ทันทีที่ผู้บัญชาการพูดเช่นนี้ ทันใดนั้นคนงานโดยรอบก็ตกใจอย่างมาก!
อู๋ซูถงซึ่งกำลังดักฟังอยู่นอกเต็นท์ตกใจจนวิญญาณเกือบออกจากร่าง!
เมื่อเขาได้ยินเช่นนี้เมื่อรวมกับทุกสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ เขาก็รู้เรื่องราวทั้งหมดได้อย่างคร่าวๆทันที
เดิมทีพวกเขาสงสัยมานานแล้วว่ามีความเป็นไปได้สายไซปรัสจะทำความลับจะรั่วไหล
ตอนแรกพวกเขาคิดว่าศัตรูน่าจะจับตามองที่นี่ หรือไม่ก็ขุนพลหัวเมืองที่นี่กำลังสมรู้ร่วมคิดกับคนของศัตรูภายนอก
แต่ตอนนี้เขารู้แล้วว่าสถานที่แห่งนี้ถูกศัตรูควบคุมอย่างสมบูรณ์นานแล้ว!
ถ้าศัตรูไม่ได้ควบคุมสถานที่นี้อย่างสมบูรณ์ พวกเขาจะเตรียมปืนใหญ่ระยะประชิดอย่างเงียบๆไว้ที่นี่ได้อย่างไร !
ศัตรูรู้แม้กระทั่งว่าโอวป๋อจวินกำลังมาที่นี่ ดังนั้นพวกเขาจึงวางกับดักความตายไว้ที่นี่ล่วงหน้า!
เมื่อรวมกับเบาะแสที่ท่านเอิร์ลเจี้ยนกงและโอวป๋อจวินหายตัวไปและพบดีเอ็นเอของมนุษย์บนกระสุนของปืนใหญ่ระยะประชิด เขาเดาในใจได้ว่าโอวป๋อจวินอาจถูกปืนใหญ่ระยะประชิดของศัตรูที่ซ่อนตัวอยู่ที่นี่ร่อนเป็นเถ้าถ่านไปแล้ว!
องค์กรพั่วชิงพัฒนามาหลายปีแล้ว ที่ผ่านมาพวกเขาอยู่ในที่มืดของศัตรูมาโดยตลอด พวกเขามักจะเป็นคนที่วางแผนซุ่มโจมตีและพวกซุ่มมองศัตรูรอบๆ แต่ภายในของพวกเขานั้นยังไม่เคยถูกข้าศึกแทรกซึม
แต่คราวนี้ทุกอย่างเปลี่ยนไปราวฟ้ากับเหว
ศัตรูแอบซุ่มเข้ามาภายในองค์กรพั่วชิง กระทั่งเข้ายึดครองฐานทัพทหารหน่วยกล้าตายทั้งหมดโดยที่องค์กรพั่วชิงไม่รู้ตัว จากนั้นก็สังหารท่านเอิร์ลผู้ควบปราณทิพย์!
ขณะนี้ไม่ใช่เพียงอู๋ซูถงคนเดียวที่ตกใจ
ผู้ช่วยคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า "ข้าบอกว่านี่เป็นเพียงเหมืองแร่ทองแดง ไม่ใช่ฐานทัพ..."
"ใช่!" ทันใดนั้นตาของผู้บัญชาการเบิกกว้างทันทีแล้วพูดว่า "นั่นแหละปัญหา! ถ้ามันเป็นแค่เหมืองแร่ทองแดงจริงๆก็ไม่จำเป็นต้องติดตั้งปืนใหญ่ระยะประชิด!"
ขณะที่พูดอย่างนั้นผู้บัญชาการก็พูดต่อด้วยความตื่นเต้น: "แต่ตอนนี้ในเมื่อมันติดตั้งปืนใหญ่ระยะประชิดก็พิสูจน์ได้ว่านี่ไม่ใช่เหมืองแร่ทองแดงธรรมดา! มีความเป็นไปได้สูงที่มันจะเป็นฐานทัพที่เราไม่รู้!"
“ฐานทัพ?!” ฝูงชนยิ่งตกใจจนพูดไม่ออก
พบฐานทัพที่ไม่ใช่ของตนเองในประเทศตัวเองช่างเป็นเรื่องเหลือเชื่อจริงๆ
แต่ว่าการวิเคราะห์ของผู้บังคับบัญชานั้นสมเหตุสมผลมาก การที่ฝ่ายตรงข้ามสามารถควบคุมอาวุธอย่างปืนใหญ่ระยะประชิดนั่นหมายความว่าอีกฝ่ายไม่ใช่คนธรรมดา แต่เป็นนักรบที่มีประสบการณ์การรบที่แข็งแกร่ง

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...