ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5412
ไม่ต้องกล่าวถึงว่าเขาจะเชี่ยวชาญด้านการควบคุมปราณทิพย์เพียงใด แค่ความว่องไวและพลังระเบิดนั้น ว่านพั่วจวินก็รู้ได้ว่าตนไม่อาจเป็นคู่ต่อสู้ของอีกฝ่ายได้
หากเป็นว่านพั่วจวินที่สัมผัสโดยตรงกับเขา เขาอาจถูกฝ่ายตรงข้ามฆ่าตายก่อนที่เขาจะฟื้นคืนสติ
ดังนั้น เมื่อพิจารณาจากความแข็งแกร่งของคู่ต่อสู้แล้ว เขาจะต้องเป็นหนึ่งในสี่เอิร์ลแน่นอน เย่เฉินถอนหายใจด้วยความโล่งอกและโทรหาว่านพั่วจวิน
ทันทีที่รับสาย ว่านพั่วจวินกล่าวด้วยความเคารพว่า "คุณเย่ ท่านเห็นวิดีโอทั้งหมดที่ผมส่งให้หรือยังขอรับ?"
"ฉันเห็นแล้ว" เย่เฉินพูดด้วยรอยยิ้ม "พวกนายทำมันได้อย่างสวยงามมาก แม้ว่าคู่ต่อสู้จะแข็งแกร่งขนาดไหน แต่ก็ไม่มีพลังพอที่จะต่อสู้กลับสุดยอดมากจริง ๆ!"
ว่านพั่วจวินรีบพูดขึ้นว่า "ต้องขอบคุณคุณเย่ที่วางแผนไว้อย่างดีขอรับขฌ มิฉะนั้นหากให้พวกเราคิดจนหัวระเบิด ก็ไม่อาจคิดใช้ระบบป้องกันระยะประชิดฟาลังซ์มาจัดการกับปรมาจารย์ระดับสูงขององค์กรพั่วชิงได้…..."
ว่านพั่วจวินไม่ได้ประจบสอพลอ แต่ชื่นชมการมองการณ์ไกลของเย่เฉินจากก้นบึ้งของหัวใจ
ก่อนหน้านี้สำนักว่านหลงได้รับภารกิจไปทั่วโลก เขาได้เห็นโลกภายนอกและเรียนรู้กลยุทธ์มากมาย ว่านพั่วจวินรู้สึกว่าเขาไม่เพียงแต่ร่างกายแข็งแกร่งเท่านั้น ยังมีทักษะการออกคำสั่งระดับสูงในสนามรบอีกด้วย
แต่อย่างไรก็ตาม ตลอดระยะเวลาเนิ่นนานมานี้ สำนักว่านหลงคิดไม่ถึงจริง ๆ ว่าจะนำระบบป้องกันระยะประชิดฟาลังซ์นี้มาเป็นอาวุธสังหาร
แต่ด้วยความหวาดกลัวของเย่เฉิน เกรงว่าพลังยิงที่ไม่เพียงพอในการขยี้เนื้อหนังปรมาจารย์ที่โหดเหี้ยมผู้นี้ จึงเกิดเป็นแนวคิดอัจฉริยะขึ้นมา
เย่เฉินไม่ได้รู้สึกเย่อหยิ่งกับแผนการหลักแหลมจนสำเร็จเป้าหมายของเขานี้ ตรงกันข้าม เมื่อเขาได้ดูวิดีโอของโอวป๋อจวินที่ร่างกระจายถูกเผาเป็นเถ้าถ่าน ในใจก็เกิดความคิดหนึ่งขึ้น
เขารู้สึกว่าความแข็งแกร่งของตนอาจจะแข็งแกร่งกว่าของโอวป๋อจวินไม่มากนัก
ดังนั้นการที่โอวป๋อจวินไม่สามารถหลบหนีกระสุนยิงของระบบป้องกันระยะประชิดฟาลังซ์ทั้งสามกระบอกได้ ตัวเขาก็ไม่มีโอกาสเช่นกัน
นี่ก็หมายความว่าตัวเขายังคงเต็มไปด้วยอันตรายในโลกนี้
วิธีการทั้งสองนี้ สามารถกำจัดการคุกคามของปืนใหญ่ในระยะประชิดได้อย่างแน่นอน
แต่ปัญหาก็คือต้องใช้ความระมัดระวังมากพอที่จะตรวจจับอีกฝ่ายได้ ก่อนที่อีกฝ่ายจะล็อกเป้าหมายมายังตน
ดังนั้นญด เย่เฉินจึงบอกตัวเองในใจว่าเขาจะต้องระมัดระวังและระมัดระวังทุกการกระทำในอนาคตให้มากขึ้น
เย่เฉินพูดกับว่านพั่วจวินว่า "พั่วจวิน จากนี้ไปนายต้องระมัดระวังให้มากขึ้น หากต้องรับมือกับทหารสำนักว่านหลง อย่าปล่อยให้ศัตรูมีโอกาส"
ว่านพั่วจวินพูดขึ้นทันทีว่า "คุณเย่ขอรับไม่ต้องกังวลไป ผมมีประสบการณ์ในภูเขาว่านหลิงซานและไซปรัสมาแล้วสองครั้ง พวกเขาไม่กล้าประมาทอีกไม่ว่าเมื่อใด…..."
เย่เฉินกล่าวเตือนว่า "เราต้องทำลายหลักฐานทั้งหมดให้ราบคาบ นอกจากนี้ หลังจากที่ทหารม้ากล้าอพยพออกมากันหมดแล้ว ให้พวกเขาอยู่ในทะเลไปก่อน ในอีกหกเดือนข้างหน้ายังไม่ต้องขึ้นฝั่ง ฉันต้องการให้หลักฐานทั้งหมดหายไปในทะเล!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...