ขณะเดียวกันนี้ อู๋ซูถงหน่วยบัญชาการกองทัพขวาในเนเปิลส์ ใช้เวลาในการติดต่อกับหนี่เจิ้นหยูขุนพลหัวเมืองของไซปรัส ตามแผนการที่เขากับโอวป๋อจวินวางไว้ เขาจะออกคำสั่งภารกิจลับสุดยอดนี้ให้หนี่เจิ้นหยูทางโทรศัพท์ ให้เขาส่งคนเดินทางไปกรุงโรม
การที่โอวป๋อจวินต้องการทราบว่ามีอะไรผิดปกติในหนี่เจิ้นหยูและทหารม้ากล้าหรือไม่ ก็ต้องรอสายจากเขาก่อนค่อยลงมือ
ตอนนี้อู๋ซูถงเปรียบเสมือนผู้ตัดสินที่มีปืนอยู่ในมือ หากเขาไม่ออกคำสั่ง ก็ไม่มีใครออกวิ่งก่อนได้
แต่ที่แปลกคือ โทรศัพท์สายพิเศษของเขาซึ่งใช้ติดต่อหนี่เจิ้นหยูเพียงหมายเลขเดียวนั้นและสามารถติดต่อได้ตลอด 24 ชั่วโมงนี้ เมื่อเขาต่อสายไปอีกครั้งในตอนนี้ กลับพบว่าไม่อาจโทรติดได้
เรื่องแบบนี้ไม่เคยเกิดขึ้นตลอดยี่สิบปีที่ผ่านมา
สถานการณ์ผิดปกตินี้ทำให้อู๋ซูถงรู้สึกประหม่าทันที
เขาจึงโทรหาโอวป๋อจวินอีกครั้ง แต่โทรศัพท์ของโอวป๋อจวินก็โทรไม่ติดเช่นกัน
ครั้งนี้เขาเริ่มมีลางสังหรณ์ในใจ
แต่เนื่องจากโครงสร้างที่ค่อนข้างพิเศษขององค์กรพั่วชิง เขาจึงไม่มีลูกน้องคนอื่นในไซปรัสที่สามารถติดต่อได้โดยตรง ยกเว้นหนี่เจิ้นหยูขุนพลหัวเมือง
ดังนั้น วิธีที่ดีที่สุดในตอนนี้คือส่งคนไปยังไซปรัสเพื่อตรวจสอบถึงสถานการณ์
คนที่เหมาะสมที่สุดซึ่งจะไปสืบก็คือการส่งทูตพิเศษไปยังเหมืองแร่ทองแดงในตุรกี เพราะตุรกีอยู่ใกล้ไซปรัสมาก เฮลิคอปเตอร์บินไปที่นั่นใช้เวลาไม่นาน
แต่ถึงอย่างไรโอวป๋อจวินก็เป็นหนึ่งในสี่เอิร์ล ตอนนี้เขาขาดการติดต่อกับกองทหารหน่อวยกล้าตาย สำหรับองค์กรพั่วชิงนี่ถือว่าเป็นการเปลี่ยนแปลงครั้งสำคัญ ดังนั้นอู๋ชูถงจึงไม่กล้าตัดสินใจโดยพลการ ได้แต่ลุกขึ้นไปยังห้องลับของเขา
ห้องที่เรียกว่าห้องลับนั้น เป็นห้องที่เก็บเสียงและป้องกันสัญญาณไร้สายจากโลกภายนอกได้อย่างดี
ตามคำสั่งของผู้มีพระคุณ ห้ามผู้บัญชาการคนใดใช้สายนี้ติดต่อเขาโดยตรง เว้นแต่จะมีความจำเป็นอย่างยิ่ง นั่นหมายความว่าตลอด 5 ปีมานี้ ไม่ใช่เรื่องง่ายกว่าจะได้ใช้เครื่องมือสื่อสารเฉพาะนี้สักครั้ง ทว่าในหน่วยบัญชาการกองทัพขวา ระยะเวลาสั้น ๆ นี้ถูกอู๋ซูถงใช้งานถึงสองหน
ครั้งแรก เหตุเพราะภารกิจลับไปจับกุมหลินหว่านเอ๋อร์ และทหารม้ากล้าหายตัวไป อู๋ซูถงใช้สายพิเศษนี้เพื่อรายงานสถานการณ์ต่อผู้มีพระคุณ
ส่วนคราวนี้เป็นโอวป๋อจวินท่านเอิร์ลเจี้ยนกง ส่งไปสืบเรื่องราวทหารม้ากล้า แต่กลับไม่มีข่าวคราวของเขากลับมา ทหารหน่วยกล้าตายทั้งหมดก็ขาดการติดต่อไปเช่นกัน
ณ เวลานี้ อู๋ซูถงรู้สึกประหม่าอย่างมาก ขณะที่เขากำลังเช็ดเหงื่อเย็นเยือก ก็ได้กล่าวอย่างกระวนกระวายว่า "ท่านผู้มีพระคุณ……ท่านเอิร์ลเจี้ยนกง……เขา……”
ผู้มีพระคุณพูดอย่างเย็นชาว่า "เกิดอะไรขึ้นกับท่านเอิร์ลเจี้ยนกง"
อู๋ซูถงกลืนน้ำลายลงคอแล้วพูดด้วยความยากลำบากว่า "เรียนท่านผู้มีพระคุณ ท่านเอิร์ลเจี้ยนกง……เขาขาดการติดต่อจากเรา……”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...