ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 545

บทที่545

ตอนนี้ อู๋ซินคิดอยากจะตาย

ไม่อาจคาดฝันเลย ว่าสร้อยข้อมือเก่าๆบนข้อมือซ่งหวั่นถิงนั้น จะเป็นของที่ระลึกที่แม่เธอเป็นคนทิ้งให้……

และเขาเอง กลับบอกว่าของที่ระลึกที่แม่ทิ้งให้เธอเป็นขยะ……

เป็นการก่อเรื่องใหญ่ที่ไม่ระวังจริงๆ

ซ่งหวั่นถิงก็ไม่ค่อยชอบตัวเองอยู่แล้ว เดิมทีเขาคิดว่าจะใช้สร้อยข้อมือนี้เพิ่มคะแนนให้ตัวเองมากขึ้น

ไม่นึกเลยว่า กลับทำเรื่องที่ฉลาดให้กลายเป็นโง่ได้ ลดคะแนนสุดๆ…...

ทีนี้คะแนนของตนในใจซ่งหวั่นถิง คงจะลดไปจนติดลบแล้ว……

อู๋ตงไห่ที่อยู่ไม่ไกล เห็นแผ่นหลังที่ยืนบื้อของลูกชาย แอบสงสัยเล็กน้อย

เมื่อกี้ไปให้ของขวัญซ่งหวั่นถิงไม่ใช่เหรอ?

ของขวัญที่มีค่าขนาดนี้ ซ่งหวั่นถิงต้องดีใจมากนี่นา

แต่ว่า ทำไมซ่งหวั่นถิงถึงขับรถออกไปเลยล่ะ?

เขามีคำถามมากมาย เดินตรงเข้าไปเลย ตบบ่าของอู๋ซิน แล้วถามว่า:"คุยกับหวั่นถิงเป็นไงบ้าง?"

พูดอยู่ ก็เห็นในมือของอู๋ซินยังถือสร้อยข้อมือไว้ ถามอย่างสงสัยว่า:"หวั่นถิงไม่รับของขวัญนี้เหรอ?"

อู๋ซินพูดด้วยสีหน้าเศร้า:"พ่อ สร้อยข้อมือเก่าๆที่ซ่งหวี่นถิงใส่อยู่นั้น มันเป็นของที่ระลึกที่แม่ของเธอเป็นคนให้…...ผมไม่รู้ แถมยังบอกว่าสร้อยข้อมือนั้นเป็นขยะ ไม่เหมาะกับเธอ……"

"เชี่ย……"

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน