ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5412

ไม่ต้องกล่าวถึงว่าเขาจะเชี่ยวชาญด้านการควบคุมปราณทิพย์เพียงใด แค่ความว่องไวและพลังระเบิดนั้น ว่านพั่วจวินก็รู้ได้ว่าตนไม่อาจเป็นคู่ต่อสู้ของอีกฝ่ายได้

หากเป็นว่านพั่วจวินที่สัมผัสโดยตรงกับเขา เขาอาจถูกฝ่ายตรงข้ามฆ่าตายก่อนที่เขาจะฟื้นคืนสติ

ดังนั้น เมื่อพิจารณาจากความแข็งแกร่งของคู่ต่อสู้แล้ว เขาจะต้องเป็นหนึ่งในสี่เอิร์ลแน่นอน เย่เฉินถอนหายใจด้วยความโล่งอกและโทรหาว่านพั่วจวิน

ทันทีที่รับสาย ว่านพั่วจวินกล่าวด้วยความเคารพว่า "คุณเย่ ท่านเห็นวิดีโอทั้งหมดที่ผมส่งให้หรือยังขอรับ?"

"ฉันเห็นแล้ว" เย่เฉินพูดด้วยรอยยิ้ม "พวกนายทำมันได้อย่างสวยงามมาก แม้ว่าคู่ต่อสู้จะแข็งแกร่งขนาดไหน แต่ก็ไม่มีพลังพอที่จะต่อสู้กลับสุดยอดมากจริง ๆ!"

ว่านพั่วจวินรีบพูดขึ้นว่า "ต้องขอบคุณคุณเย่ที่วางแผนไว้อย่างดีขอรับขฌ มิฉะนั้นหากให้พวกเราคิดจนหัวระเบิด ก็ไม่อาจคิดใช้ระบบป้องกันระยะประชิดฟาลังซ์มาจัดการกับปรมาจารย์ระดับสูงขององค์กรพั่วชิงได้…..."

ว่านพั่วจวินไม่ได้ประจบสอพลอ แต่ชื่นชมการมองการณ์ไกลของเย่เฉินจากก้นบึ้งของหัวใจ

ก่อนหน้านี้สำนักว่านหลงได้รับภารกิจไปทั่วโลก เขาได้เห็นโลกภายนอกและเรียนรู้กลยุทธ์มากมาย ว่านพั่วจวินรู้สึกว่าเขาไม่เพียงแต่ร่างกายแข็งแกร่งเท่านั้น ยังมีทักษะการออกคำสั่งระดับสูงในสนามรบอีกด้วย

แต่อย่างไรก็ตาม ตลอดระยะเวลาเนิ่นนานมานี้ สำนักว่านหลงคิดไม่ถึงจริง ๆ ว่าจะนำระบบป้องกันระยะประชิดฟาลังซ์นี้มาเป็นอาวุธสังหาร

แต่ด้วยความหวาดกลัวของเย่เฉิน เกรงว่าพลังยิงที่ไม่เพียงพอในการขยี้เนื้อหนังปรมาจารย์ที่โหดเหี้ยมผู้นี้ จึงเกิดเป็นแนวคิดอัจฉริยะขึ้นมา

เย่เฉินไม่ได้รู้สึกเย่อหยิ่งกับแผนการหลักแหลมจนสำเร็จเป้าหมายของเขานี้ ตรงกันข้าม เมื่อเขาได้ดูวิดีโอของโอวป๋อจวินที่ร่างกระจายถูกเผาเป็นเถ้าถ่าน ในใจก็เกิดความคิดหนึ่งขึ้น

เขารู้สึกว่าความแข็งแกร่งของตนอาจจะแข็งแกร่งกว่าของโอวป๋อจวินไม่มากนัก

ดังนั้นการที่โอวป๋อจวินไม่สามารถหลบหนีกระสุนยิงของระบบป้องกันระยะประชิดฟาลังซ์ทั้งสามกระบอกได้ ตัวเขาก็ไม่มีโอกาสเช่นกัน

นี่ก็หมายความว่าตัวเขายังคงเต็มไปด้วยอันตรายในโลกนี้

และอันตรายที่น่ากลัวที่สุดก็คือความเย่อหยิ่ง!

