ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 543
บทที่543
อู๋ตงไห่เห็นลูกชายเริ่มมีการรุกอย่างชัดเจน อู๋ตงไห่ก็พยักหน้าด้วยความพึงพอใจ และพูดชมเชยว่า:"ไม่เลวนี่เสี่ยวซิน นายเรียนรู้ที่จะสังเกตสิ่งที่เล็กที่สุด และมีเป้าหมายที่แน่นอนแล้วนี่!"
อู๋ซินยิ้ม และพูดว่า:"พ่อ ผมอยู่กับพ่อมานานแล้ว และได้เรียนรู้จากพ่อเล็กน้อย แต่เมื่อเทียบกับพ่อแล้ว มันก็ยังห่างไกล"
"ไม่"อู๋ตงไห่พูดอย่างจริงจัง:"นายสังเกตได้ว่าสร้อยข้อมือของซ่งหวั่นถิงค่อนข้างเก่า และไร้ค่า นี่เป็นการก้าวหน้าครั้งใหญ่แล้ว สามารถซื้ออันที่ดีกว่าเพื่อทำให้หล่อนพอใจโดยเฉพาะ มันพิสูจน์ได้ว่าตอนนี้นายกำลังทำสิ่งต่างๆได้อย่างสุขุมใจเย็นมากขึ้น ไม่เลวไม่เลว! ดีมาก! "
อู๋ซินได้รับคำชมเชย ก็ดีใจมาก เห็นดวงตาของหลิวกว่างขี้ประจบนั่นก็มีความพอใจเล็กน้อย เขายิ้มและพูดว่า:"หลิวกว่าง สร้อยข้อมือเส้นนี้สวยงามจริงๆ เรื่องนี้นายทำได้ดีมาก อนาคตถ้านายตั้งใจทำงานให้ผม ผมจะปฏิบัติต่อนายดีๆแน่นอน"
หลิวกว่างพูดอย่างเคารพว่า:"ครับ คุณชาย ผมจะทำงานให้คุณอย่างเต็มที่!"
พูดจบ ก็รีบยื่นเช็คอีกสองล้านให้ แล้วบอกว่า:"คุณชาย นี่คือเงินที่เหลืออีกสองล้าน"
เมื่อเห็นท่าทีที่จริงใจของหลิวกว่าง อู๋ซินจึงพูดด้วยความพึงพอใจ:"นายเอาเงินสองล้านนี้ไปเถอะ"
แม้ว่าหลิวกว่างจะไม่สนใจเงินสองล้านนี้ แต่เขาก็ตระหนักได้ว่า นี่เป็นรางวัลที่คุณชายตระกูลอู๋เป็นคนให้เขา จึงพยักหน้าอย่างตื่นเต้น และพูดอย่างซาบซึ้งว่า:"ขอบคุณครับคุณชาย!"
อู่ตงไห่ที่อยู่ด้านข้างมองไปที่หลิวกว่าง มีความชื่นชมในใจเล็กน้อย
ไม่นึกเลยว่า หลิวกว่างนี้ไม่เพียงแต่มีทัศนคติที่จริงใจมาก แต่ยังทำงานได้อย่างชัดเจน
และเขาเป็นสุนัขตัวแรกที่ยอมจำนน หลังจากตระกูลอู๋มาทร่เมืองจินหลิง
ดังนั้นอู๋ตงไห่จึงรู้สึกว่า หลิวกว่างควรได้รับผลกำไรที่แท้จริง
เขาจึงพูดว่า:"หลิวกว่าง วันนี้งานเลี้ยงวันเกิดของคุณท่านซ่ง เขาได้เชิญนายรึเปล่า?"
รถของพ่อลูกสองคน จอดอยู่ที่ลานบ้านของตระกูลซ่ง ทันทีที่พวกเขาลงจากรถ ก็เห็นซ่งหวั่นถิงรีบออกจากคฤหาสน์ในชุดสีแดงที่ดูสง่างามมาก
ซ่งหวั่นถิงในวันนี้ เมื่อกี้ได้แต่งหน้าอย่างตั้งใจ ดังนั้นจึงสวยกว่าปกติ
อู๋ซินตะลึง และหลังจากนั้นไม่นานก็ดึงสติกลับมา เห็นซ่งหวั่นถิงเข้ามาในรถแล้ว เขาถึงรีบดึงประตูรถของซ่งหวั่นถิง และถามว่า:"หวั่นถิง เธอจะไปไหนเหรอ?"
ซ่งหวั่นถิงพูดด้วยสีหน้าไร้อารมณ์:"ฉันจะไปรับแขกผู้มีเกียรติคนหนึ่ง!"
อู๋ซินพูดอย่างไม่พอใจ:"แขกผู้มีเกียรติคนไหน ที่ต้องให้เธอไปรับด้วยตัวเองเหรอ?"
ซ่งหวั่นถิงพูดอย่างเฉยเมย:"แน่นอนว่าเป็นแขกรับเชิญที่สำคัญท!"
พูดจบ ซ่งหวั่นถิงก็พูดว่า:"ได้โปรดปล่อยประตูรถของฉัน ฉันจะไปแล้ว"
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...