ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5364

เย่เฉินถามขึ้นมาอีกครั้ง: “ไม่สู้คนลองเขียนวิชาบู๊ของสำนักของคุณออกมาให้ผมดูหน่อย สมบูรณ์หรือไม่ แค่ดูผมก็รู้แล้ว”

หงฉางชิงมีสีหน้าซีดเซียวขึ้นมา กล่าวอย่างกลัดกลุ้ม: “อาจารย์เย่ครับ ถ้าคุณต้องการวิชาบู๊ของสำนักผม คุณแค่พูดประโยคเดียว ผมก็จะเขียนให้คุณทันทีเลย คุณอย่ามาหลอกเหมือนผมเป็นเด็กสามขวบสิ......”

พูดไป เขาก็กล่าวอธิบายขึ้นมาด้วยความจริงใจ: “ไม่ใช่ว่าผมไม่อยากบอกวิชานี้กับคุณนะครับ แค่กังวลว่าวิชานี้จะถูกแพร่งพรายออกไป ไม่สามารถเผชิญหน้ากับบรรพบุรุษในอนาคตได้......”

เย่เฉินทำเสียงฮึดฮัด: “ตาแก่นี่ ปากบอกว่าจงรักภักดีกับผม ในใจกลับคิดถึงแต่สำนัก ช่างจอมปลอมจริง ๆ!”

หงฉางชิงรีบโบกมือโดยเร็ว: “อาจารย์เย่เข้าในผมผิดแล้วครับ! ความรู้สึกที่ผมมีต่อคุณ มันเป็นความจริงใจจริง ๆ นะครับ ไม่กล้าเมินเฉยเลยสักนิด ความจงรักภักดีของผม เวลาสามารถพิสูจน์ได้!”

เย่เฉินยิ้มอย่างเย้ยหยัน ถามเขา: “ผมถามคุณนะหงฉางชิง ตอนนี้ในใจของคุณ ผมกับสำนักของคุณ อะไรสำคัญกว่ากัน?”

“เรื่องนี้......” หงฉางชิงทำปากจุ๊ ๆ เม้มปากทั้งเกาศีรษะ ถึงได้กล่าวขึ้นมาอย่างลำบาก: “อาจารย์เย่ครับ ผมหงฉางชิงไม่ได้เล่นลูกไม้นะครับ ตอนที่ผมกราบเข้าสำนักเต๋าไท่เจิน ผมเคยให้คำสาบานที่ร้ายแรงเอาไว้กับอาจารย์ของผมสองข้อ ข้อหนึ่งคือไม่ทรยศสำนัก สองคือไม่ถ่ายทอดวิชาลับเต๋าไท่เจินให้กับคนภายนอก หรือต่อให้เป็นศิษย์ธรรมดาในสำนักก็ไม่ได้ และยังมีอีกอย่างหนึ่ง คือช่วยสำนักตามหาผู้สืบทอดตำแหน่งเจ้าสำนัก ทุ่มเทอย่างสุดกำลังเพื่อฝึกฝนเขา ให้เขาสืบทอดวิชาเต๋าไท่เจิน หากมีข้อใดข้อหนึ่งที่ทำไม่ได้ ล้วนไม่ให้ตายดี!”

พูดมาถึงตรงนี้ หงฉางชิงจึงกล่าวด้วยสีหน้าเจ็บปวด: “แต่ตอนนั้นผมยังได้สาบานกับคุณอีกว่าจะทำตามคำสั่งของคุณอย่างไม่ลังเล พูดจากใจจริง ตอนนี้ผมเองก็รู้สึกสับสนมาก ไม่รู้ว่าจะทำยังไงดี”

เย่เฉินกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา: “ตาเฒ่า ผมให้คุณบอกผมว่ะไรสำคัญกว่ากัน คุณกลับมาพูดมากกับอยู่ครึ่งค่อนวันทำไม?”

“คือว่า......” หงฉางชิงทำใจแข็งกล่าว: “อาจารย์เย่ครับ ผมคิดว่า คุณกับสำนัก น่าจะสำคัญพอ ๆ กันครับ! ดังนั้น ผมยินดีทำทุกอย่างให้คุณ เพียงแต่คุณอย่างให้ผมต้องผิดคำสาบานที่ผมให้ไว้กับอาจารย์ในตอนนั้นเลยนะครับ......”

“แบบนี้เหรอ?” เย่เฉินพยักหน้า: “ดูท่าคุณจะภักดีกับสำนักมากจริง ๆ ตอนนี้ผมให้คุณเลือกอย่างใดอย่างหนึ่งระหว่างผมกับสัก มันเป็นการทำให้ลำบากใจจริง ๆ แหละ”