"เจ้าพูดอะไร?!"
ทันใดนั้นเสียงของผู้มีพระคุณก็ดังขึ้นและถามด้วยเหลือเชื่อ: "เขาเป็นอะไรไป?! ให้เขาปฏิบัติภารกิจแต่เขากลับขาดการติดต่อ?!"
อู๋ซูถงรีบพูดว่า: "ผู้มีพระคุณ...บางทีอาจไม่ใช่ท่านเอิร์ลเจี้ยนกงที่คิดจะขาดการติดต่อ...เพราะ...เพราะ..."
ผู้มีพระคุณถามด้วยน้ำเสียงเย็นชาอย่างยิ่ง: "ทำไม?! จากนี้หากเจ้ายังพูดจาอ้ำๆอึ้งๆ ข้าจะตัดลิ้นเจ้า!"
หัวใจของอู๋ซูถงสั่นสะท้านและรีบพูดว่า "เรียนท่านผู้มีพระคุณ! ตอนนี้ติดต่อขุนพลหัวเมืองไซปรัสหนี่เจิ้นหยูไม่ได้ แม้แต่ขุนพลที่ให้ติดตามเขาไปก็ขาดการติดต่อเช่นกัน
ขณะที่พูดอู๋ซูถงกล่าวต่อ: "ตามสถานการณ์ปกติไม่ว่าจะเป็นหนี่เจิ้นหยูหรือขุนพล พวกเขาต้องติดต่อสื่อสารได้ตลอด24ชั่วโมง นี่เป็นข้อกำหนดพื้นฐานที่สุด..."
"โดยเฉพาะขุนพลเขายังมีวิธีติดต่อพิเศษ เพราะหากเกิดความผิดปกติกับขุนพล เขาก็จะเสริมให้ทันทีและถ้ามีความจำเป็นเขาจะต้องฆ่าขุนพลด้วย ดังนั้นแม้ว่าขุนพลจะขาดการติดต่อเขาไม่น่าจะขาดการติดต่อ..."
ผู้มีพระคุณเงียบอยู่ในโทรศัพท์ประมาณสองวินาทีแล้วโพล่งพูดออกมาว่า "เจ้าหมายถึง ฐานทัพไซปรัสจบลงแล้วเหรอ!"
อนนี้
อู๋ซูถงพูดเสียงสั่น: "ผู้มีพระคุณ เรื่องนี้ข้ายังไม่แน่ใจ แต่สถานการณ์ตอนนี้ไม่ดีนักข้าน้อยกังวลว่าไม่เพียงแค่ฐานในไซปรัสเท่านั้นแม้แต่ท่านเอิร์ลเจี้ยนกง...ก็กำลังประสบปัญหาที่ไม่คาดคิด!"
“เป็นไปได้อย่างไร!”ผู้มีพระคุณโพล่งพูดออกมา: “โอวป๋อจวินเชี่ยวชาญปราณทิพย์แล้วและแข็งแกร่งกว่านักบู๊ทั่วไปมากนัก เจ้าสิบคนก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา นอกจากข้าและท่านเอิร์ลฉางเซิ่งข้าก็คิดไม่ออกว่าในโลกนี้มีใครสามารถฆ่าเขาได้!”
ผู้มีพระคุณเงียบไปครู่หนึ่งแล้วพูดอย่างเย็นชา: "พวกเขาไม่มีเรือเฉพาะที่ใช้สำหรับขนส่งแร่ทองแดงไม่ใช่หรือ? พาพวกเขาทั้งหมดขึ้นเรือและบอกว่าพวกเขาจะถูกถอนตัวไปยังหน่วยบัญชาการกองทัพขวาฐานทัพอื่นในแอฟริกา แล้วนำเรือสินค้าไปยังทะเลหลวงและระเบิดมันทันที”
อู๋ซูถงพูดด้วยความกลัว: "ผู้มีพระคุณ... จะให้พวกเขาทั้งหมดจมลงไปในทะเลหรือ?"
ผู้มีพระคุณพูดอย่างเย็นชา: "หากเกิดปัญหาในเหมืองแร่ทองแดงในไซปรัสจริงๆ แสดงว่าอีกฝ่ายทราบสถานการณ์ของเหมืองแร่ทองแดงแล้ว โรงงานหลอมทองแดงตุรกีในฐานะที่เป็นองค์กรที่เกี่ยวข้องกับเหมืองแร่ทองแดงอย่างใกล้ชิดและถูกเปิดโปงต่อหน้าศัตรู"
“ขณะนี้ถ้าคนเหล่านี้ถูกพาตัวไปยังฐานอื่นขององค์กรพั่วชิง นั่นจะไม่เป็นการนำภัยเข้าบ้านหรือ!”
"ฉะนั้นวิธีที่ดีที่สุดคือควบคุมคนเหล่านี้ทั้งหมดและกำจัดพวกเขาทันที! ในกรณีนั้น แม้ว่าเราละทิ้งเหมืองแร่ทองแดงและโรงงานหลอมทองแดงโดยสิ้นเชิง ขณะเดียวกันก็สามารถตัดอันตรายที่อาจเกิดขึ้นในขณะนี้ได้!"

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...