ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5354

เย่เฉินไม่ได้กลัวท่านเอิร์ลทั้งสี่ขององค์กรพั่วชิงเลย สิ่งที่เขากังวลคือ สถานที่เหลือบ่ากว่าแรง อยู่เหนือการดูแลของเขาอย่างไซปรัสกับซีเรีย จะถูกโจมตีจากคนพวกนี้ในวันใดวันหนึ่ง

โดยเฉพาะไซปรัส

ทหารหน่วยกล้าตาย และทหารม้ากล้าพวกนั้น รวมทั้งคนในครอบครัว และลูก ๆ ของพวกเขา เดิมที่ก็มีชะตากรรมอันน่าสลดใจอยู่แล้ว หากถูกท่านเอิร์ลทั้งสี่พบเห็นความผิดปกติเข้า จะต้องประสบกับเคราะห์กรรมอย่างแน่นอน

เพราะฉะนั้น เย่เฉินต้องการให้ว่านพั่วจวินเอาไว้อย่างรอบคอบ โดยเฉพาะไซปรัส หากอีกฝ่ายหาเบาะแสตามเส้นทางของหลินหว่านเอ๋อร์ ไซปรัสต้องเป็นเป้าหมายที่อีกฝ่ายไม่มีทางมองข้ามอย่างแน่นอน

ตามความคิดของเย่เฉิน ว่านพั่วจวินจะต้องรีบทำเวลา ติดตั้งระบบป้องกันระยะประชิดฟาลังซ์ที่ไซปรัสโดยเร็ว ทันทีที่อีกฝ่ายมาหาเรื่อง ก็ใช้การโจมตีแบบอิ่มตัว ระเบิดมันให้เป็นเถ้าธุลี จากนั้นก็เริ่มดำเนินตาม “แผนคว่ำรัง(แผนการทำลายล้าง)” ที่เขาวางไว้ทันที

แผนคว่ำรังที่ว่า ก็คือการอพยพคนทั้งหมดออกจากเหมืองแร่ทองแดง จากนั้นก็ระเบิดทำลายเหมืองแร่ทองแดงเสีย

เนื่องจากเหมืองแร่ทองแดงอยู่ใกล้กับแนวฝั่งทะเล ดังนั้นทางเลือกที่ดีที่สุดของการอพยพก็คือมุ่งหน้าสู่ทะเลอันกว้างขวาง

บนโลกใบนี้ ไม่ว่าจะเป็นทางบก หรือทางอากาศ ล้วนยากที่จะซ่อนร่องรอยของตัวเอง ส่วนทะเลอันกว้าง เป็นทางเลือกที่ดีที่สุดในการลบล้างร่องรอยทั้งหมด

ต่อให้เป็นเรือบรรทุกสินค้าระดับแสนตัน ในทะเลอันกว้างใหญ่ ก็เป็นเพียงข้าวเมล็ดหนึ่งในมหาสมุทร และกระแสน้ำทั้งกลางวันกลางคืน ก็จะไม่ทิ้งหลักฐานใด ๆ ไว้ให้ศัตรูตรวจค้น

จะต้องรู้ว่า โลกใบนี้มีพื้นดิน 29% ส่วนที่เหลืออีก 71% นั้นคือทะเล อีกทั้ง แต่ละภาคพื้นดินล้วนมีที่ขึ้น แต่สองในสามของมหาสมุทรเป็นพื้นที่สาธารณะไม่ขึ้นกับประเทศใดทั้งนั้น

ดังนั้น ปกติแล้วเมื่อเรือแล่นออกทะเล ตราบใดที่ไม่อยากให้ใครหาเจอ ก็จะไม่มีใครสามารถหาเจอได้

นอกจากนี้แล้ว การขนส่งทางทะเลกินสัดส่วนไปสองในสามของการขนส่งสินค้าระหว่างประเทศทั่วโลก และมีตู้คอนเทนเนอร์มากกว่า 40 ล้านตู้ลอยอยู่บนเส้นทางขนส่งในมหาสมุทรทั่วโลก เย่เฉินเพียงแค่ต้องหาตู้คอนเทนเนอร์ 40 ตู้ในนั้นมา ก็สามารถใส่ผู้คนในเหมืองแร่ทองแดงเข้าไปได้หมด บวกกับทรัพยากรบริษัท นานาซูขนส่ง จำกัด เขาสามารถส่งตู้คอนเทนเนอร์ 40 ตู้เหล่านี้ไปยังท่าเรือใดก็ได้ในโลก ดึงพวกเขาออกมาจากทะเลเมดิเตอร์เรเนียน วนอยู่บนเส้นทางยุโรป-เอเชียรอบหนึ่ง จากนั้นค่อยกลับเข้าสู่ทะเลเมดิเตอร์เรเนียนอีกครั้ง ต่อให้องค์กรพั่วชิงยกเทพเซียนออกมา ก็ไม่สามารถตรวจพบอะไรได้

ดังนั้น ตราบใดที่แผนคว่ำรัง สามารถดำเนินการได้อย่างสมบูรณ์ อย่าว่าแต่องค์กรพั่วชิงเลย ต่อให้เป็นรัฐบาลสหรัฐที่ออกมาตามหา ก็ยากที่จะหาเบาะแสสำคัญได้

ถึงตอนนั้น ผู้มีพระคุณขององค์กรพั่วชิง จะต้องเจอกับบททดสอบที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตของเขาอย่างแน่นอน ท่านเอิร์ลคนหนึ่งหายไปจากโลก และผู้คนในฐานทหารหน่วยกล้าตายก็หายไปอย่างไร้ร่องรอย และไม่ว่าเขาจะสืบหายังไง ก็ไม่พบเจออะไรเลย นี่มันต้องทำให้เขางงกับชีวิตอย่างแน่นอน หลายเดือนหลังจากนั้น ของต้องทำให้เขานอนหลับไม่สนิทเป็นแน่

ดังนั้น เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ จู่ ๆ เย่เฉินก็รู้สึกเต็มไปด้วยความเฝ้ารอสำหรับแผนคว่ำรัง

เมื่อก่อนตอนอยู่ที่นครนิวยอร์กก็ดี หรือยุโรปเหนือก็ช่าง เป็นเพียงการโจมตีเล็ก ๆ น้อย ๆ ต่อองค์กรพั่วชิงเท่านั้น แต่ทันทีที่แผนคว่ำรังได้เกิดขึ้นจริง สำหรับองค์กรพั่วชิงแล้ว ก็ไม่ต่างอะไรกับการถูกคนลอบยิง อยู่ในผืนป่าอันมืดสนิท ไม่เพียงทำให้พวกเขาได้รับบาดเจ็บอย่างหนัก ยิ่งสามารถทำให้พวกเขาขวัญหนีดีฝ่อ