคนที่คุณจะตามหาแล้วเหรอครับ?”