ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5395

ว่านพั่วจวินหวนนึกถึงภาพการปล่อยจรวด ก็เข้าใจในทันที จึงกล่าวว่า: "ฉันเข้าใจแล้ว สิ่งนั้นช่างรวดเร็วจริงๆ โดยทั่วไปแล้วเมื่อบูสเตอร์ถูกแยกออก มันก็จะระเบิดในทันที"

"ใช่แล้ว!" หล่างหงจวินพยักหน้า แล้วกล่าวว่า: "สิ่งนี้มีความแม่นยำเป็นอย่างมาก สามารถมั่นใจได้ว่ามันจะระเบิดทำลายแค่ตัวมันเองเท่านั้น และจะไม่ทำให้อุปกรณ์ที่เชื่อมต่ออยู่กับมันเกิดความเสียหาย นี่ไม่เพียงแต่ใช้เฉพาะในจรวดเท่านั้น ที่นั่งหลบหนีของนักบินขับไล่ก็เชื่อมต่อด้วย และการเชื่อมต่อสามารถยกเลิกได้ในทันที"

หล่างหงจวินพูดพลาง กล่าวอีกว่า: "คุณใช้นอตเกลียวระเบิดยึดเข้ากับปืนสามกระบอกนี้ เมื่อต้องการก็เพียงแค่ใช้อุปกรณ์ติดตั้งที่ทำให้เกิดการระเบิดของนอต สิ่งนี้ก็จะสามารถแยกออกจากฐานได้อย่างสมบูรณ์แบบ ถ้าหากคุณต้องการให้เร็วขึ้นอีกสักหน่อย ก็ให้ทำสลิงยกเอาไว้ล่วงหน้า เมื่อถึงเวลาที่ระเบิดหลุดออกจากการเชื่อมต่อ สลิงที่แขวนอยู่บนเฮลิคอปเตอร์ก็จะสามารถยกขึ้นไปได้โดยตรง"

"เป็นความคิดที่ดี!" ว่านพั่วจวินกำหมัดแน่นด้วยความตื่นเต้นดีใจ แล้วจึงกล่าวทันทีว่า: "ขอบคุณพี่หลางเป็นอย่างมากครับ ฉันจะส่งคนเข้าไปซื้อทันที"

……

ในเวลาเดียวกันนี้

เมืองออสซูของเมืองหลวงยุโรปเหนือ

โอวป๋อจวินท่านเอิร์ลเจี้ยนกงที่แยกทางกับท่านเอิร์ลติ้งหยวนแล้ว กำลังนั่งดื่มเหล้าอยู่ในบาร์ของเมืองออสซู

หลายวันมานี้ เขาเริ่มจากเบอร์เกน และทำการตรวจสอบไปตลอดเส้นทาง อยากจะรู้ว่าทหารม้ากล้าสองสามนายที่หายสาบสูญไร้ร่องรอยนั้นไปอยู่ที่ไหน แต่ก็ไม่พบเบาะแสเกี่ยวกับเรื่องนี้แต่อย่างใด

อันที่จริงตอนที่อยู่ในเบอร์เกน เขาก็เคยคิดถึงสองทิศทาง

เนื่องจากตนเองอยู่ในสายการตรวจสอบทหารม้ากล้า เช่นนั้นตนเองจึงสามารถตรวจสอบว่าทหารม้ากล้าไปอยู่ที่ไหนหลังจากหายสาบสูญไปในเบอร์เกน อีกด้านหนึ่งก็สามารถตรวจสอบว่าก่อนที่ทหารม้ากล้าจะมาที่เบอร์เกน เคยมีสถานการณ์พิเศษอะไรบ้าง

ในจำนวนนี้ แน่นอนว่าประการแรกคือการเลือกตัวเลือกที่ดีที่สุด

เพราะเพียงแค่ตามหาเบาะแสของทหารม้ากล้าพบ ก็จะสามารถรู้ได้ว่าใครเป็นคนช่วยชีวิตหลินหว่านเอ๋อร์ไป

