ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5365
หงฉางชิงได้ยินดังนั้น ก็ชะงักเล็กน้อย จากนั้นก็กล่าวขึ้นมาด้วยรอยยิ้มแห้ง ๆ : “อาจารย์เย่ล้อเล่นเก่งจริง ๆ ถึงฝีมือของผมจะห่างจากอาจารย์เย่มาก แต่อย่างน้อยก็เพราะพึ่งพาคุณ ถึงได้บรรลุแดนสว่างชั้นสูงสุด......”
เย่เฉินแสร้งกล่าวตามด้วยความตกใจ: “อ้อ? จริงเหรอ? ทำไมผมดูไม่ออกเลยว่าคุณอยู่ในแดนสว่างชั้นสูงสุด?”
หงฉางชิงยิ้มเข้าสู้พลางกล่าว: “คุณลืมง่ายจริง ๆ เลย......โอสถที่คุณมอบให้ผมเองกับมือ คุณคงจะไม่ลืมแล้วนะครับ?”
เย่เฉินพยักหน้า: “ผมจำโอสถที่มอบให้คุณได้ แต่คุณบรรลุถึงแดนสว่างชั้นสูงสุดตั้งแต่เมื่อไหร่เหรอ?”
หงฉางชิงไม่รู้ว่าเย่เฉินหมายความว่าอย่างไร ภายในใจรู้สึกขนลุกเล็กน้อย ปากก็ได้แต่พูดว่า: “อาจารย์เย่......คุณ......คุณโกรธผมแล้วหรือเปล่าครับ......ที่จริงถ้าคุณไม่อยากให้ผมกลับอเมริกา ผมก็ยินดีที่จะอยู่รับใช้ที่ข้างกายคุณ......”
เย่เฉินกล่าวด้วยท่าทางจริงจัง: “ไม่ ๆ ๆ อาจารย์หงเข้าใจผิดแล้ว ผมไม่ได้โกรธคุณ และคุณก็ไม่จำเป็นต้องอยู่ทำงานให้ผมที่นี่ด้วย ผมหมายความว่า คุณมีผลการฝึกตนอยู่แค่นักบู๊ห้าดาวจริง ๆ เส้นลมปราณทั้งแปดเส้นของคุณยังเหลืออีกสามเส้นที่ไม่เปิด คุณไม่รู้ตัวเองเลยเหรอ?”
“หา? จะเป็นไปได้ยังไง......” หงฉางชิงกล่าวประโยคนี้ออกมาโดยสัญชาตญาณ จากนั้นก็หลับตาลงเล็กน้อย ขับเคลื่อนชี่แท้ที่อยู่ในร่างกาย สุดท้ายกลับพบด้วยความตกใจว่า เส้นลมปราณที่เปิดแล้วทั้งแปดเส้นของตน กลับถูกปิดเอาไว้สามเส้นอย่างไม่มีสาเหตุ!
เส้นลมปราณถูกปิด ความแข็งแกร่งจะต้องรุดถอยหลังก้าวใหญ่ เส้นลมปราณแปดเส้นถูกปิดเอาไว้สามเส้น ความแข็งแกร่งลดลงไปกว่าครึ่งเลยก็ว่าได้!
หงฉ่างชิงหวั่นใจจนเหงื่อไหลอาบหน้า ปฏิกิริยาแรกของเขา นอกจากตกใจจนทำอะไรไม่ถูก ก็คือคิดว่าเรื่องนี้เป็นไปไม่ได้นัก!
คิดมาถึงตรงนี้ เขาก็อ้อนวอนด้วยใบหน้าโศกเศร้า: “อาจารย์เย่ครับ กว่าผมจะฝึกมาถึงระดับในวันนี้ได้มันไม่ง่ายเลยจริง ๆ ผมขอความเมตตา อย่างแกล้งผมเลยนะครับ......นี่เป็นความพยายามเกือบยี่สิบปีของผมเลยนะครับ......”
เย่เฉินกล่าวด้วยท่าทางเคร่งขรึม: “อาจารย์หง คุณเป็นแบบนี้ได้ยังไง? ผมก็บอกคุณแล้วนี่นา ผมไม่ได้ทำ คุณไม่เชื่อผมเหรอ?”
หงฉางชิงตาแดงก่ำกล่าวพลางสะอื้น: “อาจารย์เย่ครับ......ไม่ใช่ฝีมือคุณแล้วจะเป็นใครได้อีกล่ะ? ผมฝึกวิถียุทธ์มาหลายสิบปีแล้ว ไม่เคยได้ยินมาก่อนเลยว่าผลการฝึกตนสามารถรุดถอยหลัง เส้นลมปราณที่เปิดแล้วสามารถปิดลง......คุณต้องโทษที่ผมไม่ยอมมอบวิชาของสำนักออกมา ถึงได้แกล้งผมแบบนี้แน่......”
เย่เฉินกล่าวอย่างจริงจังเป็นพิเศษ: “อาจารย์หง คุณคงเข้าใจผมผิดแล้วจริง ๆ ผมเปล่าทำให้ผลการฝึกตนของคุณรุดถอยหลังเสียหน่อย”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...