เมืองจินหลิงในกลางเดือนสิงหาคม อากาศร้อนผิดปกติ
ในสองวันนี้ เย่เฉินยุ่งอยู่กับการเร่งให้หงห้าปรับปรุงโรงแรมน้ำพุร้อนช็องเซลีใหม่ สำหรับเรื่องตะวันออกกลางกับองค์กรพั่วชิง เขาล้วนไม่ได้เข้าไปก้าวก่าย
และในสองวันนี้ เย่เฉินก็ไม่มีเวลาไปสนใจหงฉางชิง
แต่หงฉางชิงก็กระตือรือร้นเป็นพิเศษ ได้เรียกศิษย์ใหญ่ที่เขาถ่ายทอดวิชาให้โดยตรงบินไกลมาจากสหรัฐอเมริกา เตรียมทำพิธีถ่ายทอดตำแหน่งเจ้าสำนักอย่างจริงจังต่อหน้าเย่เฉิน ขีดเส้นกั้นกับเต๋าไท่เจินโดยสิ้นเชิง จงรักภักดีกับเย่เฉินเพียงคนเดียวทั้งกายใจนับจากนี้เป็นต้นไป
หงฉางชิงในเวลานี้ กำลังรออยู่ตรงประตูของสนามบินนานาชาติจินหลิงอย่างร้อนใจ
เที่ยวบินที่เขารออยู่นั้น ล่าช้าไปครึ่งชั่วโมงแล้ว
ในตอนที่หงฉางชิงร้อนใจจนแทบจะทนไม่ไหวอยู่แล้วนั่นเอง ในที่สุดจอแสดงของสนามบินก็ได้อัปเดตข้อมูลเที่ยวบิน เที่ยวบินที่เขารออยู่ได้มาถึงแล้ว
รออยู่อีกครึ่งชั่วโมง ผู้โดยสารของเที่ยวบินนี้ถึงได้ทยอยเดินออกมาจากประตู
หงฉางชิงชะโงกหน้าเฝ้ารอ เมื่อเขามองเห็นผู้หญิงรูปร่างสูงโปร่ง ผมยาวจรดเอว ในที่สุดรอยยิ้มก็ปรากฏขึ้นมาบนใบหน้าอีกครั้ง โบกมือให้เธออย่างร่าเริงพลางกล่าว: “หลงเอ๋อร์ อาจารย์อยู่ตรงนี้!”
ผู้หญิงผมยาวสูงประมาณ 178 เซนติเมตร ผมยาวสลวย ขายาวเหยียดตรง บุคลิกเต็มไปด้วยกลิ่นอายของความคลาสสิค งดงามโดดเด่น
ผู้หญิงคนนี้ ก็คือศิษย์ใหญ่ที่หงฉางชิงถ่ายทอดวิชาให้ด้วยตนเอง หลงซือฉี
หลงซือฉีตอนนี้อายุสามสิบปี คุณพ่อเป็นคนจีนสัญชาติอเมริกัน คุณแม่เป็นลูกครึ่งจีนอเมริกัน คุณพ่อของเธอเป็นลูกศิษย์ที่อาจารย์ของหงฉางชิงรับเอาไว้ในสังกัดตอนที่ท่านออกเดินทางท่องเที่ยว แม้ว่าจะไม่มีพรสวรรค์โดดเด่นในด้านวิชาเต๋ากับวิถีบู๊ แต่กลับมีความสามารถในการหาเงินมาก เพราะฉะนั้นจึงได้บริจาคเงินให้กับเต๋าไท่เจินจำนวนไม่น้อยในตอนนั้น
ตอนหลงซือฉียังเด็ก ได้เข้าออกเต๋าไท่เจินอยู่บ่อยครั้ง ได้แสดงพรสวรรค์ด้านวิชาเต๋ากับวิถีบู๊ออกมาตอนอายุแปดขวบ พอดีกับที่หงฉางชิงได้รับสืบทอดตำแหน่งเจ้าสำนัก จึงได้รับหลงซือฉีเข้าเป็นศิษย์ถ่ายทอด
“มีสิ มีแน่นอนอยู่แล้ว!” หงฉางชิงพยักหน้าอย่างจริงจัง แต่กลับกล่าวอย่างมีเลศนัย: “แต่ยังบอกเธอวันนี้ไม่ได้ อาจารย์ได้จองโรงแรมไว้ให้เธอแล้ว เดี๋ยวจะพาเธอไปที่โรงแรมก่อน แล้วพรุ่งนี้อาจารย์จะพาเธอไปพบคนคนหนึ่ง”
หลงซือฉีถามด้วยอยากรู้: “อาจารย์ ท่านจะพาฉันไปพบใครเหรอคะ?”
หงฉางชิงกล่าวอย่างลึกลับ: “เป็นใคร ตอนนี้ก็ยังบอกเธอไม่ได้ ถึงพรุ่งนี้เธอก็จะรู้เอง”
หงฉางชิงไม่ได้บอกกับหลงซือฉีว่า ที่ให้เธอมาหัวเซี่ยนั้นเพราะต้องการถ่ายทอดตำแหน่งเจ้าสำนักให้เธอ
เรื่องใหญ่อย่างการถ่ายทอดตำแหน่งเจ้าสำนัก ตามหลักแล้วไม่ควรที่จะทำอย่างลวก ๆ และฉุกละหุกเช่นนี้
ขั้นตอนโดยปกติแล้ว คือเจ้าสำนักคนปัจจุบันกับผู้สืบถอดตำแหน่งเจ้าสำนัก จะต้องกลับไปที่เต๋าไท่เจินด้วยกัน จากนั้นก็จัดพิธีอันใหญ่โตต่อหน้าลูกศิษย์ทั้งหมดของเต๋าไท่เจิน และต้องทำการเซ่นไหว้บรรดาจู่ซือของเต๋าไท่เจิน เมื่อทำขั้นตอนทั้งหมดนี้เรียบร้อย เจ้าสำนักคนใหม่ถึงจะขึ้นรับตำแหน่งเจ้าสำนักได้สำเร็จ ภายใต้การเป็นสักขีพยานของทุกคนรวมทั้งบรรดาจู่ซือของเต๋าไท่เจิน

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...