เป็นเพราะโอวป๋อจวินหยิ่งยโสเกินไป เขาจึงไม่ได้ตรวจสอบสถานที่นั้นอย่างระมัดระวัง

หากเขาระมัดระวังมากพอที่จะสังเกตสถานที่ห่างออกไปจากเหมืองแร่ทองแดงไม่กี่ร้อยเมตรนี้ล่วงหน้าสักสองสามวัน ก็คงไม่ยากที่จะพบความผิดปกตินี้

โดยเฉพาะระบบป้องกันระยะประชิดฟาลังซ์ 3 กระบอกที่ซ่อนอยู่ในห้องกระจกบนหลังคา หากเขาสังเกตห้องกระจกแล้วเกิดความสงสัยขึ้น คงไม่ผลีผลามมารนหาที่ตาย

ในความเป็นจริงจากมุมมองของเย่เฉิน หากเป็นเขาที่อยู่ในไซปรัสค่ำคืนนี้ และหากเขาประมาทเหมือนกับโอวป๋อจวิน เขาจะต้องตายอย่างแน่นอน

ตราบใดที่เขามีความระมัดระวังเพียงพอ ไม่เปิดโอกาสให้ระบบป้องกันระยะประชิดฟาลังซ์สามกระบอกล็อคเป้าไปที่เขา การที่ปืนใหญ่ทั้งสามกระบอกจะทำอันตรายเขาได้

เย่เฉินรู้สึกว่าจริง ๆ แล้วมีหลายวิธีที่จะกำจัดการคุกคามของระบบป้องกันระยะประชิดฟาลังซ์ทั้งสามกระบอกนี้ได้ เช่นใช้ยันต์ฟ้าร้อง ใช้มีดทะลุวิญญาณจฌ แม้ว่าสายฟ้าที่ยันต์ฟ้าร้องเรียกออกมาจะไม่สามารถทำลายระบบวงจรของปืนใหญ่ได้ทั้งหมด แต่อย่างน้อยก็สามารถทำให้ระบบของมันเกิดปัญหาได้ และหากปืนใหญ่หมดแบตเตอรี่ ก็เหมือนรถไฟฟ้าที่ถูกขโมยแบตเตอรี่ ปืนใหญ่นั้นไม่อาจขยับได้ญบ ยิ่งไม่ต้องเอ่ยถึงการล็อคเป้าหมาย

พลังของใบมีดทะลุวิญญาณนั้นดูน่ากลัวกว่า มันสามารถตัดเหล็กได้เหมือนกับตัดโคลน หากมันถูกใช้ในการต่อต้านปืนใหญ่ คาดว่ามันสามารถทำลายปืนใหญ่ได้ในการโจมตีครั้งเดียว

วิธีการทั้งสองนี้ สามารถกำจัดการคุกคามของปืนใหญ่ในระยะประชิดได้อย่างแน่นอน

แต่ปัญหาก็คือต้องใช้ความระมัดระวังมากพอที่จะตรวจจับอีกฝ่ายได้ ก่อนที่อีกฝ่ายจะล็อกเป้าหมายมายังตน

ดังนั้นญด เย่เฉินจึงบอกตัวเองในใจว่าเขาจะต้องระมัดระวังและระมัดระวังทุกการกระทำในอนาคตให้มากขึ้น

เย่เฉินพูดกับว่านพั่วจวินว่า "พั่วจวิน จากนี้ไปนายต้องระมัดระวังให้มากขึ้น หากต้องรับมือกับทหารสำนักว่านหลง อย่าปล่อยให้ศัตรูมีโอกาส"

ว่านพั่วจวินพูดขึ้นทันทีว่า "คุณเย่ขอรับไม่ต้องกังวลไป ผมมีประสบการณ์ในภูเขาว่านหลิงซานและไซปรัสมาแล้วสองครั้ง พวกเขาไม่กล้าประมาทอีกไม่ว่าเมื่อใด…..."

เย่เฉินกล่าวเตือนว่า "เราต้องทำลายหลักฐานทั้งหมดให้ราบคาบ นอกจากนี้ หลังจากที่ทหารม้ากล้าอพยพออกมากันหมดแล้ว ให้พวกเขาอยู่ในทะเลไปก่อน ในอีกหกเดือนข้างหน้ายังไม่ต้องขึ้นฝั่ง ฉันต้องการให้หลักฐานทั้งหมดหายไปในทะเล!”