ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5441
หลงซือฉีกล่าวด้วยความโมโห: “อาจารย์ นี่ท่านต่างอะไรกับการทำลูกชายหาย พอกลับถึงบ้านก็บอกทุกคนว่า ‘ทุกคนถือว่าไม่เคยมีลูกชายคนนี้มาก่อน’ เหรอคะ? ตัวอาจารย์คิดว่ามันเหมาะสมไหมคะ?”
หงฉางชิงรู้สึกเสียหน้าเล็กน้อย ได้แต่ปล่อยเลยตามเลยกล่าว: “งั้นตอนนี้เตายานั่นไม่มีแล้วจริง ๆ ฉันเองก็ตามเอามันกลับมาไม่ได้แล้ว เธอจะให้ฉันทำยังไงล่ะ?”
หลงซือฉีซักถามเขา: “ศิษย์ต้องการรู้ว่า เตายาหายไปได้ยังไงกันแน่ และตอนนี้เตายาอยู่ในมือของใคร!”
หงฉางชิงหลบสายตาของเธอ กล่าวตะกุกตะกัก: “ซือฉี......ในเมื่อเตายาไม่มีอยู่แล้ว เธอถามหาต้นตอแล้วมันจะได้ประโยชน์อะไร? สิ่งที่เธอต้องทำในตอนนี้ คือรีบน้ำสัญลักษณ์ประจำตัวเจ้าสำนักกลับไปที่เต๋าไท่เจิน ทำหน้าที่เจ้าสำนักของเธอให้ดี!”
หลงซือฉีกล่าวถกเถียงด้วยเหตุผล: “ในเมื่ออาจารย์มอบตำแหน่งเจ้าสำนักให้ศิษย์แล้ว งั้นศิษย์ก็มีหน้าที่ตามสมบัติที่สืบทอดกันมานับพันปีของเต๋าไท่เจินกลับมา ดังนั้นไม่ว่ายังไง ศิษย์ก็ต้องตามหาเตายาให้เจอและนำมันกลับไป!”
กล่าวจบ เธอก็จ้องหงฉางชิงตาเขม็ง แล้วกล่าว: “อาจารย์ ท่านลองคิดถึงที่เจ้าสำนักทั้งสามสิบแปดคนก่อนมาถึงท่าน หากไม่ตามหาเตายาให้เจอและนำกลับไปเต่าไท่เจิน ท่านนอนหลับเหรอคะ?”
หงฉางชิงไม่รู้เลยว่าควรตอบคำถามของหลงซือฉีอย่างไรดี ภายใต้ความจนใจ เขาจึงได้แต่กล่าวอย่างขมขื่น: “ซือฉี อาจารย์พูดความจริงกับเธอ เตายาถูกอาจารย์ใช้พนันแพ้ไปแล้ว”
หลงซือฉีตกตะลึง กล่าวซักถาม: “อาจารย์ ท่านมีศิษย์อะไรเอาสมบัติสืบทอดของเต๋าไท่เจินไปพนัน?”
หงฉางชิงกล่าวอย่างไร้หนทาง: “ฉันไม่มีศิษย์ แต่เรื่องนี้ฉันได้ทำไปแล้ว และเตายาก็แพ้ให้คนอื่นไปแล้ว ฉันเองก็ไม่มีวิธี ถ้าเธอไม่พอใจ หลังจากกลับไปแล้ว เธอสามารถบอกเรื่องของฉันประกาศให้คนในเต๋าไท่เจินรับรู้ ให้ฉันกลายเป็นคนบาปของเต๋าไท่เจิน ทั้งหมดนี้ฉันล้วนไม่คัดค้าน”
หลงซือฉีกล่าวอย่างร้อนใจ: “อาจารย์เย่ นั่นคือสมบัติประจำสำนักของเต๋าไท่เจินนะคะ!”
เยเฉินหล่าวอย่างเรียบ ๆ : “เมื่อก่อนใช่ แต่ตอนนี้ไม่ใช่แล้ว อีกอย่างผมไม่สนใจว่ามันจะมีความเป็นมายังไง ผมรู้เพียงว่า ตอนนี้มันเป็นของผมแล้ว”
หลงซือฉีเอ่ยยถามเขาขึ้นมาโดยเร็ว: “คุณเย่ คุณต้องการเท่าไร่กันแน่ ถึงจะทำให้ยอมคุณคืนสมบัติประจำสำนักของเต๋าไท่เจินกลับมา? คุณเสนอตัวเลขมา ฉันจะรีบเกลี้ยกล่อมให้คุณพ่อของฉันโอนเงินให้คุณโดยเร็ว!”
เย่เฉินยิ้มกล่าว: “แม้ผมจะไม่รู้ว่าคุณพ่อของคุณหลงมีเงินมากมายแค่ไหนกันแน่ แต่ผมสามารถบอกกับคุณได้อย่างชัดเจนอย่างหนึ่ง ต่อให้คุณนำทรัพย์ทั้งหมดของคุณพ่อคุณมาว่างตรงหน้าผม ผมก็ไม่มีทางที่จะตกลง!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...