ชายคนนั้นเหยียดคร้าน กล่าวทอดถอนใจ: “ที่ฉลาดน่ะเป็นท่านเอิร์ลจงหย่ง บอกว่าไปนิวยอร์กเพื่อตรวจสอบเรื่องที่จู่โจมตระกูลอานล้มเหลวเมื่อครั้งที่แล้ว ความจริงเขาต้องไปผ่อนคลายในโลกแห่งแสงสีของนิวยอร์กแน่ ๆ มีแค่เราสองคนที่ต้องมาลำบากตรวจสอบอะไรพวกนี้อยู่”
กล่าวไป เขาก็พลางชี้ไปที่ซากปรักหักพังที่ถูกเผากลายเป็นเถ้าถ่าน และพูดอย่างไม่พอใจ: “ตรวจสอบ ๆ ๆ ตรวจสอบอะไรล่ะ กลายเป็นแบบนี้แล้ว ยังมีอะไรให้ตรวจสอบอีก”
ผู้หญิงกอดไหล่กล่าว: “ในเมื่อผู้มีพระคุณสั่งแล้ว คูณกับฉันก็ต้องให้ความใส่ใจหน่อย”
กล่าวไป เธอก็ถอนหายใจอีกครั้ง: “เอางี้นะท่านเอิร์ลเจี้ยนกง ตอนนี้มีอยู่สองทาง ถ้าไม่ตรวจสอบดูว่าหลินหว่านเอ๋อร์ไปจากยุโรปเหนือด้วยวิธีไหน ก็ตรวจสอบดูว่าทหารม้ากล้าที่พวกเราส่งมาหายตัวไปจากยุโรปเหนือได้ยังไง ทางเลือกทั้งสองทางนี้ พวกเราเลือกคนละทาง ฉันใจกว้างหน่อย ให้คุณเป็นคนเลือกก่อน"
ชายบนที่นั่งขนขับ ก็คือท่านเอิร์ลเจี้ยนกงหนึ่งในสี่ท่านเอิร์ลขององค์กรพั่วชิงนั่นเอง ชื่อจริงคือโอวป๋อจวิน
โอวป๋อจวินลูบจับพวงมาลัย แจะปากกล่าว: “ให้เกียรติผู้หญิงก่อน ให้ท่านเอิร์ลติ้งหยวนเป็นคนเลือกก่อนเถอะ!”
พูดไป เขาก็อดไม่ได้ที่จะกล่าวหยอกล้อ: “ใช่สิ ถ้าท่านเอิร์ลติ้งหยวนสามารถกลายเป็นมาร์ควิสติ้งหยวนหรือไม่ก็ดยุคติ้งหยวนได้ในอนาคต ก็อย่าลืมผมล่ะ!”
ผู้หญิงบนที่นั่งข้างคนขับ คือท่านเอิร์ลติ้งหยวนหนึ่งในสี่ท่านเอิร์ล หยุนหรูเกอ
แม้ว่าหยุนหรูเกอจะเป็นผู้หญิง แต่กลับมีฝีมือที่แข็งแกร่งมาก และได้ต่อสู้เพื่อผู้มีพระคุณไปทั่วทุกสารทิศในช่วงแรก ๆ ดังนั้นจึงถูกผู้มีพระคุณแต่งตั้งให้เป็นท่านเอิร์ลติ้งหยวน และเป็นผู้หญิงเพียงคนเดียว ในท่านเอิร์ลทั้งสี่
เดิมที ผู้มีพระคุณองค์กรพั่วชิงได้ยึดตามระบบของหัวเซี่ยในสมัยโบราณ ได้ตั้งยศ ดยุค มาร์ควิส เอิร์ล ไวส์เคานท์ บารอนทั้งห้าระดับ ในองค์กรพั่วชิง
แต่เนื่องจากดยุค และมาร์ควิสเป็นขุนนางระดับสูง หรือไม่ผู้ครองเมืองในสมัยโบราณ และองค์กรพ่อชิงก็ไม่เคยมีการแต่งตั้งแยกมาก่อน ดังนั้นจนถึงตอนนี้ ในองค์กรพั่วชิง ทั้งสองตำแหน่งนี้ก็เพียงมีไว้แต่ยังไม่มีการแต่งตั้งมาก่อน
