ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5434
สำหรับหงฉางชิงนั้น เย่เฉินวางแผนไว้ว่าจะรับเขาเข้ามาทำงานให้จริง ๆ
แม้ฝีมือของเขาจะไม่นับว่าแข็งแกร่งมากนัก แต่《จิตกลียุคเต๋าไท่เจิน》ส่วนแรกที่เขาฝึก เป็นส่วนแรกที่สมบูรณ์แบบจริง ๆ บวกกับที่หลายปีมานี้เขาได้ฝึกส่วนนี้มาตลอด ดังนั้นที่สามารถมั่นใจได้ก็คือ ความเข้าใจเบื้องต้นที่เขามีต่อ《จิตกลียุคเต๋าไท่เจิน》จะต้องอยู่เหนือตนเองอย่างแน่นอน
บางครั้ง คนที่แข็งแกร่งที่สุดใช่ว่าจะเหมาะที่จะเป็นคุณครู แม้จะให้คนที่มีการศึกษาสูงระดับดุษฎีบัณฑิตไปสอนนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่หนึ่ง อาจเป็นไปได้ว่าเขาจะไม่รู้วิธีทำให้นักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่หนึ่งเข้าใจสิ่งที่เขาบรรยาย
แต่ถ้าหากให้คุณครูที่สอนเด็กประถมมาหลายสิบปีมาสอน เช่นนั้นเขาจะต้องมีประสบการณ์มากมายรวมทั้งทัศนคติและวิธีการต่าง ๆ ซึ่งเป็นเอกลักษณ์ของเขาเอง สามารถทำให้เด็กชั้นประถมเรียนรู้และเข้าใจถึงสิ่งที่ตนเองต้องการบรรยาย ได้โดยเร็วที่สุด
ในสายตาของเย่เฉิน หงฉางชิงก็คือคุณครูประถมแบบนี้นี่เอง
นอกจากนี้ เขาได้ศึกษาวิเคราะห์แผนการเรียนการสอนของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่หนึ่งโดยเฉพาะมานับสิบปี รับรองได้ว่ามีคุณวุฒิบารมี จำเนื้อหาได้ขึ้นใจอย่างแน่นอน
มีพื้นฐานในหลายสิบปีมานี้ของเขา ถึงตอนนั้นตนเองค่อยเอาแผนการเรียนการสอนของชั้นประถมศึกษาปีที่สองให้ เขาย่อมต้องสามารถคุ้นเคยกับมันได้อย่างรวดเร็ว
ก่อนหน้านี้ชายชราคนนี้ไม่ค่อยเข้าใจสถานการณ์นัก ได้ผลประโยชน์เพียงเล็กน้อยก็คิดจะหนีกลับอเมริกา เย่เฉินย่อมต้องดัดนิสัยเสีย ๆ แบบนี้ของเขาหน่อย รอเขาสละตำแหน่งเจ้าสำนักแล้ว ค่อยทำเป็นไม่สนใจเขาสักสองสามวัน ก็สามารถค่อย ๆ ช่วยเขาฟื้นฟูการฝึกตน ให้เข้าค่อย ๆ เข้าสู่สถานภาพ
หงฉางชิงในเวลานี้ก็ทราบเป็นอย่างดี ตอนนี้ตนเองนอกจากภักดีต่อเย่เฉินอย่างสุดจิตสุดใจ ก็ไม่มีทางเลือกอื่นอีกแล้ว ดังนั้นเขาจึงแทบทนไม่ไหวที่จะสละตำแหน่งเจ้าสำนัก ต่อหน้าเย่เฉินโดยเร็ว
ในเมื่อพรุ่งนี้เย่เฉินมีเวลา เขาย่อมไม่อยากจะรีรอเลยแม้แต่วินาทีเดียว ดังนั้นจึงได้กล่าวขึ้นโดยเร็ว: “อาจารย์เย่ ในเมื่อเป็นเช่นนี้ งั้นพรุ่งนี้พวกเราก็ไปแต่เช้าหน่อย เก้าโมงเช้าโอเคไหมครับ?”
เย่เฉินกล่าว: “ตื่นแต่เช้าแบบนั้นทำไม สิบโมงก็แล้วกัน ให้ผมนอนอีกหน่อย”
หงฉางชิงก็ได้แต่ตอบตกลง กล่าวอย่างกระตือรือร้น: “ได้ครับ ๆ งั้นก็สิบโมงนะครับ! ผมอยู่ที่โรงแรมป๋ายจินฮ่านกง ยินดีต้อนรับอาจารย์เย่ทุกเมื่อ!”
……
......
วันถัดมา
หงฉางชิงกล่าวโดยเร็ว: “ตอบอาจารย์เย่ ศิษย์สืบทอดของผมอยู่ข้างบนครับ"
“โอเค” เย่เฉินยิ้มอ่อน ๆ: “งั้นพวกเราขึ้นไปกันเถอะ พอดีถือโอกาสนี้ชื่นชมพิธีถ่ายทอดตำแหน่งเจ้าสำนักของเต๋าไท่เจินของพวกคุณ”
หงฉางชิงพยักหน้าติดต่อกัน ยิ้มสู้กล่าว: “พิธีการของสำนักเล็ก ๆ อย่างพวกเราไม่เข้มงวดขนาดนั้นหรอกครับ หวังว่าอาจารย์เย่เห็นแล้วจะไม่รังเกียจที่มันเรียบง่ายเกินไป”
“ไม่หรอกน่า” เย่เฉินกล่าวเรียบ ๆ : “เรื่องแบบนี้ยิ่งง่ายก็ยิ่งดี พิธีการเข้มงวดเกินไป กลับจะทำให้เสียความหมายดั้งเดิมของมันไป”
“ครับ ๆ ๆ!” หงฉางชิงพยักหน้าก้มศีรษะกล่าว: “อาจารย์เย่กล่าวถูกต้อง เรื่องแบบนี้ ไม่จำเป็นต้องทำให้มันใหญ่โตจริง ๆ”
กล่าวไป เขาครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง แล้วกล่าวกับเย่เฉินด้วยความลังเล: “อาจารย์เย่......ผมขอร้องคุณเรื่องหนึ่งได้ไหมครับ?”
เย่เฉินพยักหน้า: “คุณพูดมาสิ”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...