ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5414
ขณะเดียวกันนี้ อู๋ซูถงหน่วยบัญชาการกองทัพขวาในเนเปิลส์ ใช้เวลาในการติดต่อกับหนี่เจิ้นหยูขุนพลหัวเมืองของไซปรัส ตามแผนการที่เขากับโอวป๋อจวินวางไว้ เขาจะออกคำสั่งภารกิจลับสุดยอดนี้ให้หนี่เจิ้นหยูทางโทรศัพท์ ให้เขาส่งคนเดินทางไปกรุงโรม
การที่โอวป๋อจวินต้องการทราบว่ามีอะไรผิดปกติในหนี่เจิ้นหยูและทหารม้ากล้าหรือไม่ ก็ต้องรอสายจากเขาก่อนค่อยลงมือ
ตอนนี้อู๋ซูถงเปรียบเสมือนผู้ตัดสินที่มีปืนอยู่ในมือ หากเขาไม่ออกคำสั่ง ก็ไม่มีใครออกวิ่งก่อนได้
แต่ที่แปลกคือ โทรศัพท์สายพิเศษของเขาซึ่งใช้ติดต่อหนี่เจิ้นหยูเพียงหมายเลขเดียวนั้นและสามารถติดต่อได้ตลอด 24 ชั่วโมงนี้ เมื่อเขาต่อสายไปอีกครั้งในตอนนี้ กลับพบว่าไม่อาจโทรติดได้
เรื่องแบบนี้ไม่เคยเกิดขึ้นตลอดยี่สิบปีที่ผ่านมา
สถานการณ์ผิดปกตินี้ทำให้อู๋ซูถงรู้สึกประหม่าทันที
เขาจึงโทรหาโอวป๋อจวินอีกครั้ง แต่โทรศัพท์ของโอวป๋อจวินก็โทรไม่ติดเช่นกัน
ครั้งนี้เขาเริ่มมีลางสังหรณ์ในใจ
แต่เนื่องจากโครงสร้างที่ค่อนข้างพิเศษขององค์กรพั่วชิง เขาจึงไม่มีลูกน้องคนอื่นในไซปรัสที่สามารถติดต่อได้โดยตรง ยกเว้นหนี่เจิ้นหยูขุนพลหัวเมือง
ดังนั้น วิธีที่ดีที่สุดในตอนนี้คือส่งคนไปยังไซปรัสเพื่อตรวจสอบถึงสถานการณ์
คนที่เหมาะสมที่สุดซึ่งจะไปสืบก็คือการส่งทูตพิเศษไปยังเหมืองแร่ทองแดงในตุรกี เพราะตุรกีอยู่ใกล้ไซปรัสมาก เฮลิคอปเตอร์บินไปที่นั่นใช้เวลาไม่นาน
แต่ถึงอย่างไรโอวป๋อจวินก็เป็นหนึ่งในสี่เอิร์ล ตอนนี้เขาขาดการติดต่อกับกองทหารหน่อวยกล้าตาย สำหรับองค์กรพั่วชิงนี่ถือว่าเป็นการเปลี่ยนแปลงครั้งสำคัญ ดังนั้นอู๋ชูถงจึงไม่กล้าตัดสินใจโดยพลการ ได้แต่ลุกขึ้นไปยังห้องลับของเขา
ห้องที่เรียกว่าห้องลับนั้น เป็นห้องที่เก็บเสียงและป้องกันสัญญาณไร้สายจากโลกภายนอกได้อย่างดี
ตามคำสั่งของผู้มีพระคุณ ห้ามผู้บัญชาการคนใดใช้สายนี้ติดต่อเขาโดยตรง เว้นแต่จะมีความจำเป็นอย่างยิ่ง นั่นหมายความว่าตลอด 5 ปีมานี้ ไม่ใช่เรื่องง่ายกว่าจะได้ใช้เครื่องมือสื่อสารเฉพาะนี้สักครั้ง ทว่าในหน่วยบัญชาการกองทัพขวา ระยะเวลาสั้น ๆ นี้ถูกอู๋ซูถงใช้งานถึงสองหน
ครั้งแรก เหตุเพราะภารกิจลับไปจับกุมหลินหว่านเอ๋อร์ และทหารม้ากล้าหายตัวไป อู๋ซูถงใช้สายพิเศษนี้เพื่อรายงานสถานการณ์ต่อผู้มีพระคุณ
ส่วนคราวนี้เป็นโอวป๋อจวินท่านเอิร์ลเจี้ยนกง ส่งไปสืบเรื่องราวทหารม้ากล้า แต่กลับไม่มีข่าวคราวของเขากลับมา ทหารหน่วยกล้าตายทั้งหมดก็ขาดการติดต่อไปเช่นกัน
ณ เวลานี้ อู๋ซูถงรู้สึกประหม่าอย่างมาก ขณะที่เขากำลังเช็ดเหงื่อเย็นเยือก ก็ได้กล่าวอย่างกระวนกระวายว่า "ท่านผู้มีพระคุณ……ท่านเอิร์ลเจี้ยนกง……เขา……”
ผู้มีพระคุณพูดอย่างเย็นชาว่า "เกิดอะไรขึ้นกับท่านเอิร์ลเจี้ยนกง"
อู๋ซูถงกลืนน้ำลายลงคอแล้วพูดด้วยความยากลำบากว่า "เรียนท่านผู้มีพระคุณ ท่านเอิร์ลเจี้ยนกง……เขาขาดการติดต่อจากเรา……”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...