เอิร์ลจงหย่งกล่าวว่า "เป็นไปได้ไหมว่าศัตรูจะมีวิธีถอนพิษให้พวกเขา"
ผู้มีพระคุณพูดอย่างเย็นชาทันที: "เป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน ไม่มีใครในโลกที่สามารถรักษาพิษในร่างกายของพวกเขาได้!"
เอิร์ลฉางเซิ่งกล่าวว่า: "ถ้าอย่างนั้นมันแปลกมาก! ไม่ว่าคนเหล่านี้จะภักดีต่อองค์กรพั่วชิง จริงๆหรือไม่ก็ตาม แต่ด้วยพันธนาการของยาถอนพิษและโซ่ตรวนของครอบครัว พวกเขาจะต้องพยายามอย่างเต็มที่เพื่อองค์กรพั่วชิง หากอีกฝ่ายเข้าไปในค่ายของพวกเขาจริงพวกเขาจะต้องต่อสู้อย่างสุดความสามารถ และจะไม่มีวันยอมก้มหัวให้ การตอบโต้ของผู้คนนับพันนั้นเปรียบได้กับสงครามเป็นไปไม่ได้ที่จะไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆ!”
ขณะพูดเอิร์ลฉางเซิ่งกล่าวว่า: "ยิ่งไปกว่านั้น ในที่เกิดเหตุมีเพียงดีเอ็นเอของเอิร์ลเจี้ยนกงคนเดียว ซึ่งแสดงให้เห็นว่าไม่ได้เกิดการนองเลือดในฐานทัพ ไม่มีการนองเลือดแสดงว่าคนเหล่านี้ไม่ได้ตอบโต้ พวกเขารู้ดีว่าหากไม่มียาถอนพิษต้องตาย แต่กลับไม่ขัดขืน ทั้งหมดนี้มันย้อนแย้งในตัว...”
ผู้มีพระคุณถามว่า: "แล้วเจ้าคิดว่าเรื่องราวมันน่าจะเป็นอย่าง"
เอิร์ลฉางเซิ่งบ่นพูดเสียงทุ้ม: "เรียนผู้มีพระคุณ ข้าน้อยเอนไปทางความคิดที่ว่า อีกฝ่ายได้ซื้อสมาชิกทั้งหมดของฐานทัพ บางทีพวกเขาอาจมีวิธีถอนพิษคนเหล่านี้จริงๆและถอนพิษให้คนเหล่านี้ คนเหล่านี้ไม่มีความกังวลเรื่องอนาคต ประกอบกับความจริงที่ว่าพวกเขาถูกองค์กรพั่วชิงควบคุมเป็นเวลาหลายปี พวกเขาจึงรู้ต้องการต่อต้าน ดังนั้นพวกเขาจะให้ความร่วมมือกับการกระทำของคนกลุ่มนี้อย่างเต็มที่ คนกลุ่มนี้บอกให้พวกเขาทำเหมือนเดิมพวกเขาก็จะทำเหมือนเดิม หากคนกลุ่มนี้ให้พวกเขาอพยพล่วงหน้าพวกเขาก็จะอพยพล่วงหน้า..."
ผู้มีพระคุณกล่าวว่า "ตอนนี้นี้ศัตรูได้ฆ่าเอิร์ลคนหนึ่งของข้าไปแล้วและทำลายฐานทัพทหารหน่วยกล้าตายไปแห่งหนึ่ง แต่ข้าไม่รู้อะไรเกี่ยวกับศัตรู ดังนั้นข้าจึงสั่งให้หน่วยบัญชาการกองทัพทั้งห้าหยุดกิจกรรมต่างประเทศบางอย่าง ตอนนี้มีเพียงเจ้าสามคนที่ยังทำภารกิจอยู่ภายนอก จากนี้ไปและอีกระยะหนึ่งในอนาคต ขอให้ทุกท่านทำงานอย่างระมัดระวัง เอาความปลอดภัยมาเป็นที่หนึ่งและอย่าประมาทจนเกินไป”
เอิร์ลฉางเซิ่งพูดอย่างเห็นด้วย: "หากเอิร์ลเจี้ยนกงถูกยิงตายด้วยปืนใหญ่ระยะประชิด เราสามคนก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของปืนใหญ่ระยะประชิด นอกจากนี้เอิร์ลเจี้ยนกงมีไหวพริบดีและมีความสามารถในการซ่อนตัวเป็นเลิศ แต่ถึงกระนั้นเขาก็ยังไม่รอดจากการยิงสังหารของฝ่ายตรงข้าม จะเห็นได้ว่าฝ่ายตรงข้ามมีวิธีการเตือนภัยที่มีประสิทธิภาพมาก วิธีการปกปิดของเราคงไม่เป็นประโยชน์ต่อพวกเขา เอิร์ลจงหย่งและเอิร์ลติ้งหยวนโปรดระวังตัวให้มากขึ้น..."

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...