เข้าสู่ระบบผ่าน

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 546

บทที่546

เซียวชูหรันออกมาจากห้องนอน บิดขี้เกียจ แล้วถามเย่เฉินว่า:"วันนี้มีธุระเหรอ?"

เย่เฉินบอกว่า:"ตอนเที่ยงผมจะไปเข้าร่วมงานวันเกิดของเพื่อนน่ะ"

พูดจบ เย่เฉินก็ถามเธอว่า:"ที่รัก เธอมีธุระเหรอ?"

เซียวชูหรันพยักหน้า แล้วพูดว่า:"ฉันอยากไปซื้อของ แต่ว่าถ้านายมีธุระก็ไปทำก่อนเถอะ ฉันนัดรั่งหลินไปด้วยกันแล้ว"

เย่เฉินพูดว่า:"ขอโทษนะที่รัก เธอไปกับรั่งหลินก่อน วันหลังผมค่อยไปกับเธอ"

เซียวชูหรันยิ้ม:"อื้ม ได้"

แม่ยายหม่าหลันถามด้วยสีหน้าบึ้งตึง:"โอ้ เย่เฉิน นายมีเพื่อนที่จะจัดงานวันเกิดที่เมืองจินหลิงด้วยเหรอ?อายุไม่ใช่น้อยๆสินะ?"

เย่เฉินพยักหน้า: "อายุแปดสิบแล้ว"

หม่าหลันหัวเราะเยาะ:"ตอนนี้นายเริ่มใช้ของบ้าๆนั้น ไปหลอกลวงคนแก่ที่กำลังจะตายงั้นเหรอ?หลอกค่าโลงศพเหรอ?"

เย่เฉินพูดเบาๆ:"ผมไม่เคยโกหกใคร"

"ยังจะเสแสร้งอีกเหรอ?"หม่าหลันตะคอกอย่างเย็นชา:"คนใหญ่โตที่นายเคยหลอกในเมืองจินหลิงยังน้อยไปเหรอ?ฉันบอกให้นะ ฉันมองเห็นอนาคตของนายหมดแล้ว ผลลัพธ์ที่รอนายอยู่มีสองอย่าง ไม่เข้าคุก ก็ถูกตามล่า"

ช่วงนี้หม่าหลันเห็นเย่เฉินแล้วไม่สบอารมณ์มากๆ ปัจจัยหลักคือเย่เฉินบริจาคเงินที่ตนเสียให้กับเหอเหลียนและเฉียนหงเย่นให้Project Hope

ตอนนี้ กระเป๋าสะอาดกว่าหน้าอีก บัตรชำระเงินของร้านเสริมสวยใช้หมดแล้วไม่มีเงินต่ออายุ ยิ่งไม่รู้ว่าถ้าสามี หรือลูกสาวรู้ จะอธิบายให้ฟังอย่างไร

ในสายตาของหม่าหลัน เย่เฉินเป็นผู้กระทำความผิดทั้งหมดนี้!

ดังนั้น เธอจึงไม่พอใจกับเย่เฉินมากๆ

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน