ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5424

อู๋ซูถงรู้สึกเคียดแค้นในใจมาก เขาไม่เคยคิดเลยว่าน้องชายคนนี้ที่เขาดูแลมาตั้งแต่ยังเด็กและเลี้ยงดูอย่างสุดหัวใจ จะหักหลังเขาในช่วงเวลาสำคัญ

ขณะนี้เขาต้องการต่อสู้กลับและหลบหนี แต่เขารู้สึกราวกับว่าร่างกายของเขาชาไปทั้งตัว เขาทรุดตัวลงที่นั่งและไม่มีแรงแม้แต่จะยกแขนขึ้น ขณะนี้ ไม่ต้องพูดเรื่องหลบหนีแม้แต่จะเปิดประตูรถก็เหมือนเป็นเรื่องเพ้อเจ้อ

เขาน้ำตาคลอเบ้าและพูดกับอู๋ซูหังว่า: "ซูหังหากข้าตาย ผู้มีพระคุณจะหาคนแทนที่เจ้า วันหนึ่งจุดจบของเจ้าก็จะเหมือนกับข้า และข้าจะคือบทเรียนของเจ้า!"

“ไม่มีทาง” อู๋ซูหังส่ายหัวแล้วพูดอย่างใจเย็น “ข้าต่างจากเจ้า ข้าจะไม่มีวันทรยศผู้มีพระคุณ!”

ขณะที่พูดนั้นอู๋ซูหังก็พูดอีกครั้งว่า: "ถ้าข้าทำดีผู้มีพระคุณชื่นชมข้าจะยอมรับ ถ้าข้าทำไม่ดีและผู้มีพระคุณลงโทษข้าจะยอมรับโทษ แต่ข้าจะไม่มีวันโกหกผู้มีพระคุณเพื่อเลี่ยงการลงโทษ!”

อู๋ซูหังมองอู๋ซูถงแล้วพูดด้วยท่าทางประชดประชันเล็กน้อย: "พี่ชาย ความผิดของเจ้าคือเจ้าไม่มีความคิดเช่นนี้เหมือนข้า เจ้าเป็นผู้ว่าบัญชาการมาเป็นเวลานานโดยคิดว่าเจ้ามีทุกอย่าง แค่มือและตาเล็กๆของเจ้าคิดว่าจะปิดบังผู้มีพระคุณได้จริงหรือ ผู้มีพระคุณรู้ทุกอย่างที่เจ้าทำแม้ว่าข้าจะไม่ได้บอกก็ตาม อาจมีตัวสำรองที่สองที่สามบอกความลับแก่ผู้มีพระคุณ ถึงข้าจะไม่ฆ่าเจ้า พวกเขาก็จะหาโอกาสฆ่าเจ้าและข้าอยู่ดี!"

อู๋ซูถงตกใจจากนั้นยิ้มแห้งๆพยักหน้าแล้วพูดว่า "ดีมาก เจ้าฉลาดกว่าข้า เด็ดขาดกว่าข้าและร้ายกาจกว่าข้า ให้ข้าถามเจ้าจากใจจริง ถ้าข้ารู้ว่าเจ้าหักหลังผู้มีพระคุณข้าจะจะหาทางปกป้องเจ้า ฉะนั้นวันนี้ข้าจึงตายในน้ำมือของเจ้าด้วยความเต็มใจ! ข้าไม่ขอให้เจ้าปล่อยข้าไปแต่ขอแค่ให้เจ้าดูแลพี่สะใภ้ และหลานชายของเจ้าแทนข้าให้ดี!”

อู๋ซูหังหัวเราะ: "พี่ชาย เจ้าขอเรื่องอื่นจากข้าเถอะ..."