ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5417
ไม่ใช่เรื่องแปลกสำหรับศูนย์บัญชาการที่พบดีเอ็นเอของมนุษย์ในซากปรักหักพังขนาดใหญ่เช่นนี้
แต่มันค่อนข้างแปลกที่พบหัวกระสุนปืนใหญ่ระยะประชิดในสถานที่แบบนี้
การพบหัวกระสุนปืนใหญ่ระยะประชิดหมายความว่าสถานที่นี้เคยถูกโจมตีโดยปืนใหญ่ระยะประชิดมาก่อน
เมื่อพิจารณาจากระยะยิงของปืนใหญ่ระยะประชิดที่ไม่ถึงสี่กิโลเมตร แม้ว่าปืนใหญ่ระยะประชิดนี้จะไม่ได้อยู่ในเหมืองแร่ทองแดง แต่เวลายิงน่าจะอยู่ไม่ไกลจากเหมืองแร่ทองแดงมากนัก
ไม่ว่าจะเป็นคนในเหมืองแร่ทองแดงที่ใช้ปืนใหญ่ระยะประชิดโจมตีผู้อื่นหรือคนภายนอกที่ใช้ปืนใหญ่ระยะประชิดโจมตีเหมืองแร่ทองแดง ต่างเป็นเรื่องที่ไม่สามารถเข้าใจได้
ขณะนี้ผู้ช่วยผู้บัญชาการคนหนึ่งเสนอว่า "เป็นไปได้ไหมว่าเหมืองแร่ทองแดงจะถูกผู้ก่อการร้ายโจมตีที่น่าหวาดกลัว?!"
ทันทีที่เสนอแนวคิดนี้ออกมาก็ได้รับความเห็นด้วยจากคนส่วนใหญ่ทันที
ในช่วงหลายปีที่ผ่านมาการโจมตีของผู้ก่อการร้ายในตะวันออกกลางไม่เคยหยุดลงและกลุ่มหัวรุนแรงเหล่านั้นจะเรื่องเป็นระยะๆ เป็นไปได้ไหมว่าครั้งนี้พวกเขาจะตั้งเป้าไปที่ไซปรัส?
อย่างไรก็ตามผู้บัญชาการที่นั่นไม่เห็นด้วย
เขาอดไม่ได้ที่แล้วพูดว่า: "ผมปรึกษาผู้เชี่ยวชาญแล้ว หัวกระสุนปืนใหญ่ระยะประชิดชนิดนี้ที่ผลิตโดยสหภาพโซเวียตในอดีต มีน้ำหนักเปล่าเกือบสองตัน หากติดตั้งกระสุนและระบบควบคุมการยิงที่สมบูรณ์ มันจะหนักอย่างน้อย3-4ตัน ใครเคยเห็นผู้ก่อการร้ายที่ยอมเสียแรงขนาดนี้?” นอกจากนี้ แม้ว่าปืนใหญ่ระยะประชิดจะทรงพลังมากแต่ลำกล้องเพียง30มม. ถ้าใช้มันใช้ในการยิงอาคารกระสุนหลายร้อยนัดก็อาจจะไม่สามารถระเบิดอาคารได้ แต่ที่นี่ถูกระเบิดจนเป็นอย่างตอนนี้ ต้องใช้ระเบิดภายในจำนวนมาก ในเมื่อผู้ก่อการร้ายระเบิดเหมืองแร่ทองแดงทั้งหมดจนกลายเป็นซากปรักหักพังแล้ว ทำไมต้องลำบากทำปืนใหญ่ระยะประชิดด้วยล่ะ"
"นี่..." ทุกคนในที่เกิดเหตุคิดหนักทันที
สิ่งที่ผู้บัญชาการพูดก็สมเหตุสมผลแม้ว่าปืนใหญ่ระยะประชิดมีอานุภาพมาก เมื่อเทียบกับการระเบิดเหมืองแร่ทองแดงที่ใหญ่ขนาดนี้ก็เหมือนยุงกัดสองสามที ไม่มีความจำเป็นต้องให้ผู้ก่อการร้ายต้องพกสิ่งที่มีน้ำหนักสองถึงสามตันเพื่อมาก่อเรื่องที่นี่
พวกเขาไม่ทราบสถานการณ์จริงในเหมืองแร่ทองแดง อู๋ซูถงจึงไม่กล้าขับรถต่อไป ดังนั้นกลุ่มจึงไปตามทางชายฝั่งด้วยความเร็ว
อู๋ซูถงเองเป็นยอดฝีมือแดนมิติ แม้ว่าความสามารถในการต่อสู้ของเขาจะไม่เท่าโอวป๋อจวิน แต่การเคลื่อนไหวร่างกายของเขาเร็วมากและเป็นเรื่องยากที่คนธรรมดาที่จะหาเขาเจอ
คนที่ติดตามเขาซึ่งเป็นยอดฝีมือแดนมืดช่วงปลาย ดังนั้นระยะทางสามกิโลเมตรจึงไม่ใช่ปัญหาสำหรับพวกเขา
ที่พวกเขาเลือกเดินเท้าเพราะกังวลว่าพื้นที่รอบเหมืองแร่ทองแดงจะถูกล้อมและปิดกั้นโดยทางการไซปรัส หากเป็นเช่นนั้นพวกเขาที่นั่งรถยนต์จะไม่มีโอกาสเข้าใกล้
อย่างไรก็ตามเมื่อกลุ่มของพวกเขาแอบไปถึงบริเวณใกล้เคียงของเหมืองแร่ทองแดง พวกเขาก็แอบเข้าไปในที่เกิดเหตุได้อย่างง่ายดายโดยอาศัยความแข็งแกร่งและทักษะที่เหนือกว่าคนธรรมดา
ในขณะนี้ไซปรัสได้ระดมกำลังพลและอุปกรณ์จำนวนมากจากหลายหน่วยงานเพื่อมาเหลือเชื่อ ดังนั้นผู้คนในที่เกิดเหตุจึงปะปนกันและกองทหารที่ดูแลความปลอดภัยรอบๆ พวกเขาก็มุ่งไปที่การปิดกั้นนักข่าวสื่อไม่ให้เข้าใกล้ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่รู้เลยว่าอู๋ซูถงและคนอื่นๆเล็ดลอดจากสายตาของพวกเขา
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...