และก็ด้วยเหตุนี้เอง ตอนนี้องค์กรพั่วชิงนอกจากผู้มีพระคุณ รองลงมาก็คือท่านเอิร์ลทั้งสี่
อย่างไรก็ตาม ผู้มีพระคุณก็เคยได้ให้สัญญามาก่อน หากใครสามารถช่วยเขาตามหาหลินหว่านเอ๋อร์กับแหวนวงนั้นเจอ และได้สมหวังตามปรารถนา ก็จะแต่งตั้งคนผู้นั้นให้เป็นมาร์ควิสทันที
และเมื่อได้เป็นมาร์ควิส ก็จะมีโอกาสเลือกที่ใดที่หนึ่งบนโลกใบนี้เพื่อเป็นพื้นที่แต่งตั้งของตน และสร้างกองกำลังของตนเองขึ้นมาในพื้นที่แต่งตั้งของตน ถึงเวลานั้น มาร์ควิสเพียงแค่ฟังสั่งจากผู้มีพระคุณในตอนที่ผู้มีพระคุณเท่านั้น เวลาอื่น ๆ สามารถแสดงฝีมือได้ตามอำเภอใจ
หลินหว่านเอ๋อร์ไม่ต่างอะไรกับการหายตัวไปจากที่แห่งนี้อย่างไร้ร่องรอย และยังมีความเป็นไปได้มากว่าเธอจะไปยังที่ใดก็ได้ในโลกใบนี้ หากสืบตามเบาะแสนี้ขึ้นมาจริง ๆ พูดได้ว่ามันยากยิ่งกว่ายากเสียอีก
ส่วนสาเหตุที่เขาให้หยุนหรูเกอเป็นคนเลือกก่อน นั่นเพราะว่าเขามีความอะไรบางอย่างกับหยุนหรูเกอมาโดยตลอด อยากจะฝึกฝนแบบเป็นคู่เป็นมีความสุขไปพร้อมกันร่วมกับเธออย่างคู่รัก แม้ว่าเขาจะไม่มีวิธีฝึกฝนแบบเป็นคู่ แต่หากได้ผู้หญิงที่ฝีมือร้ายกาจอย่างหยุนหรูเกอมาเป็นคู่ ก็ถือว่าคุ้มค่า
และก็เพราะเหตุนี้ ถึงแม้เขาจะไม่อยากเลือกเบาะแสทางหลินหว่านเอ๋อร์ แต่เมื่อเห็นหยุนหรูเกอได้เลือกอีกทางแล้ว เขาก็ไม่มีวิธีอื่นอีก จึงได้แต่ยอมรับมัน
ในตอนนี้เอง จู่ ๆ หยุนหรูเกอก็ถอนหายใจออกมา พลางกล่าว: “ช่างเถอะ เบาะแสทางทหารม้ากล้า ยกให้ท่านเอิร์ลเจี้ยนกงดีกว่า ฉันจะไปสืบทางหลินหว่านเอ๋อร์เอง”
โอวป๋อจวินถามด้วยความประหลาดใจ: “ทำไมท่านเอิร์ลติ้งหยวนถึงเปลี่ยนใจล่ะ? เบาะแสทางหลินหว่านเอ๋อร์สืบยากที่สุดเลยนะ!”
หยุนหรูเกอหัวเราะเบา ๆ หนึ่งครั้ง กล่าวอย่างลวก ๆ : “มันไม่ง่ายที่จะตรวจสอบ และไม่มีเบาะแสอะไรที่ใช้อ้างอิงได้ แต่ก็เพราะแบบนี้ ฉันก็สามารถไปบางที่ที่ฉันอยากไปได้ ถือซะว่าเป็นการเสี่ยงโชค เสี่ยงโชคไป ท่องเที่ยวไป ก็ดีเหมือนกัน”
โอวป๋อจวินแอบดีใจ จากนั้นก็ยกหัวแม่มัวขึ้นมา กล่าวชื่นชม: “เยี่ยม! ท่านเอิร์ลติ้งหยวนเยี่ยมยอดไปเลยจริง ๆ! ในเมื่อเป็นเช่นนี้ เบาะแสทางทหารม้ากล้า ก็มอบให้ผมเป็นคนสืบเองเถอะ!”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...