ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5431
จางเชียนโช่พยักหน้า: “วางใจเถอะ ต่อให้ผู้มีพระคุณไม่เห็นพวกเราอยู่ในสายตา ก็จะต้องวางชื่อเสียงความน่าเชื่อถือของเขาไว้เป็นอันดับแรก ไม่อย่างนั้นในอนาคตยังจะมีใครเต็มใจตายเพื่อเขาอีกล่ะ?”
ทั้งหมดได้ฟังเช่นนี้ ก็วางใจลงมาบ้าง
พวกเขาได้รับคำสั่งจากผู้มีพระคุณแล้ว รู้ว่าพวกเขาทุกคนบนเรือลำนี้ยากที่จะรอดชีวิตไปได้
สิ่งที่โหดร้ายยิ่งกว่านั้น ภารกิจสุดท้ายของพวกเขา คือทำลายเรือลำนี้ และทุกคนที่อยู่บนเรือลำนี้เองกับมือ
ส่วนเงื่อนไขที่ผู้มีพระคุณทำให้พวกเขาเต็มใจยอมตายเพื่อเขาอย่างฮึกเหิม ก็คือหลังจากพวกเขาตายไป แล้วให้อิสระกับคนในครอบครัวของพวกเขา
สำหรับคนพวกนี้ ไม่มียาถอนพิษ ช้าเร็วก็ต้องตายอยู่ดี แทนที่จะเป็นเช่นนี้ ไม่สู้ยอมสละชีวิต อย่างน้อยก็ทิ้งโอกาสไว้ให้กับคนในครอบครัว
ความจริงแล้วคนพวกนี้ไม่เหมือนกับทหารม้ากล้า และแตกต่างไปจากทหารหน่วยกล้าตาย เป็นคนใกล้ชิดของจางเชียนโช่ ตอนที่จางเชียนโช่พาพวกเขามาทำภารกิจที่นี่ คนในครอบครัวของพวกเขาต่างไม่ได้ตามมาด้วย และก็ตามมาไม่ได้
นับตั้งแต่ที่พวกเขามาทำภารกิจ พวกเขาก็แบกรับคุณลักษณะการทำลายตัวเอง ทันทีที่จำเป็นต้องทำลายที่นี่ พวกเขาก็จะกลายเป็นผู้ปฏิบัติภารกิจทำลายตนเอง
ส่วนสาเหตุที่ผู้มีพระคุณมีแผนการเช่นนี้ ก็เพื่อป้องกันสิ่งไม่คาดฝันเกิดขึ้น หากเกิดปัญหาใหญ่ขึ้นที่ฐานทัพแห่งใดแห่งหนึ่ง พวกเขาก็สามารถทำลายตัวเองได้ในช่วงเวลาอันสั้นที่สุด ตัดความเสี่ยงทั้งหมดไปอย่างโดยปริยาย
ครอบครัวของพวกเขา คือประเด็นสำคัญที่ทำให้พวกเขายอมตายอย่างฮึกเหิม
ในตอนนี้เองจางเชียนโช่ก็ได้มองดูเวลา แล้วกล่าวขึ้น: “ได้เวลาแล้ว เตรียมทำลายเรือ”
คนที่เป็นหัวหน้าคนนั้นพยักหน้า พาลูกน้องของตัวเอง ตัดตั้งวัตถุระเบิดระบุทิศทางที่หัวและท้ายในห้องโดยสารของเรือ
เมื่อจัดการทุกอย่างเรียบร้อย ทุกคนก็กลับมายืนตรงหน้าจางเชียนโช่ และยื่นเครื่องจุดชนวนให้จางเชียนโช่ กล่าวอย่างนอบน้อม: “ท่านครับ สามารถจุดชนวนได้ตลอดเวลา”
จางเชียนโช่รับเอาเครื่องจุดชนวนมา แล้วถามเขา: “ปิดตายทางออกทั้งหมดแล้วใช่ไหม? จะต้องรับประกันว่าหลังจากจมเรือแล้ว จะไม่มีอะไรลอยอยู่บนผิวน้ำ ไม่อย่างนั้นละก็ หากมีเรือลำอื่นพบเข้า ก็จะรู้ทันทีว่ามีเรือจมอยู่ตรงนี้”
ทว่า บนเรือในเวลานี้กลับไม่มีคนหนีเอาชีวิตรอดอย่างตื่นตระหนก
เพราะคนอื่น ๆ ที่อยู่ในนี้นอกจากพวกเขาแล้ว ตอนนี้กำลังนอนหลับสนิทอยู่ในห้องโดยสาร จางเชียนโช่ได้สั่งให้คนใส่ยาชนิดพิเศษลงในอาหารของพวกเขาโดยเฉพาะ ทำให้พวกเขานอนหลับสนิทไปกันหมด
ตอนนี้ ถูกคนต่างถูกปิดตายอยู่ในห้องโดยสารแต่ละห้อง
น้ำทะเลที่ทะลักเข้ามาอย่างบ้าระห่ำ กลับไม่ได้ทำให้คนพวกนี้ตื่นขึ้นมา พวกเขาสิ้นลมหายใจในขณะที่หลับใหลไปตาม ๆ กัน
ไม่นาน น้ำทะเลก็ได้ไหลเข้าสู่ห้องกัปตัน จางเชียนโช่เห็นความตายเป็นการหลุดพ้น นั่งลงไปบนพื้นพร้อมกับคนอื่น ๆ จนกระทั่งน้ำทะเลไหลเข้ามาเต็มห้องโดยสาร
ยี่สิบนาทีหลังจากนั้น เรือบรรทุกสินค้าขนาดแปดพันตันก็ได้จมสู่ท้องทะเลไปโดยสิ้นเชิง
เนื่องจากได้เตรียมการเอาไว้ก่อนแล้ว หลังจากเรือบรรทุกสินค้าจมสู่ห้องทะเล นอกจากทำให้เกิดกระแสน้ำวนแล้ว ก็ไม่ได้ทิ้งร่องรอยอื่นใดเอาไว้อีกเลย ทั้งลำเรือเป็นเหมือนดั่งกรงยักษ์ จมลงสู่ก้นทะเลโดยไม่หันหลังกลับ......
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...