ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5422

หลังจากนั้นพวกเขาก็กลับมายังที่จอดรถ

อู๋ซูถงกล่าวกับคนเหล่านั้นว่า: "พวกเจ้าไปไกลๆหน่อย ข้าจะไปรายงานผู้มีพระคุณที่รถ"

คนเหล่านั้นพยักหน้าพร้อมกันแล้วเดินไปยังทางตรงกันข้าม

จากนั้นอู๋ซูถงก็เข้าไปในรถ หยิบโทรศัพท์ออกมาและใช้ซอฟต์แวร์ติดต่อพิเศษเพื่อโทรหาผู้มีพระคุณ

เมื่อโทรติดแล้วผู้มีพระคุณถามเขาว่า "ตรวจสอบสถานการณ์ชัดเจนหรือยัง"

อู๋ซูถงกล่าวอย่างรวดเร็ว: "รายงานผู้มีพระคุณ ข้าน้อยได้เข้าไปตรวจสอบในเหมืองแร่ทองแดงแล้ว แต่ตอนนี้เหมืองแร่ทองแดงได้พังทลายมาจากด้านล่างทั้งหมด และแม้แต่พื้นที่ส่วนบนของเหมืองแร่ทองแดงก็พังทลายลงเป็นซากปรักหักพัง พื้นที่ทั้งหมดพังทลายกลายเป็นอาคารขยะไม่สามารถพบเบาะแสใดได้ …”

ผู้มีพระคุณถามอย่างเคร่งขรึม: "เป็นไปได้อย่างไร?! ฐานทัพขนาดใหญ่เช่นนี้จะหายก็หายไป?! แล้วคนข้างในล่ะ?! หรือว่าพวกเขาถูกฆ่าตายทั้งหมด?!"

อู๋ซูถงพูดด้วยความตื่นตระหนก: "เรียนผู้มีพระคุณ ข้าน้อยไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับสถานการณ์ของคนข้างใน! เดิมทีข้ายังคาดหวังจากตรวจสอบจากทางการของไซปรัส แต่ตอนนี้พวกเขามีสั่งให้ถมพื้นที่ทั้งหมด มีการประกาศต่อภายนอกว่าเหมืองแร่ทองแดงหมดอายุการใช้งานและถูกรื้อทิ้ง ตอนนี้สถานที่ดังกล่าวได้รับการคุ้มกันอย่างแน่นหนาข้าน้อยไม่สามารถจะตรวจสอบอะไรได้!"

ผู้มีพระคุณถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา: "เหตุใดเจ้าหน้าที่ไซปรัสจึงรีบร้อนถมพื้นที่ตรงนั้น?! แสดงว่าพวกเขาเร่งรีบปกปิดหลักฐาน หรือว่าพวกเขาค้นพบบางสิ่งที่ไม่สามารถให้สาธารณชนรู้?!"

อู๋ซูถงตกใจเขาไม่คิดว่าผู้มีพระคุณจะจับประเด็นสำคัญของปัญหาในทันที

แต่อย่างไรเสียเขาก็ไม่มีทางถอย

เขาไม่กล้ายอมรับว่าทั้งฐานทัพทหารหน่วยกล้าตายถูกยึดไปนานแล้ว แม้โอวป๋อจวินก็ยังถูกรัดคอ เขาแค่อยากบอกให้ผู้มีพระคุณรู้ว่าที่สถานที่นี้พังราบเป็นหน้ากลองเพราะ ศัตรูลึกลับนั้นแข็งแกร่งเกินไป เช่นเดียวกับความพ่ายแพ้ในนิวยอร์กและยุโรปเหนือ ใช่ว่าฝ่ายตนอ่อนแอแต่ศัตรูแข็งแกร่งเกินไป

ดังนั้นเขาจึงพูดอย่างปากแข็งว่า: "ผู้มีพระคุณ ข้าน้อยรู้สึกว่าคนในสถานีฐานทัพทหารหน่วยกล้าตายและท่านเอิร์ลเจี้ยนกงอาจจะตายไปแล้ว มีความเป็นไปได้มากที่ศัตรูจะใช้โอกาสขณะที่พวกเขาไม่ได้เตรียมตัวทำลายล้างที่นี่..."

"ทำลายล้าง..."ผู้มีพระคุณพึมพำ "ท่านเอิร์ลเจี้ยนกงทรงพลังมาก ใครจะทำลายล้างเขาได้!"

อู๋ซูถงถอนหายใจ: "ผู้มีพระคุณ ข้าน้อยไม่รู้ว่าใครเป็นคนทำ ผู้มีพระคุณโปรดลงโทษข้าด้วย!"

หลังจากนั้นไม่นานผู้มีพระคุณก็พูดอย่างหดหู่ว่า: "ช่างเถอะ ดูเหมือนว่าโลกนี้ไม่ใช่อย่างที่ข้าคิด ข้าคงมองโลกในแง่ดีเกินไป..."

หลังจากพูดจบผู้มีพระคุณก็พูดอีกครั้ง: "เอาล่ะ พวกเจ้าถอนตัวออกมา อย่าบอกเรื่องนี้กับใคร ใครฝ่าฝืนฆ่าโดยไม่มีข้อยกเว้น!"