ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5416
อู๋ชูถงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากกล่าวด้วยความเคารพ: "ผู้มีพระคุณข้าเข้าใจ ทานไม่ต้องกังวล เรื่องนี้ข้าจะจัดการอย่างเหมาะสม!"
ผู้มีพระคุณเตือนว่า "ก่อนที่เรือจะจม เจ้าอย่าให้พวกเจ้าคนใดเห็นเจตนาของเจ้า เมื่อพวกเขารู้ว่าเราจะฆ่าปิดปาก พวกเขาอาจพยายามสุดความสามารถเพื่อเปิดเผยความลับของเรา เราจะปล่อยให้พวกเขาขึนเรือด้วยความเต็มใจ ออกเดินทางด้วยความหวังแล้วก็ตายอย่างสงบ!"
อู๋ซูถงพูดทันที: "ผู้มีพระคุณไม่ต้องกังวล ข้าน้อยจะทำตามที่ท่านสั่ง!"
ผู้มีพระคุณกล่าวว่า: "รีบไปไซปรัส หากมีเรื่องอะไรรายงานข้าโดยเร็วที่สุด!"
“ข้าน้อยน้อมรับคำสั่ง!”
...
ครึ่งชั่วโมงต่อมาเครื่องบินส่วนตัวก็บินออกจากสนามบินเนเปิลส์
อู๋ซูถงออกเดินทางไปไซปรัสพร้อมกับคนสนิท นำโดรนและอุปกรณ์อื่นๆสำหรับการถ่ายภาพทางอากาศ
หลังจากเครื่องบินลงจอด พวกเขาเดินตามเส้นทางของท่านเอิร์ลเจี้ยนกงและโอวป๋อจวิน หลังจากออกจากสนามบิน ก็เช่ารถและขับไปยังเหมืองแร่ทองแดง
ขณะนี้ทั้งเหมืองแร่ทองแดงถูกปิดล้อมโดยเจ้าหน้าที่ผู้ตรวจสอบจากไซปรัส ในขณะที่พวกเขาพยายามปิดกั้นข่าวพวกเขาก็เร่งขุดสถานที่เกิดเหตุอย่างเร่งด่วน
จุดประสงค์ของการขุดเพื่อค้นหาจำนวนผู้เสียชีวิต
แต่ว่าสิ่งที่ทำให้เจ้าหน้าที่ไซปรัสประหลาดใจก็คือพวกเขาขุดดินและซากอาคารในหลายจุดที่เกิดการทรุดตัวและเชิญผู้เชี่ยวชาญที่เกี่ยวข้องมาทดสอบตัวอย่างที่ขุดมาจากจุดต่างๆอย่างรวดเร็ว แต่ว่าตัวอย่างเหล่านี้ไม่พบเนื้อเยื่อเลือดมนุษย์หรือแม้แต่ดีเอ็นเอที่เกี่ยวข้องกับมนุษย์เลย
กล่าวอีกนัยหนึ่งอาจไม่มีใครอยู่ที่นี่หรืออาจไม่มีผู้ประสบภัยเลย
ไม่นานเจ้าหน้าที่ก็ส่งกระสุนโลหะที่ขุดพบใส่ถุงปิดผนึก
แม้ว่าหัวหน้าเจ้าหน้าที่จะไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญด้านอาวุธ แต่รู้ตั้งแต่เว็บแรกที่เห็นว่าสิ่งนี้ต้องเป็นหัวรบและปากหัวรบหนามาก ดังนั้นมันจึงไม่ใช่กระสุนธรรมดาแน่นอน
ดังนั้นเขาจึงส่งภาพหัวรบไปให้ผู้เชี่ยวชาญด้านอาวุธทันที เขาตอบกลับอย่างรวดเร็วว่าดูเหมือนเป็นหัวกระสุนปืนใหญ่ระยะประชิดลำกล้อง30มม.
และนักชีววิทยาในที่เกิดเหตุตรวจพบส่วนประกอบของเลือดและดีเอ็นเอมนุษย์จากกระสุนได้สำเร็จ
ทันใดนั้นศูนย์ผู้บัญชาการในที่เกิดเหตุอยู่ในความกระวนกระวาย!
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...