ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5406

เวลา 3 ทุ่ม

เครื่องบินเจ็ตธุรกิจลำหนึ่งบินขึ้นจากสนามบินเนเปิลส์ มุ่งหน้าไปทางสนามบินลาร์นากาแห่งไซปรัส

บนเครื่องบินลำนั้น โอวป๋อจวินท่าทางดูผ่อนคลาย การเดินทางไปไซปรัสในครั้งนี้ สำหรับเขาแล้วไม่ต่างอันใดกับคนธรรมดาเดินทางไปโรงเลี้ยงเป็ดเลี้ยงไก่ ไม่ต้องกังวลว่าจะมีอันตราย

เครื่องบินบินไปได้ครึ่งทาง จู่ ๆ เขาก็หยิบโทรศัพท์มือถือออกมา ใช้แอพพลิเคชันสื่อสารภายในขององค์กรพั่วชิง กดส่งคำเชิญวิดีโอคอลไปยังท่านเอิร์ลติ้งหยวน หยุนหรูเกอซึ่งอยู่หย่วนตง

หยุนหรูเกอไม่ได้รับสาย หลังจากที่กดปฏิเสธวิดีโอคอลของเขาแล้วก็ได้ส่งข้อความเสียงกลับมาว่า “ท่านเอิร์ลเจี้ยนกง โทรหาฉันมีธุระอะไร?”

โอวป๋อจวินหัวเราะออกมาเหอะ ๆ แล้วกล่าวว่า “หรูเกอ หย่วนตงสถานที่แห่งนั้นคงจะน่าเบื่อมากสินะ วันนี้ผมเดินทางไปที่เนเปิลส์ พบว่าทางยุโรปใต้ทั้งอุณหภูมิและสภาพแวดล้อมไม่เลวทีเดียว ถ้ามีโอกาสละก็ พวกเราไปเที่ยวเล่นที่นั่นด้วยกันสักหน่อยไหม?”

หยุนหรูเกอกล่าวขึ้นเบา ๆ ว่า “ช่างมันเถอะ ฉันอยากอยู่คนเดียวเงียบ ๆ มากกว่า”

โอวป๋อจวินตอบกลับว่า “หรูเกอ ทำไมถึงชอบปฏิเสธผมนัก เอาแต่เก็บตัวอยู่ที่ห่างไกลแบบนั้นคนเดียว หลายปีมานี้ผมจริงใจกับเธอแค่ไหน เธอก็น่าจะรู้ดี คุณลองเปิดใจมองไปรอบกายดูซิว่ามีใครที่เหมาะสมกับเธอมากกว่าผมอีก?”

หยุนหรูเกอเอ่ยถามกลับด้วยน้ำเสียงไม่เป็นมิตรนัก “ทำไมฉันต้องให้คนอื่นมาเหมาะสมกับฉันด้วย นายคงไม่ได้คิดว่าจวบจนกระทั่งบัดนี้ ฉันยังมีความต้องการในเรื่องอารมณ์ความรู้สึกอย่างนั้นอีกใช่ไหม? ความรู้สึกมันทำอะไรได้? ทำให้เลื่อนขั้นผลการฝึกฝนได้หรือ? ทำให้เป็นอมตะได้หรือไง?”

โอวป๋อจวินถอนหายใจออกมาแล้วกล่าวด้วยรอยยิ้มเคอะเขินว่า “หรูเกอ ดูเธอเข้าสิ แม้ว่าความรู้สึกจะไม่สามารถช่วยอัพเกรดผลการฝึกฝนได้ และไม่สามารถทำให้เป็นอมตะได้ แต่มันช่วยเติมเต็มมนุษย์ได้ ทั้งเธอและผมไม่ว่าจะพยายามฝึกฝนมากเท่าไหร่ก็ไม่อาจเป็นอมตะได้อย่างแน่นอน ไม่ช้าก็เร็วสักวันคงต้องตาย แล้วเหตุทำไมไม่ใช้เวลาที่มีอยู่มาสร้างความสุขให้ตัวเองเล่า?”

หยุนหรูเกอกล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือก “ขอโทษทีนะ แต่ฉันไม่สนใจเรื่องของความสุขเหล่านั้นหรอก”

โอวป๋อจวินรู้สึกเดือดร้อนขึ้นทันใด ถามกลับว่า “เธอจะเป็นผู้หญิงแก่ที่ไม่แต่งงานตลอดไปไม่ได้หรอกนะ หากว่าไม่อยากหาคู่ แต่อย่างน้อยก็ควรให้กำเนิดลูกชายลูกสาวเอาไว้บ้าง ไม่อย่างนั้นถ้าเราตายไปแล้วใครจะจัดงานศพ คารวะหลุมศพ เผากระดาษเงินกระดาษทองให้เรา?”