ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5396

ได้ยินเสียงเอ่ยถามของผู้มีพระคุณ ทุกๆ คนต่างแสดงอาการตกตะลึง

ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งเอ่ยขึ้นก่อน กล่าวอย่างนอบน้อมว่า : "เรียนผู้มีพระคุณ ข้าน้อยกำลังตรวจสอบในเย่นจิงอยู่ ขณะที่พูดยังไม่มีเงื่อนงำที่ชัดเจน ก่อนหน้านี้ยังไม่มีเงื่อนงำที่ชัดเจน เพียงแต่ข้าน้อยคิดว่า จะต้องมีผลสำเร็จอยู่ในหัวเซี่ยอย่างแน่นอน"

ผู้มีพระคุณเอ่ยถามอย่างเย็นชาว่า : "เจ้ายังคิดว่า หลินหว่านเอ๋อร์มีแนวโน้มที่จะหลบหนีกลับไปที่หัวเซี่ยมากที่สุดเป็นไปได้หรือไม่?"

"ใช่ครับ!" ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งตอบกลับว่า : "ข้าน้อยคิดว่า หลินหว่านเอ๋อร์น่าจะอยู่ที่หัวเซี่ย"

ผู้มีพระคุณเอ่ยถามเขา : "ทำไมคุณถึงมั่นใจเช่นนี้ล่ะ?"

ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งกล่าวว่า : "ข้าน้อยวิเคราะห์จากสถานการณ์ในขณะนี้ของหลินหว่านเอ๋อร์ สำหรับนางแล้ว เลือกหลบซ่อนในพื้นที่กว้างใหญ่และไร้ความเจริญ ถึงแม้จะดูเหมือนว่าเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด แต่ข้าน้อยคิดว่า เธอพ่ายแพ้มาแล้วครั้งหนึ่งในยุโรปเหนือ ดังนั้นครั้งนี้ แน่นอนว่าเธอจะทำในสิ่งที่ตรงกันข้าม ไปยังสถานที่ที่มีคนมากมายที่สุด อีกทั้งสุภาษิตที่ว่าไม่สนใจใครสนใจแต่ตนเอง หลินหว่านเอ๋อร์ก็เป็นคนจีน การหลบซ่อนอยู่ในหัวเซี่ย จะเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุดของเธออย่างแน่นอน"

ผู้มีพระคุณเงียบไปชั่วขณะ และเอ่ยถามว่า : "แม่มดคนนี้เหลี่ยมจัดยิ่งกว่าปีศาจจิ้งจอกซะอีก ฉันก็ไม่เข้าใจนางเช่นกัน ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งทำตามลางสังหรณ์ของตนเถอะ"

ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งคารวะด้วยความเคารพ : "ข้าน้อยน้อมรับคำสั่ง!"

ผู้มีพระคุณกล่าวว่า : "ใช่แล้ว ในเมื่อเจ้ามาถึงหัวเซี่ยแล้ว ก็หาเวลาไปที่จินหลิงเถอะ"

"ไปที่จินหลิงเหรอ?" ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งถามว่า : "ไม่ทราบว่าผู้มีพระคุณจะกำชับสั่งอย่างไร?"

ผู้มีพระคุณกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา : "ถึงแม้ว่าเย่ฉางอิงกับอานเฉิงซีจะถูกคุณฆ่าที่จินหลิงในปีนั้น แต่ลูกชายของพวกเขาสองคนก็หายสาบสูญไป ดังสุภาษิตที่ว่าตัดรากถอนโคนเลย แต่เรื่องนั้นในปีนั้นวุ่นวายจนเป็นข่าวคราวใหญ่โต นอกจากนี้ญาติพี่น้องของสองสามีภรรยาคู่นี้ และเพื่อนพ้องกำลังตามหาที่อยู่ของเด็กหนุ่มคนนั้น ฉันจึงไม่ได้ให้คุณไปไล่โจมตีอีก แต่ช่วงนี้ไม่รู้ว่าเป็นยังไง ยิ่งนึกถึงเรื่องนี้ก็ยิ่งรู้สึกไม่สบายใจ ถ้าคุณสามารถหาที่อยู่ของเด็กหนุ่มคนนั้นได้ ก็ไม่ต้องรายงานฉันนะ ฆ่าเขาได้โดยตรงเลย"

ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งตกตะลึง กล่าวด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความละอายใจ : "ผู้มีพระคุณ ในปีนั้นหลังจากที่ข้าน้อยฆ่าสองสามีภรรยาเย่ฉางอิงแล้ว จึงรีบไปยังโรงเรียนที่ลูกของพวกเขาสองคนอยู่ เพื่อต้องการตัดรากถอนโคนซะ แต่ท้ายที่สุดยังคงช้าไปก้าวหนึ่ง เมื่อข้าน้อยเดินทางไปถึง ก็ถูกคนชิงไปก่อนแล้ว ผู้มีพระคุณโปรดลงโทษด้วย......"