และประการต่อมา ก็ได้แต่หวังว่าการมีอยู่ของตัวทหารม้ากล้าจะมีปัญหาที่ไม่ชัดเจนบางอย่าง ไม่เช่นนั้น การตรวจสอบประการแรก ส่วนมากก็จะเป็นการเสียเวลาเปล่า

ฉะนั้น โอวป๋อจวินเลือกประการแรกก่อน และตรวจสอบอยู่ในยุโรปเหนือหลายวันติดต่อกัน

ตรวจสอบมาตลอดจนถึงเมืองออสซู ก็ยังไม่พบเบาะแสแต่อย่างใด

เมื่อรู้สึกกลัดกลุ้มใจ เขาก็จะหาบาร์เหล้าในเมืองออสซูแล้วดื่มจนสะใจ

เพียงแต่ ในขณะที่เขากำลังรู้สึกเมาทีละน้อยๆ จู่ๆ เขาก็ได้รับข้อความทางมือถือ ข้อความมาจากหมายเลขเครือข่ายภายใน ในเนื้อหามีเพียงคำสั้นๆ หกคำ: อีกครึ่งชั่วโมงประชุม

เขาเก็บมือถืออย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ควักธนบัตรสองใบออกมาวางไว้ใต้แก้วเหล้า แล้วลุกขึ้นเดินออกจากบาร์ไป

ชายที่ถูกเรียกว่าท่านเอิร์ลจงหย่งยิ้มๆ แล้วเอ่ยปากว่า: "ที่ฉันออกมาครั้งนี้ ก็เพื่อขจัดปัญหาให้ผู้มีพระคุณ สำหรับฉันแล้ว อยู่ที่ไหนก็เหมือนกันนั่นล่ะ"

เวลานี้ จอภาพมุมขวาล่างก็แสดงขึ้นมา ในจอภาพแสดงภาพท่านเอิร์ลติ้งหยวนหยุนหรูเกอ

โอวป๋อจวินเห็นเหมือนกับว่าเธอนั่งอยู่บนเครื่องบินบิซิเนสเพียงลำพัง ด้วยเหตุนี้จึงกล่าวถามว่า: "ท่านเอิร์ลติ้งหยวนจะไปไหนเหรอครับ?"

หยุนหรูเกอกล่าวอย่างนิ่งๆ ว่า: "ฉันจะไปดูที่ตะวันออกไกลซะหน่อย ที่นั่นเป็นพื้นที่กว้างแต่มีประชากรน้อย ซึ่งสอดคล้องกับเงื่อนไขที่หลินหว่านเอ๋อร์ต้องการซ่อนตัว"

โอวป๋อจวินกล่าวถามด้วยความประหลาดใจว่า: "ไปตะวันออกไกลอย่างนั้นเหรอ? ! ทำไมถึงไม่แจ้งมาล่วงหน้าเลยล่ะ?"

หยุนหรูเกอกล่าวทันทีว่า: "ทิศทางที่คุณกับฉันเลือกไม่เหมือนกัน ถึงฉันจะแจ้งกับคุณล่วงหน้าก็ไม่ได้มีประโยชน์อะไร"

โอวป๋อจวินยังอยากจะพูดอะไรบางอย่าง ทันใดจอภาพตรงกลางก็ปรากฏขึ้นมา คนทั้งสี่ก็มีการแสดงออกที่ตกตะลึง แล้วแต่ละคนก็หยุดการสนทนาในทันที

จอภาพตรงกลางเปลี่ยนจากมืดตึ๊ดตื๋อกลายเป็นสว่าง มองไม่เห็นวัตถุกระทั่งเค้าโครงแต่อย่างใด

จากนั้น จากนั้นก็ได้ยินเสียงที่ประมวลผลโดยเครื่องเปลี่ยนเสียงกล่าวถามด้วยเสียงอันเยือกเย็นว่า: "พวกคุณตรวจสอบเป็นอย่างไรบ้าง? !"