ว่านพั่วจวินในเวลานี้ ก็เข้าใจแผนการของเย่เฉินแล้ว จึงกล่าวขึ้นมาโดยเร็ว: “คุณเย่วางใจเถอะครับ ผมจะรีบคิดหาวิธีซื้อระบบป้องกันระยะประชิดฟาลังซ์ จากนั้นค่อยแยกชิ้นส่วนระบบป้องกันระยะประชิดฟาลังซ์ขนส่งไปยังเหมืองทองแดง แล้วค่อยประกอบมันอีกครั้ง”
เย่เฉินค้นพบประเด็นสำคัญจากคำพูดของเขาทันที และกล่าวขึ้น: “เย่จวิน แผนการทั้งหมด สิ่งเดียวที่อาจจะเป็นเบาะแสได้ ก็คือระบบป้องกันระยะประชิดฟาลังซ์! ต่อให้พวกเราสามารถทำลายเหมืองแร่ทองแดงทั้งหมดได้ ก็ไม่มีทางที่จะทำให้เบาะแสของระบบป้องกันระยะประชิดฟาลังซ์ไม่ทิ้งร่องรอยใด ๆ เอาไว้ ทันทีที่เสียงของระบบป้องกันระยะประชิดฟาลังซ์ได้ดังขึ้น พวกเราต้องรีบถอยโดยเร็ว เกรงว่าคงไม่มีเวลาปลดระบบป้องกันระยะประชิดฟาลังซ์แน่ อีกอย่าง ต่อให้ปลดระบบป้องกันระยะประชิดฟาลังซ์ออกไปก็ไม่มีประโยชน์ ยิงกระสุนออกไปเป็นร้อยนัดในวินาทีเดียว เป็นไปไม่ได้ที่จะทำความสะอาดเศษกระสุนปืนใหญ่พวกนั้นให้สะอาดหมดจด ดังนั้นตอนที่องค์กรพั่วชิงมาตรวจสอบในภายหลัง จะต้องพบว่าท่านเอิร์ลตายเพราะระบบป้องกันระยะประชิดฟาลังซ์อย่างแน่นอน ถึงตอนนั้นพวกเขาค่อยไปสืบหาเบาะแสที่เกี่ยวข้องกับการซื้อขายระบบป้องกันระยะประชิดฟาลังซ์ที่ตลาดอาวุธระหว่างประเทศ ก็อาจสืบพบสำนักว่านหลงเข้าก็ได้!”
ว่านพั่วจวินแจะปากกล่าว: “คุณเย่พูดมีเหตุผลมากเลยครับ ของอย่างระบบป้องกันระยะประชิดฟาลังซ์ ในมือของพวกเราไม่มี เท่าที่ผมรู้มา ที่จอมพลคามมิตก็ไม่มีอาวุธสังหารที่ร้ายแรงแบบนี้อยู่ ดังนั้นนอกจากจะไปซื้อที่ตลาดอาวุธ ก็ไม่มีวิธีอื่นอีกแล้วครับ”
“อีกอย่างของแบบนี้ โดยทั่วไปแล้วมีแต่ชาวรัสเซียหรือไม่ก็พ่อค้าอาวุธประเทศสมาชิกสหภาพโซเวียตถึงจะมีขาย พวกเราต้องไปสอบถามเป็นขั้น ๆ ไป ดังนั้นถ้าคิดจะขโมยหรือแย่งมามันเป็นไปไม่ค่อยได้ ซื้อแล้วค่อยฆ่าปิดปากก็เป็นไปได้ยาก หากมีปลาที่หนีรอดไปได้เพียงตัวเดียวก็ตาม เรื่องราวทั้งหมดก็ต้องถูกเปิดเผย ถึงตอนนั้นยังไม่ทันจะได้ติดตั้งระบบป้องกันระยะประชิดฟาลังซ์ พวกเราก็คงถูกพ่อค้าอาวุธทั่วโลกสาปแช่งก่อนแล้ว......”
เย่เฉินขมวดคิ้วแน่น ครุ่นคิดอยู่ครึ่งค่อนวัน พลันนึกวิธีหนึ่งขึ้นมาได้ และกล่าวออกมา: “มีวิธีแล้ว!”
ว่านพั่วจวินถามโดยเร็ว: “คุณเย่ครับ คุณมีวิธีดี ๆ อะไรเหรอครับ?”
