ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5412

ไม่ต้องกล่าวถึงว่าเขาจะเชี่ยวชาญด้านการควบคุมปราณทิพย์เพียงใด แค่ความว่องไวและพลังระเบิดนั้น ว่านพั่วจวินก็รู้ได้ว่าตนไม่อาจเป็นคู่ต่อสู้ของอีกฝ่ายได้

หากเป็นว่านพั่วจวินที่สัมผัสโดยตรงกับเขา เขาอาจถูกฝ่ายตรงข้ามฆ่าตายก่อนที่เขาจะฟื้นคืนสติ

ดังนั้น เมื่อพิจารณาจากความแข็งแกร่งของคู่ต่อสู้แล้ว เขาจะต้องเป็นหนึ่งในสี่เอิร์ลแน่นอน เย่เฉินถอนหายใจด้วยความโล่งอกและโทรหาว่านพั่วจวิน

ทันทีที่รับสาย ว่านพั่วจวินกล่าวด้วยความเคารพว่า "คุณเย่ ท่านเห็นวิดีโอทั้งหมดที่ผมส่งให้หรือยังขอรับ?"

"ฉันเห็นแล้ว" เย่เฉินพูดด้วยรอยยิ้ม "พวกนายทำมันได้อย่างสวยงามมาก แม้ว่าคู่ต่อสู้จะแข็งแกร่งขนาดไหน แต่ก็ไม่มีพลังพอที่จะต่อสู้กลับสุดยอดมากจริง ๆ!"

ว่านพั่วจวินรีบพูดขึ้นว่า "ต้องขอบคุณคุณเย่ที่วางแผนไว้อย่างดีขอรับขฌ มิฉะนั้นหากให้พวกเราคิดจนหัวระเบิด ก็ไม่อาจคิดใช้ระบบป้องกันระยะประชิดฟาลังซ์มาจัดการกับปรมาจารย์ระดับสูงขององค์กรพั่วชิงได้…..."

ว่านพั่วจวินไม่ได้ประจบสอพลอ แต่ชื่นชมการมองการณ์ไกลของเย่เฉินจากก้นบึ้งของหัวใจ

ก่อนหน้านี้สำนักว่านหลงได้รับภารกิจไปทั่วโลก เขาได้เห็นโลกภายนอกและเรียนรู้กลยุทธ์มากมาย ว่านพั่วจวินรู้สึกว่าเขาไม่เพียงแต่ร่างกายแข็งแกร่งเท่านั้น ยังมีทักษะการออกคำสั่งระดับสูงในสนามรบอีกด้วย

แต่อย่างไรก็ตาม ตลอดระยะเวลาเนิ่นนานมานี้ สำนักว่านหลงคิดไม่ถึงจริง ๆ ว่าจะนำระบบป้องกันระยะประชิดฟาลังซ์นี้มาเป็นอาวุธสังหาร

แต่ด้วยความหวาดกลัวของเย่เฉิน เกรงว่าพลังยิงที่ไม่เพียงพอในการขยี้เนื้อหนังปรมาจารย์ที่โหดเหี้ยมผู้นี้ จึงเกิดเป็นแนวคิดอัจฉริยะขึ้นมา

เย่เฉินไม่ได้รู้สึกเย่อหยิ่งกับแผนการหลักแหลมจนสำเร็จเป้าหมายของเขานี้ ตรงกันข้าม เมื่อเขาได้ดูวิดีโอของโอวป๋อจวินที่ร่างกระจายถูกเผาเป็นเถ้าถ่าน ในใจก็เกิดความคิดหนึ่งขึ้น

เขารู้สึกว่าความแข็งแกร่งของตนอาจจะแข็งแกร่งกว่าของโอวป๋อจวินไม่มากนัก

ดังนั้นการที่โอวป๋อจวินไม่สามารถหลบหนีกระสุนยิงของระบบป้องกันระยะประชิดฟาลังซ์ทั้งสามกระบอกได้ ตัวเขาก็ไม่มีโอกาสเช่นกัน

นี่ก็หมายความว่าตัวเขายังคงเต็มไปด้วยอันตรายในโลกนี้