ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5410

สมองของเขายังคงประมวลผลคิดได้ ดวงตาของเขายังคงมองเห็น และหูของเขายังคงได้ยินเสียงคำรามของปืนใหญ่!

สติสุดท้ายของโอวป๋อจวินเต็มไปด้วยความโกรธแค้น

เขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าสุดท้ายแล้วเขาจะลงเอยกลายเป็นศพไร้ซาก เทียบกับคนขับแท็กซี่ที่เขาฆ่าเมื่อครู่เพื่อระบายความโกรธแล้ว ชายคนนั้นก็แค่หัวขาด แต่ตัวเขาคาดว่าคงไม่มีแม้แต่หัว!

ก่อนที่หัวของเขาจะกระแทกไปที่พื้น กระสุนยังคงพุ่งเข้ามาอย่างหนาแน่น มันระเบิดกำแพงฝั่งตรงข้ามเป็นผุยผง ยังมีความโชคดีในความโชคร้าย แม้ว่าร่างของโอวป๋อจวินจะแหลกเหลว แต่หัวของเขาสามารถหลบการโจมตีที่หนาแน่นได้ เนื่องด้วยเป้าหมายมีขนาดเล็กลงและยังคงหมุนไปมา

แม้ว่าขีปนาวุธรูปแว่นที่ผู้เชี่ยวชาญด้านอาวุธในสำนักว่านหลงจะทรงพลังมาก แต่ถึงอย่างไรก็ต้องคำนึงเรื่องรัศมีโจมตีให้กว้างเข้าไว้ ด้วยเหตุนี้ความหนาแน่นของกระสุนจึงยังไม่ได้หนาแน่นขนาดที่สามารถโจมตีศีรษะเล็ก ๆ ได้

ด้วยเหตุนี้เอง ศีรษะของโอวป๋อจวินจึงไม่ได้ถูกระเบิดไปด้วย

แต่ตอนที่กระสุนเข้าแผดเผาทำลายร่างของโอวป๋อจวิน มันจึงได้แผดเผาเนื้อของเขาจนเกิดกลิ่นของเนื้อไหม้อบอวลไปทั่วทั้งอากาศ

กลิ่นนั้นได้แทรกซึมไปในอากาศ แม้ว่าโอวป๋อจวินจะไม่สามารถหายใจได้อีกต่อไป แต่หัวของเขาที่หมุนไปยังคงส่งมีกลิ่นเข้าไปในโพรงจมูก ทำให้โอวป๋อจวินได้กลิ่นแปลกนี้

แต่เขาไม่มีเวลามาสนใจสิ่งเหล่านี้แล้ว ด้วยสติที่เหลืออยู่ของเขา ตระหนักได้ว่าหัวของตนกำลังจะร่วงลงสู่พื้น ชั่ววินาทีนี้เขารู้สึกโชคดีว่าหัวเขาไม่ได้ถูกระเบิดไปด้วย

ทว่าเมื่อหัวของเขากำลังจะกระแทกลงพื้น กระสุนจากระบบป้องกันระยะประชิดฟาลังซ์ก็เจาะเข้าเบ้าตาซ้ายของโอวป๋อจวินทันที!

ช่วงเวลาที่กระสุนเจาะเข้าไปในเบ้าตา สมองของโอวป๋อจวินก็แน่นิ่ง การรับรู้ครั้งสุดท้ายก็คือเขาตอบที่เขามีให้หยุนหรูเกอ นั่นคือการคืนสู่พื้นดิน……

จากนั้น เสียงดัง “ตูม” ลูกกระสุนปืนใหญ่ก็ยิงเข้ามาที่หัวของเขา แตกเป็นเสี่ยง ๆ!