เย่เฉินกล่าว: “นายหาสมาชิกสัญชาติอเมริกัน สักสองสามคนจากสำนักว่านหลง ให้พวกเขาปลอมตัว สวมรอยเป็นคนของแบล็ควอเตอร์อเมริกัน ไปตามหาคนขายระบบป้องกันระยะประชิดฟาลังซ์ พอหาเจอแล้ว ให้ทำการซื้อขายเป็นการส่วนตัวกับพวกเขาในนามแบล็ควอเตอร์ บอกว่าจะลำเลียงอุปกรณ์เหล่านี้ไปที่ตะวันออกกลางเพื่อช่วยสหรัฐอเมริกาทำสงคราม มันค่อนข้างอ่อนไหว จากนั้นก็ซื้อขายอย่างลับ ๆ”
ว่านพั่วจวินกล่าวขึ้น: “เป็นวิธีที่เยี่ยมไปเลยครับ! โยนความผิดให้กับแบล็ควอเตอร์ ให้องค์กรพั่วชิงไปตรวจสอบที่แบล็ควอเตอร์ ไม่เพียงสามารถเบ่งเบนความสนใจของพวกเขา และยังสามารถสร้างปัญหาที่ใหญ่พอสมควรให้กับแบล็ควอเตอร์! แม่งเอ๊ย สำนักว่านหลงของเรากับแบล็ควอเตอร์ไม่ลงรอยกันแต่ไหนแต่ไรมา พวกเขาอาศัยว่ามามีสหรัฐอเมริกาคอยหนุนหลัง มักจะคอยขัดแข้งขัดขาพวกเขาอยู่บ่อยครั้ง แถมยังมือสกปรกมากด้วย แม้ว่าพวกเราทำแบบนี้จะไม่ใสสะอาดเท่าไร แต่ก็เป็นโอกาสอันดีที่สุดที่จะตัดกำลังของพวกเขา
ว่านพั่วจวินกล่าวโดยไม่ต้องคิด: “คุณเย่ครับ ที่คุณพูดมานั้นง่ายมาก! แบล็ควอเตอร์มีทหารรับจ้างอยู่ในซีเรียจำนวนไม่น้อย ช่วงนี้กำลังยุ่งอยู่กับการช่วยกองทัพสหรัฐฯ ขนส่งน้ำมันปิโตรเลียมที่ขุดในซีเรีย ผมจะเป็นคนออกโรงเอง จับตัวคนแค่สองสามคนมันง่ายมากครับ”
เย่เฉินกล่าวขึ้นมาทันที: “ได้! เวลาไม่คอยท่า นายไปจัดการเรื่องนี้วันนี้เลย! จากนั้นก็รีบจัดการเรื่องระบบป้องกันระยะประชิดฟาลังซ์ให้ลงตัวเสีย รอซื้อระบบป้องกันระยะประชิดฟาลังซ์มาได้แล้ว ให้เลือกจุดครอบคลุมที่ครอบคลุมซึ่งกันและกันสองสามถึงสามจุดในเหมืองทองคำ แล้วสร้างห้องกระจกที่ทำจากกระจกทางเดียว สร้างเอาไว้บนจุดครอบคลุมที่เลือกแล้ว จากนั้นก็ติดตั้งระบบป้องกันระยะประชิดฟาลังซ์ลงไปบนห้องกระจก รับประกันว่ามันอยู่ในโหมดพร้อมรบอยู่ตลอดเวลา เมื่อระบบป้องกันระยะประชิดฟาลังซ์ล็อกเป้าหมายศัตรู ก็ให้ยิงผ่านกระจกกั้นทันที!”
กล่าวไป เย่เฉินก็พึมพำกับตัวเอง: “ลูกกระสุนของระบบป้องกันระยะประชิดฟาลังซ์ ขายในตลาดมืด เกรงว่าคงลูกละหนึ่งพันดอลลาร์ จัดเตรียมเพื่อสามกระบอก หนึ่งกระบอกยิงหนึ่งร้อยนัดภายในหนึ่งวินาที หนึ่งวินาทีก็แค่สามแสนดอลลาร์เอง ไม่เป็นปัญหา! ถึงตอนนั้นเอามันให้ตายเลยนะ!”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...