จนกระทั่งเครื่องบินได้หายลับไปในอีกด้านหนึ่งของภูเขา ถึงได้แต่ทอดถอนใจออกมา เดินหันหลังกลับเข้าไปในคฤหาสน์ พร้อมกับซูรั่วหลี
เย่เฉินเดินไม่พูดไม่จากลับไปยังห้องใต้ดิน ส่วนซูรั่วหลีก็เดินตามอยู่ที่ด้านหลังของเขาอย่างเงียบ ๆ จนกระทั่งกลับถึงห้องใต้ดิน เธอถึงได้เอ่ยถามเย่เฉิน: “คุณเย่คะ เมื่อกี้คุณอาบอกว่า องค์กรพั่วชิงได้ส่งท่านเอิร์ลทั้งสี่อะไรนั่นออกมา พวกเขาร้ายกาจมากเหรอคะ?”
เย่เฉินส่ายศีรษะ กล่าวตามความจริง: “ฉันไม่รู้หรอกว่าฝีมือของคนพวกนั้นอยู่ในระดับใดกันแน่ แต่ในเมื่อค่ายฮูเบนก็เป็นยอดฝีมือแดนมืดแล้ว เช่นนั้นคนสนิทของผู้มีพระคุณองค์กรพั่วชิงทั้งสี่คนนี้ จะต้องมีฝีมือที่แข็งแกร่งกว่าแดนมืดอีกมากอย่างแน่นอน
ซูรั่วหลีกล่าวด้วยสีหน้าหวาดหวั่น: “ยอดฝีมือแดนมืดก็นับเป็นยอดฝีมือที่หายากมากแล้ว แข็งแกร่งยิ่งกว่ายอดฝีมือแดนมืดอีกมาก งั้นก็ไม่ใช่แดนมิติหรือไม่ก็แดนปรมาจารย์หรอกเหรอ? หรือว่าจะมีนักบู๊ในสองแดนนี้อยู่จริง ๆ คะ?”
เย่เฉินกล่าวอย่างเข้มงวด: “เหนือคนยังมีคน เหนือฟ้ายังมีฟ้า ความสามารถของทั้งสี่คนนี้ มีความเป็นไปได้ว่าอาจจะแข็งแกร่งกว่าแดนปรมาจารย์อีกด้วยซ้ำ”
เย่เฉินคาดคะเน ท่านเอิร์ลทั้งสี่ที่ว่านี้ จะต้องเป็นยอดฝีมือที่มีปราณทิพย์ เหมือนกับตัวเองอย่างแน่นอน
คนที่มีปราณทิพย์ ฝีมือย่อมแข็งแกร่งกว่านักบู๊อีกมากนัก
นอกจากนี้ ไม่แน่ว่าอาจมีฝีมือเหนือกว่าตนเองอีกก็ได้
ที่สำคัญยิ่งกว่าก็คือ ตอนนี้เย่เฉินเองก็ยังไม่รู้แน่ชัดเลยว่า จุดประสงค์ของการปรากฏตัวที่แท้จริงของท่านเอิร์ลทั้งสี่คืออะไร มีความเป็นไปได้ว่าพวกเขาอาจกำลังตามหาหลินหว่านเอ๋อร์กับแหวนที่หลินหว่านเอ๋อร์มอบให้ตัวเอง และก็เป็นไปได้อีกว่าเพื่อตามหาตนเองที่ทำลายแผนการของพวกเขาตอนอยู่ที่สหรัฐอเมริกากับยุโรปเหนือ หรืออาจจะทั้งสองอย่างก็เป็นได้
คิดมาถึงตรงนี้ เย่เฉินก็อดไม่ได้ที่จะกังวลขึ้นมาภายในใจ
หากท่านเอิร์ลคนใดคนหนึ่งขององค์กรพั่วชิงหาตนเองเจอ เขาก็พอมีความมั่นใจว่าตนเองจะสามารถรับมือได้ แต่ท้าหากท่านเอิร์ลสองคนปรากฏตัวต่อหน้าเขาพร้อมกัน เขาเองก็ไม่มั่นใจว่าจะสามารถเอาชนะได้
นอกจากนี้ ตนเองประจำการอยู่เมืองจินหลิง หากมีคนไม่ลืมหูลืมตามาหาเรื่อง ตนเองก็มีความมั่นใจที่จะรับมือ แต่ถ้าหากมีท่านเอิร์ลคนใดคนหนึ่งขององค์กรพั่วชิงไปหาสำนักว่านหลง หรือไม่ก็ฐานทัพทหารหน่วยกล้าตายของไซปรัส ไม่ว่าจะเป็นสำนักว่านหลง หรือชิวจื้อหยวนอาจารย์ของเขา ล้วนไม่มีความเป็นไปได้ที่จะชนะได้เลย
ไม่แน่ว่า พวกเขาสองคนอาจถูกอีกฝ่าฆ่าตัดหัวโดยตรงเลยก็ได้!
หากตัวตนของพวกเขาถูกเปิดโปงขึ้นมา เช่นนั้นพวกเขาคงต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย แม้แต่สำนักว่านหลงก็ไม่สามารถปกป้องพวกเขาได้!
คิดมาถึงตรงนี้ เย่เฉินก็เริ่มคิดหาวิธีรับมือทันที
เขาคิดว่า แม้การมีปราณทิพย์จะทำให้ความแข็งแกร่งเพิ่มสูงขึ้นอย่างมีคุณภาพ แต่ก็ไม่ถึงขั้นอยู่ยงคงกระพัน แทงฟันไม่เข้า ดังนั้นท่านเอิร์ลทั้งสี่นี้ ก็ไม่ใช่ว่าจะไร้เทียมทาน
นอกจากนี้ เย่เฉินเชื่อมั่น ในแง่ของพลังการทำลาย ไม่ว่าจะเป็นผู้แข็งแกร่งในระดับใด ก็ไม่อาจต้านทานอาวุธร้อนในปัจจุบันได้
ผู้เก่งกาจวิชาบู๊สามารถหยุดกระสุนปืนธรรมดาได้ แต่ไม่สามารถหยุดกระสุนปืนใหญ่ได้อย่างแน่นอน ส่วนจรวดหรือขีปนาวุธธรรมดา มีพลังการทำลายล้างในระยะหลายร้อยหรือนับพันเมตรโดยที่สามารถไม่เห็นอย่างอื่นอยู่ในสายตา ไม่ว่าคุณจะเป็นยอดฝีมือแดนมืดหรือผู้แข็งแกร่งที่มีปราณทิพย์ เมื่อถูกยิงออกมารับรองว่าต้องกลายเป็นขี้เถ้าไปทันที
เพราะฉะนั้น ตราบใดที่ใช้วิธีเหมาะสม คนธรรมดาก็ใช่ว่าจะสู้ไม่ได้

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...