ชาวอเมริกันที่เป็นหัวหน้าพยักหน้า แล้วกล่าวอย่างนิ่งๆ ว่า: "หากต้องการก็ค่อยติดต่อกับพวกคุณก็แล้วกัน พวกเราจะต้องเตรียมออกเดินทางแล้ว"
คนคนนั้นจึงรีบกล่าวว่า: "OK หากต้องการก็ค่อยติดต่อมา ยินดีที่ได้ร่วมงานกันครับ!"
ไม่นาน เครนแบบประตูมังกรก็ยกตู้คอนเทรนเนอร์ทั้งสามตู้นี้ขึ้นไปบนเรือ
หลังจากที่คนทั้งสามแน่ใจแล้วว่าไม่มีอะไรขาดตกบกพร่องจึงรอออกเรือสินค้า หลังจากนั้นเรือสินค้าก็แล่นข้ามคืน มุ่งหน้าไปยังคลองสุเอซ
เส้นทางเรือของเรือสินค้าลำนี้ คือเดินทางจากตุรกีผ่านคลองสุเอซมุ่งหน้าไปยังแอฟริกาใต้ แต่ไม่มีใครรู้ว่า ในจำนวนตู้คอนเทรนเนอร์นับพันตู้ที่บรรทุกมา มีสามตู้ที่จะต้องลงจากเรือกลางทาง
ระยะห่างที่เป็นเส้นตรงจากอันตัลยาไปถึงไซปรัสก็เพียงแค่สองร้อยกว่ากิโลเมตรเท่านั้น แม้แต่ชายฝั่งทางตอนใต้ของไซปรัส ก็ห่างออกไปเพียงแค่สามสี่ร้อยกิโลเมตรเท่านั้น
เมื่อเรือสินค้าลำนี้แล่นออกจากตุรกี ไปในทะเลดำอันกว้างใหญ่สุดลูกหูลูกตา ท้องฟ้าก็เริ่มจะมืดลงแล้ว
ลูกเรือที่เป็นทหารสำนักว่านหลงจำนวนมากพร้อมตัวมา ได้เริ่มดำเนินการกับตู้คอนเทรนเนอร์ทั้งสามตู้นั้น
พวกเขาเปิดตู้คอนเทรนเนอร์ออกก่อน และเข้าไปจัดการตรวจสอบด้านใน เพื่อหลีกเลี่ยงอุปกรณ์ติดตามและระบุตำแหน่งใดๆ
หลังจากตรวจสอบว่าไม่มีอะไรผิดพลาดแล้ว พวกเขาวางอุปกรณ์ระบุตำแหน่งของตนเองไว้ในตู้คอนเทนเนอร์ จากนั้นจึงดำเนินการเสริมกำลังอาวุธและกระสุนที่ลำเลียงมามั่นคงแข็งแรง วิธีการเสริมก็คือ ใช้เครื่องเชื่อมไฟฟ้าเชื่อมตัวยึดจำนวนมากที่อยู่ภายในให้คงที่ จากนั้นใช้สลิงหนาที่รับน้ำหนักได้หลายสิบตัน เพื่อยึดอาวุธและกระสุนภายในตู้คอนเทนเนอร์ให้แน่น
หลังจากนั้น พวกเขาก็ใช้วัสดุกันน้ำ ทำการปิดผนึกตามซอกช่องว่างของตู้คอนเทรนเนอร์ จากนั้นก็ติดตั้งอุปกรณ์ที่คล้ายกันกับถังออกซิเจนจำนวนมาก และยึดเอาไว้กับด้านล่างทั้งสี่ด้านของตู้คอนเทรนเนอร์
เมื่อเรือสินค้าอยู่ห่างจากไซปรัสไม่ถึงหนึ่งร้อยกิโลเมตร ก็เป็นช่วงเวลากลางดึกแล้ว ทันใดบนพื้นผิวทะเลก็เกิดมรสุมขึ้น คลื่นลมบนพื้นผิวทะเลก็ค่อยๆ รุนแรงขึ้นมา กระทั่งระดับทัศนวิสัยบนพื้นผิวทะเลทั้งหมดต่ำลงถึงที่สุด เกรงว่าไม่อาจมองได้ชัดในระยะหนึ่งร้อยเมตร
ในเวลาเดียวกันนี้ ว่านพั่วจวินพร้อมกับหล่างหงจวิน ได้มารออยู่ที่นี่ก่อนแล้ว
หล่างหงจวินมีความเชี่ยวชาญด้านเทคโนโลยีการสื่อสาร ในขณะเดียวกันก็ยังขลุกอยู่กับเทคโนโลยีเรดาร์และอินฟราเรดอีกด้วย พั่วจวินสั่งให้คนจัดซื้ออุปกรณ์อินฟราเรดที่มองเห็นในตอนกลางคืน รวมทั้งอุปกรณ์ถ่ายภาพความร้อน ครั้งนี้หล่างหงจวินได้รับเชิญให้ทำงานร่วมกับผู้เชี่ยวชาญด้านอาวุธของสำนักว่านหลง เพื่อเชื่อมโยงอุปกรณ์เหล่านี้เข้ากับปืนต่อสู้อากาศยานระยะประชิด
ในจุดครอบคลุมทั้งสามของเหมืองแร่ทองแดง ว่านพั่วจวินได้สั่งให้คนสร้างบ้านกระจกที่ไม่ค่อยสะดุดตาขึ้นมาสามหลัง ปืนต่อสู้อากาศยานระยะประชิดทั้งสามที่มาใหม่ ก็วางแผนที่จะวางเอาไว้ภายในจุดครอบคลุมทั้งสามนี้
จุดครอบคลุมทั้งสามนี้เป็นพื้นที่ราบเปิดที่สามารถครอบคลุมภายในเหมืองแร่ทองแดงทั้งหมด อีกทั้งรูปแบบเครือข่ายการยิงที่ตัดสลับกัน เมื่อปืนต่อสู้อากาศยานระยะประชิดทั้งสามล็อกเป้าหมายยิงแล้ว พวกมันก็จะโจมตีเป้าหมายโดยการหมุนรอบจากสามทิศทาง จากในตำแหน่งเป้าหมายทั้งหมด ตลอดจนภายในโดยรอบหลายสิบเมตรด้วย โดยการสร้างวิถีกระสุนที่แตกต่างกัน และครอบคลุมขอบเขตการยิงแบบสามมิติ
ถ้าหากท่านเอิร์ลท่านไหนมาหาเรื่องถึงองค์กรพั่วชิงจริงๆ หลังจากที่ปืนต่อสู้อากาศยานระยะประชิดทั้งสามนี้ทำการทักทาย ก็เกรงว่ากระทั่งDNAก็คงยากที่จะหลงเหลือ.......

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...