ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 544
บทที่544
อู๋ซินรู้สึกโกรธเล็กน้อย ไม่คิดเลยว่า เขาและพ่ออยู่ต่อหน้าซ่งหวั่นถิง ซ่งหวั่นถิงยังกล้าบอกว่ามีแขกคนสำคัญที่สุด ในเมืองจิงหลิงยังมีใครที่สำคัญมากกว่าตัวเขาเองและพ่อของเขาอีก?
พูดอีกนัยหนึ่งว่า ในเมืองจินหลิงนี้ ศักดิ์ศรีของใครจะยิ่งใหญ่กว่าศักดิ์ศรีของตระกูลอู๋อีก?!
แม้ว่าเขาจะไม่สบอารมณ์มาก แต่อู๋ซินก็ยังคงพูดอย่างเป็นสุภาพบุรุษว่า:"จริงสิหวั่นถิง ผมเตรียมของขวัญให้คุณเป็นพิเศษ ไม่รู้ว่าเธอจะชอบหรือเปล่า"
ซ่งหวั่นถิงขมวดคิ้วและพูดว่า:"คุณชายอู๋ คุณเก็บของขวัญกลับไปเถอะ ฉันไม่ต้องการอะไร คุณไม่ต้องเปลืองเงินขนาดนี้ อีกอย่าง ฉันก็ไม่ควรรับของขวัญของคุณง่ายๆแบบนี้"
อู๋ซินรีบเอากล่องของขวัญที่หลิวกว่างให้ตัวเองออกมา และพูดอย่างจริงจังว่า:"หวั่นถิง เธอเกรงใจกับผมทำไมกัน? ที่สำคัญมีหลายครั้ง ที่ผมเห็นว่าสร้อยข้อมือที่เธอสวมอยู่มันเก่ามาก รู้สึกห่วงเธอเล็กน้อย เธอเป็นลูกคุณหนูตระกูลซ่งที่สง่างาม จะสวมใส่เครื่องประดับที่เรียบง่าย และดูหยาบได้อย่างไร "
เมื่อพูดเช่นนี้ อู๋ซินได้เอาสร้อยข้อมือที่ซื้อออกมาแล้ว และพูดว่า:"หวั่นถิง สร้อยข้อมือนี้เป็นผลงานของอาจารย์เฟ่ยเอ๋อเฉอนักออกแบบเครื่องประดับชาวอิตาลี นี่เป็นหนึ่งเดียวในโลกที่มีมูลค่ากว่า 100 ล้าน ผมซื้อให้คุณโดยเฉพาะ มีเพียงสร้อยข้อมือแบบนั้นเท่านั้นที่สามารถเข้ากับสถานะ และออร่าของเธอ ขยะเส้นนั้นในมือของเธอ ควรจะทิ้งลงถังขยะแล้ว!"
เดิมทีอู๋ซินคิดว่า ผู้หญิงทุกคนในโลกนี้ชอบเครื่องประดับ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเครื่องประดับล้ำค่า ดังนั้น ซ่งหวั่นถิงจะต้องไม่ได้รับการยกเว้น
เพราะฉะนั้น สร้อยข้อมือเส้นนี้ที่ซื้อมาในราคาสูง จะต้องโดนใจของซ่งหวั่นถิงอย่างแน่นอน
แต่ว่า เขาไม่นึกเลยว่า หลังจากที่ซ่งหวั่นถิงได้ยินคำพูดของเขา สีหน้าหมองลงทันที! มองไปที่ดวงตาของอู๋ซิน ด้วยความโกรธและความรังเกียจอย่างไม่เคยปรากฏมาก่อน!
สร้อยข้อมือที่ข้อมือของตน มันไม่มีค่าอะไรก็จริง และมันดูเหมือนจะเชยหน่อย และเก่าไปหน่อย
แต่!
สร้อยข้อมือนี้ เป็นของที่ระลึกที่แม่ของเธอทิ้งไว้!
เป็นเวลาหลายปีแล้วที่แม่เสียชีวิตไป สร้อยข้อมือเส้นนี้เธอสวมใส่และดูแล้วมันมีความหมายที่ไม่ธรรมดาสำหรับตน!
เธอผลักมือของอู๋ซินที่กำลังแกว่งสร้อยข้อมือเพชรออก และพูดอย่างเย็นชาว่า:"อู๋ซิน! สร้อยข้อมือนี้เป็นของที่ระลึกที่แม่ของฉันทิ้งไว้ มันมีค่ามากกว่าชีวิตของฉัน ทำไมนายดูถูกมัน?!"
อู๋ซินตะลึง
แม่งเอ้ย! อะไรกันเนี่ย?
สร้อยข้อมือเน่าๆนี้ กลับเป็นของที่ระลึกที่แม่ของซ่งหวั่นถิงทิ้งไว้งั้นเหรอ? !
นี่มันทำอะไรแล้วผลร้ายกลับมาสู่ตัวเองเหรอเนี่ย!
ในตอนมี่อู๋ซินเครียดมากๆ ไม่รู้จะแก้สถานการณ์ยังไง ซ่งหวั่นถิงก็ปิดประตูรถอย่างโกรธ ๆ เหยียบคันเร่งแล้วขับออกไป
อู๋ซินยืนอยู่คนเดียวด้วยความงุนงง สีหน้าอัปลักษณ์ยิ่งกว่าน้องชายที่กินขี้ทุกชั่วโมงของเขาอีก…...
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...