ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5420
ฉะนั้นเหมืองแร่ทองแดงแห่งนี้จึงเป็นสถานที่ที่กลุ่มก่อการร้ายใช้ปืนใหญ่ระยะประชิดป้องกันการโจมตี มีความเป็นไปได้สูงที่ที่นี่จะเป็นฐานทัพทหาร
แม้ว่าจะไม่ใช่ฐานทัพที่แท้จริง แต่อย่างน้อยที่นี่น่าจะมีความลับอันยิ่งใหญ่ที่ไม่มีใครรู้!
ผู้บัญชาการพูดอย่างกระวนกระวาย: "ไม่ได้... เรื่องนี้สำคัญมาก ข้าต้องรายงานประธานาธิบดีทันที!"
ทันใดนั้นผู้บัญชาการก็โทรหาประธานาธิบดีทัน หลังจากรายงานสถานการณ์อย่างละเอียดแล้ว เขาก็วางสายด้วยความเคารพแล้วสั่งคนรอบข้างว่า: "ทุกคน ท่านประธานาธิบดีมีคำสั่งว่า การถล่มของเหมืองแร่ทองแดงครั้งนี้อาจทำให้เกิดความเรื่องใหญ่ ดังนั้นเราต้องรักษาความลับอย่างเคร่งครัดและห้ามเปิดเผยข้อมูลใดๆต่อสื่อต่างประเทศ โดยเฉพาะเรื่องปืนใหญ่ระยะประชิดและเราจะไม่พูดถึงมันแม้แต่คำเดียว!"
ทุกคนมองหน้ากันผู้ช่วยก็อดไม่ได้ที่แล้วพูดว่า: "หัวหน้า การปิดกั้นข่าวคนภายนอกไม่ใช่เรื่องใหญ่ แต่ที่นี่เกิดเรื่องใหญ่ขนาดนี้มันยากที่เราจะปิดหูปิดตาคน แล้วเราจะทำอย่างไรกับเป็นเสียงกังขาในประเทศ”
ผู้บัญชาการกล่าวว่า: "ข้าจะรีบแจ้งให้ผู้รับผิดชอบของเมืองโดยรอบทราบทันที ให้พวกเขาประกาศต่อคนในเขตอำนาจของตนว่าเหมืองแร่ทองแดงนี้เสื่อมสภาพและถึงอายุขัยของการออกแบบแล้ว อีกทั้งการขุดเจาะภายในที่มากเกินไปมันจึงพังทลายลง ดังนั้นเพื่อป้องกันความสูญเสียที่เกิดจากการล่มสลายที่ไม่สามารถควบคุมได้ ครั้งนี้ได้ทำลายมันโดยมีการวางแผนและได้อพยพบุคลากรทั้งหมดในเหมืองแร่ทองแดงออกไปแล้ว ขอให้ทุกคนอย่าได้ตื่นตระหนก"
คำอธิบายนี้สมเหตุสมผลและทุกคนคิดว่าไม่มีปัญหาใดๆ อย่างไรเสียที่นี่ก็พบแค่ดีเอ็นเอของบุคคลเพียงคนเดียว ซึ่งพิสูจน์ได้ว่าก่อนถล่มของเหมืองแร่คนอื่นๆ ได้อพยพออกไปแล้วและไม่มีการบาดเจ็บล้มตาย
เนื่องจากไม่มีผู้เสียชีวิตแน่นอนว่าเรื่องนี้จึงสามารถปิดบังได้
ฉะนั้นทุกคนจึงโล่งใจ
ขณะนี้ผู้บัญชาการสั่งอีกครั้งว่า: "พวกเจ้ารีบแจ้งไปทันทีว่า หยุดการขุดเจาะทั้งหมดและถอนเครื่องมือทั้งหมดออก แล้วระดมคนล้อมรอบเหมืองแร่ทองแดงทั้งหมด ขณะเดียวกันเวลาห้ามคนนอกเข้าเด็ดขาด!”
ทุกคนพยักหน้าอย่างรวดเร็ว
พูดจบพวกเขาก็ออกจากเต็นท์ทันทีและแยกย้ายกันไปปฏิบัติตามคำสั่งของผู้บังคับบัญชา
ขณะนี้อู๋ซูถงที่อยู่นอกเต็นท์รู้สึกประหม่ามากจนเหงื่อออกและร่างกายของเขาก็สั่นอย่างช่วยสามารถควบคุมได้
ในใจเขารู้สึกหวาดกลัวจนสุดขีด
เรื่องใหญ่ขนาดนี้ถือเป็นครั้งแรกในประวัติศาสตร์หลายร้อยปีขององค์กรพั่วชิง
ประเด็นคือ ตนในฐานะผู้บัญชาการหน่วยบัญชาการกองทัพขวา ยังปล่อยให้คนอื่นขโมยฐานทัพทหารหน่วยกล้าตายทั้งหมดไปต่อหน้าต่อตา และยังซุ่มโจมตีฆ่าท่านเอิร์ลเจี้ยนกงและโอวป๋อจวินที่นี่ หากเรื่องนี้ถึงหูผู้มีพระคุณเกรงว่าตนต้องโทษประหารอย่างเลี่ยงไม่ได้ ...
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...