ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5354

เย่เฉินไม่ได้กลัวท่านเอิร์ลทั้งสี่ขององค์กรพั่วชิงเลย สิ่งที่เขากังวลคือ สถานที่เหลือบ่ากว่าแรง อยู่เหนือการดูแลของเขาอย่างไซปรัสกับซีเรีย จะถูกโจมตีจากคนพวกนี้ในวันใดวันหนึ่ง

โดยเฉพาะไซปรัส

ทหารหน่วยกล้าตาย และทหารม้ากล้าพวกนั้น รวมทั้งคนในครอบครัว และลูก ๆ ของพวกเขา เดิมที่ก็มีชะตากรรมอันน่าสลดใจอยู่แล้ว หากถูกท่านเอิร์ลทั้งสี่พบเห็นความผิดปกติเข้า จะต้องประสบกับเคราะห์กรรมอย่างแน่นอน

เพราะฉะนั้น เย่เฉินต้องการให้ว่านพั่วจวินเอาไว้อย่างรอบคอบ โดยเฉพาะไซปรัส หากอีกฝ่ายหาเบาะแสตามเส้นทางของหลินหว่านเอ๋อร์ ไซปรัสต้องเป็นเป้าหมายที่อีกฝ่ายไม่มีทางมองข้ามอย่างแน่นอน

ตามความคิดของเย่เฉิน ว่านพั่วจวินจะต้องรีบทำเวลา ติดตั้งระบบป้องกันระยะประชิดฟาลังซ์ที่ไซปรัสโดยเร็ว ทันทีที่อีกฝ่ายมาหาเรื่อง ก็ใช้การโจมตีแบบอิ่มตัว ระเบิดมันให้เป็นเถ้าธุลี จากนั้นก็เริ่มดำเนินตาม “แผนคว่ำรัง(แผนการทำลายล้าง)” ที่เขาวางไว้ทันที

แผนคว่ำรังที่ว่า ก็คือการอพยพคนทั้งหมดออกจากเหมืองแร่ทองแดง จากนั้นก็ระเบิดทำลายเหมืองแร่ทองแดงเสีย

เนื่องจากเหมืองแร่ทองแดงอยู่ใกล้กับแนวฝั่งทะเล ดังนั้นทางเลือกที่ดีที่สุดของการอพยพก็คือมุ่งหน้าสู่ทะเลอันกว้างขวาง

บนโลกใบนี้ ไม่ว่าจะเป็นทางบก หรือทางอากาศ ล้วนยากที่จะซ่อนร่องรอยของตัวเอง ส่วนทะเลอันกว้าง เป็นทางเลือกที่ดีที่สุดในการลบล้างร่องรอยทั้งหมด

ถึงตอนนั้น ผู้มีพระคุณขององค์กรพั่วชิง จะต้องเจอกับบททดสอบที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตของเขาอย่างแน่นอน ท่านเอิร์ลคนหนึ่งหายไปจากโลก และผู้คนในฐานทหารหน่วยกล้าตายก็หายไปอย่างไร้ร่องรอย และไม่ว่าเขาจะสืบหายังไง ก็ไม่พบเจออะไรเลย นี่มันต้องทำให้เขางงกับชีวิตอย่างแน่นอน หลายเดือนหลังจากนั้น ของต้องทำให้เขานอนหลับไม่สนิทเป็นแน่

ดังนั้น เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ จู่ ๆ เย่เฉินก็รู้สึกเต็มไปด้วยความเฝ้ารอสำหรับแผนคว่ำรัง

เมื่อก่อนตอนอยู่ที่นครนิวยอร์กก็ดี หรือยุโรปเหนือก็ช่าง เป็นเพียงการโจมตีเล็ก ๆ น้อย ๆ ต่อองค์กรพั่วชิงเท่านั้น แต่ทันทีที่แผนคว่ำรังได้เกิดขึ้นจริง สำหรับองค์กรพั่วชิงแล้ว ก็ไม่ต่างอะไรกับการถูกคนลอบยิง อยู่ในผืนป่าอันมืดสนิท ไม่เพียงทำให้พวกเขาได้รับบาดเจ็บอย่างหนัก ยิ่งสามารถทำให้พวกเขาขวัญหนีดีฝ่อ