เอิร์ลจงหย่งกล่าวว่า "เป็นไปได้ไหมว่าศัตรูจะมีวิธีถอนพิษให้พวกเขา"
ผู้มีพระคุณพูดอย่างเย็นชาทันที: "เป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน ไม่มีใครในโลกที่สามารถรักษาพิษในร่างกายของพวกเขาได้!"
เอิร์ลฉางเซิ่งกล่าวว่า: "ถ้าอย่างนั้นมันแปลกมาก! ไม่ว่าคนเหล่านี้จะภักดีต่อองค์กรพั่วชิง จริงๆหรือไม่ก็ตาม แต่ด้วยพันธนาการของยาถอนพิษและโซ่ตรวนของครอบครัว พวกเขาจะต้องพยายามอย่างเต็มที่เพื่อองค์กรพั่วชิง หากอีกฝ่ายเข้าไปในค่ายของพวกเขาจริงพวกเขาจะต้องต่อสู้อย่างสุดความสามารถ และจะไม่มีวันยอมก้มหัวให้ การตอบโต้ของผู้คนนับพันนั้นเปรียบได้กับสงครามเป็นไปไม่ได้ที่จะไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆ!”
ขณะพูดเอิร์ลฉางเซิ่งกล่าวว่า: "ยิ่งไปกว่านั้น ในที่เกิดเหตุมีเพียงดีเอ็นเอของเอิร์ลเจี้ยนกงคนเดียว ซึ่งแสดงให้เห็นว่าไม่ได้เกิดการนองเลือดในฐานทัพ ไม่มีการนองเลือดแสดงว่าคนเหล่านี้ไม่ได้ตอบโต้ พวกเขารู้ดีว่าหากไม่มียาถอนพิษต้องตาย แต่กลับไม่ขัดขืน ทั้งหมดนี้มันย้อนแย้งในตัว...”
ผู้มีพระคุณถามว่า: "แล้วเจ้าคิดว่าเรื่องราวมันน่าจะเป็นอย่าง"
เอิร์ลฉางเซิ่งบ่นพูดเสียงทุ้ม: "เรียนผู้มีพระคุณ ข้าน้อยเอนไปทางความคิดที่ว่า อีกฝ่ายได้ซื้อสมาชิกทั้งหมดของฐานทัพ บางทีพวกเขาอาจมีวิธีถอนพิษคนเหล่านี้จริงๆและถอนพิษให้คนเหล่านี้ คนเหล่านี้ไม่มีความกังวลเรื่องอนาคต ประกอบกับความจริงที่ว่าพวกเขาถูกองค์กรพั่วชิงควบคุมเป็นเวลาหลายปี พวกเขาจึงรู้ต้องการต่อต้าน ดังนั้นพวกเขาจะให้ความร่วมมือกับการกระทำของคนกลุ่มนี้อย่างเต็มที่ คนกลุ่มนี้บอกให้พวกเขาทำเหมือนเดิมพวกเขาก็จะทำเหมือนเดิม หากคนกลุ่มนี้ให้พวกเขาอพยพล่วงหน้าพวกเขาก็จะอพยพล่วงหน้า..."
ผู้มีพระคุณกล่าวว่า "ตอนนี้นี้ศัตรูได้ฆ่าเอิร์ลคนหนึ่งของข้าไปแล้วและทำลายฐานทัพทหารหน่วยกล้าตายไปแห่งหนึ่ง แต่ข้าไม่รู้อะไรเกี่ยวกับศัตรู ดังนั้นข้าจึงสั่งให้หน่วยบัญชาการกองทัพทั้งห้าหยุดกิจกรรมต่างประเทศบางอย่าง ตอนนี้มีเพียงเจ้าสามคนที่ยังทำภารกิจอยู่ภายนอก จากนี้ไปและอีกระยะหนึ่งในอนาคต ขอให้ทุกท่านทำงานอย่างระมัดระวัง เอาความปลอดภัยมาเป็นที่หนึ่งและอย่าประมาทจนเกินไป”
เอิร์ลฉางเซิ่งพูดอย่างเห็นด้วย: "หากเอิร์ลเจี้ยนกงถูกยิงตายด้วยปืนใหญ่ระยะประชิด เราสามคนก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของปืนใหญ่ระยะประชิด นอกจากนี้เอิร์ลเจี้ยนกงมีไหวพริบดีและมีความสามารถในการซ่อนตัวเป็นเลิศ แต่ถึงกระนั้นเขาก็ยังไม่รอดจากการยิงสังหารของฝ่ายตรงข้าม จะเห็นได้ว่าฝ่ายตรงข้ามมีวิธีการเตือนภัยที่มีประสิทธิภาพมาก วิธีการปกปิดของเราคงไม่เป็นประโยชน์ต่อพวกเขา เอิร์ลจงหย่งและเอิร์ลติ้งหยวนโปรดระวังตัวให้มากขึ้น..."

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...