ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5437
หลงซือฉีก็รู้สึกงอนเล็กน้อย กล่าวขึ้น: “อาจารย์คะ อาจารย์อยากเรียกอะไรก็เป็นเรื่องของอาจารย์ ในทางกลับกันฉันก็เหมือนกัน”
หงฉางชิงอดไม่ได้ที่จะกล่าวตำหนิ: “ซือฉี! อย่าเสียมารยาท!”
ตอนนี้เองเย่เฉินก็ได้ยิ้มกล่าวขึ้นมา: “อาจารย์หง คุณหลงพูดถูก เรื่องแบบนี้ใครสะดวกแบบไหนก็เรียกแบบนั้น คุณไม่ต้องไปบังคับคุณหลงหรอก”
หงฉางชิงกล่าวพลางยิ้มแห้ง ๆ รีบกล่าวขึ้นมา: “อาจารย์เย่พูดถูก งั้นก็ใครสะดวกแบบไหนก็เรียกแบบนั้นแล้วกันครับ”
หลงซือฉีที่อยู่ข้าง ๆ เห็นอาจารย์ของตนประจบสอพลอเช่นนี้มาตลอด ภายใต้ความประหลาดใจ ก็มีความไม่พอใจแฝงอยู่ด้วย
ในสายตาของเธอ อาจารย์เป็นคนที่หยิ่งในศักดิ์ศรีแต่ไหนแต่ไรมา อีกอย่างเธอก็คิดมาตลอดว่า อาจารย์เป็นเจ้าสำนักของเต๋าไท่เจิน ก็ควรต้องมีรัศมีบารมีที่แน่นอน เป็นเรื่องปกติที่บางครั้งคนภายนอกได้เห็นแล้วจะรู้สึกว่าเขายิ่งยโส
และในความทรงจำของเธอ เมื่อก่อนอาจารย์รักษาออร่าของผู้สูงส่งไว้ได้อย่างพอดิบพอดี แต่ว่า ไม่รู้ว่าอยู่จินหลิงในครั้งนี้อาจารย์ได้กินยาอะไรผิดไป ทำไมถึงได้ประจบประแจงผู้ชายที่อายุยังน้อยคนหนึ่งเช่นนี้
หลงซือฉีได้กราบเข้าเต๋าไท่เจินตั้งแต่อายุสิบเจ็ดสิบแปด มีความรู้สึกลึกซึ้งต่อเต๋าไท่เจิน เมื่อเห็นอาจารย์ก้มหัวให้กับเย่เฉินเช่นนี้ ก็รู้สึกว่าภาพลักษณ์ของเต๋าไท่เจินถูกเขาดึงลงไปด้วย ภายในใจก็ยิ่งทนดูไม่ได้
ดังนั้น เธอจึงกล่าวขึ้นมาด้วยความไม่พอใจนัก: “อาจารย์คะ อาจารย์ให้หนูเดินทางมาไกลขนาดนี้ มีเรื่องอะไรกันแน่ ตอนนี้พูดได้หรือยังคะ?”
หงฉางชิงยิ้มกล่าว: “ได้ ๆ ได้แน่นอนอยู่แล้ว”
หงฉางชิงส่ายศีรษะ: “อาจารย์มีแผนว่า หลังจากนี้จะตั้งรากฐานอยู่ที่จินหลิง”
“ตั้งรากฐานที่จินหลิง?!” หลงซือฉีอ้าปากค้างแล้วเอ่ยถาม: “ทำไมอาจารย์ต้องตั้งรากฐานที่จินหลิงด้วย? หรือว่าหลังจากนี้อาจารย์จะไม่ซักถามเรื่องในเต๋าไท่เจินแล้วเหรอคะ?”
หงฉางชิงพยักหน้าอย่างตั้งใจ กล่าว: “ถ่ายทอดตำแหน่งเจ้าสำนักให้เธอ ฉันก็จะไม่ไปซักถามเรื่องต่าง ๆ ในเต๋าไท่เจินแล้ว มีเธอดูแลควบคุมเต่าไท่เจิน อาจารย์ก็ไม่มีอะไรต้องกังวลอีกแล้ว”
หลงซือฉีเม้มปากเบา ๆ จ้องมองหงฉางชิงพลางเอ่ยถาม: “อาจารย์ ศิษย์อยากรู้ ทำไมอาจารย์ถึงเลือกตั้งรากฐานที่จินหลิง? ถ้าอาจารย์ไม่ให้คำอธิบายที่เหมาะสมกับศิษย์ งั้นศิษย์ก็ปฏิเสธสืบทอดตำแหน่งเจ้าสำนัก!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...