ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5432
เมืองจินหลิงในกลางเดือนสิงหาคม อากาศร้อนผิดปกติ
ในสองวันนี้ เย่เฉินยุ่งอยู่กับการเร่งให้หงห้าปรับปรุงโรงแรมน้ำพุร้อนช็องเซลีใหม่ สำหรับเรื่องตะวันออกกลางกับองค์กรพั่วชิง เขาล้วนไม่ได้เข้าไปก้าวก่าย
และในสองวันนี้ เย่เฉินก็ไม่มีเวลาไปสนใจหงฉางชิง
แต่หงฉางชิงก็กระตือรือร้นเป็นพิเศษ ได้เรียกศิษย์ใหญ่ที่เขาถ่ายทอดวิชาให้โดยตรงบินไกลมาจากสหรัฐอเมริกา เตรียมทำพิธีถ่ายทอดตำแหน่งเจ้าสำนักอย่างจริงจังต่อหน้าเย่เฉิน ขีดเส้นกั้นกับเต๋าไท่เจินโดยสิ้นเชิง จงรักภักดีกับเย่เฉินเพียงคนเดียวทั้งกายใจนับจากนี้เป็นต้นไป
หงฉางชิงในเวลานี้ กำลังรออยู่ตรงประตูของสนามบินนานาชาติจินหลิงอย่างร้อนใจ
เที่ยวบินที่เขารออยู่นั้น ล่าช้าไปครึ่งชั่วโมงแล้ว
ในตอนที่หงฉางชิงร้อนใจจนแทบจะทนไม่ไหวอยู่แล้วนั่นเอง ในที่สุดจอแสดงของสนามบินก็ได้อัปเดตข้อมูลเที่ยวบิน เที่ยวบินที่เขารออยู่ได้มาถึงแล้ว
รออยู่อีกครึ่งชั่วโมง ผู้โดยสารของเที่ยวบินนี้ถึงได้ทยอยเดินออกมาจากประตู
หงฉางชิงชะโงกหน้าเฝ้ารอ เมื่อเขามองเห็นผู้หญิงรูปร่างสูงโปร่ง ผมยาวจรดเอว ในที่สุดรอยยิ้มก็ปรากฏขึ้นมาบนใบหน้าอีกครั้ง โบกมือให้เธออย่างร่าเริงพลางกล่าว: “หลงเอ๋อร์ อาจารย์อยู่ตรงนี้!”
ผู้หญิงผมยาวสูงประมาณ 178 เซนติเมตร ผมยาวสลวย ขายาวเหยียดตรง บุคลิกเต็มไปด้วยกลิ่นอายของความคลาสสิค งดงามโดดเด่น
ผู้หญิงคนนี้ ก็คือศิษย์ใหญ่ที่หงฉางชิงถ่ายทอดวิชาให้ด้วยตนเอง หลงซือฉี
หลงซือฉีตอนนี้อายุสามสิบปี คุณพ่อเป็นคนจีนสัญชาติอเมริกัน คุณแม่เป็นลูกครึ่งจีนอเมริกัน คุณพ่อของเธอเป็นลูกศิษย์ที่อาจารย์ของหงฉางชิงรับเอาไว้ในสังกัดตอนที่ท่านออกเดินทางท่องเที่ยว แม้ว่าจะไม่มีพรสวรรค์โดดเด่นในด้านวิชาเต๋ากับวิถีบู๊ แต่กลับมีความสามารถในการหาเงินมาก เพราะฉะนั้นจึงได้บริจาคเงินให้กับเต๋าไท่เจินจำนวนไม่น้อยในตอนนั้น
ตอนหลงซือฉียังเด็ก ได้เข้าออกเต๋าไท่เจินอยู่บ่อยครั้ง ได้แสดงพรสวรรค์ด้านวิชาเต๋ากับวิถีบู๊ออกมาตอนอายุแปดขวบ พอดีกับที่หงฉางชิงได้รับสืบทอดตำแหน่งเจ้าสำนัก จึงได้รับหลงซือฉีเข้าเป็นศิษย์ถ่ายทอด
“มีสิ มีแน่นอนอยู่แล้ว!” หงฉางชิงพยักหน้าอย่างจริงจัง แต่กลับกล่าวอย่างมีเลศนัย: “แต่ยังบอกเธอวันนี้ไม่ได้ อาจารย์ได้จองโรงแรมไว้ให้เธอแล้ว เดี๋ยวจะพาเธอไปที่โรงแรมก่อน แล้วพรุ่งนี้อาจารย์จะพาเธอไปพบคนคนหนึ่ง”
หลงซือฉีถามด้วยอยากรู้: “อาจารย์ ท่านจะพาฉันไปพบใครเหรอคะ?”
หงฉางชิงกล่าวอย่างลึกลับ: “เป็นใคร ตอนนี้ก็ยังบอกเธอไม่ได้ ถึงพรุ่งนี้เธอก็จะรู้เอง”
หงฉางชิงไม่ได้บอกกับหลงซือฉีว่า ที่ให้เธอมาหัวเซี่ยนั้นเพราะต้องการถ่ายทอดตำแหน่งเจ้าสำนักให้เธอ
เรื่องใหญ่อย่างการถ่ายทอดตำแหน่งเจ้าสำนัก ตามหลักแล้วไม่ควรที่จะทำอย่างลวก ๆ และฉุกละหุกเช่นนี้
ขั้นตอนโดยปกติแล้ว คือเจ้าสำนักคนปัจจุบันกับผู้สืบถอดตำแหน่งเจ้าสำนัก จะต้องกลับไปที่เต๋าไท่เจินด้วยกัน จากนั้นก็จัดพิธีอันใหญ่โตต่อหน้าลูกศิษย์ทั้งหมดของเต๋าไท่เจิน และต้องทำการเซ่นไหว้บรรดาจู่ซือของเต๋าไท่เจิน เมื่อทำขั้นตอนทั้งหมดนี้เรียบร้อย เจ้าสำนักคนใหม่ถึงจะขึ้นรับตำแหน่งเจ้าสำนักได้สำเร็จ ภายใต้การเป็นสักขีพยานของทุกคนรวมทั้งบรรดาจู่ซือของเต๋าไท่เจิน
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...