ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5442
“นี่คุณ......”
หลงซือฉีคิดไม่ถึงว่า สำหรับเงื่อนไขที่ตนเองเสนอนั้น เย่เฉินจะปฏิเสธได้อย่างเด็ดขาดแบบนี้
หลงซือฉีที่แทบไม่เคยถูกคนปฏิเสธมาก่อน อดไม่ได้ที่จะซักถามขึ้นมาด้วยความไม่พอใจ: “อาจารย์เย่ ฉันไม่รู้ว่าสมบัติประจำสำนักของเต๋าไท่เจินไปอยู่ในมือของคุณได้ยังไง แต่ฉันเชื่อว่า คุณจะต้องใช้วิธีที่ไม่สะอาดอย่างแน่นอน”
เย่เฉินกล่าวเยาะเย้ย: “คุณหลงสรุปโดยที่ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ชักจะเห็นตัวเองเป็นจุดศูนย์กลางของโลกเกินไปแล้ว ผมได้ใช้วิธีที่ใสสะอาดหรือไม่นั้น คุณถามอาจารย์ของคุณก็รู้แล้วไม่ใช่เหรอ?”
หงฉางชิงที่อยู่ด้านข้างรีบกล่าวขึ้นมาโดยเร็ว: “ซือฉี อย่าเสียมารยาทกับคุณเย่! คุณเย่ได้เตายาไป ย่อมใช้วิธีที่ใสสะอาดอยู่แล้ว อาจารย์เต็มใจมอบให้คุณเย่เอง!”
หลงซือฉีโมโหมาก ถามเขากลับ: “อาจารย์ เตายาเป็นของเต๋าไท่เจิน แค่ให้ท่านช่วยดูแลชั่วคราวเท่านั้น มีศิษย์อะไรมอบมันให้คนอื่น? ท่านเป็นเพียงเจ้าสำนักเต๋าไท่เจิน มีหน้าที่สืบทอดวิชาของเต๋าไท่เจินที่ถ่ายทอดมานับพันปี มันไม่ได้หมายความว่าท่านสามารถจัดการกับทรัพยากรทุกอย่างในเต๋าไท่เจินได้ตามอำเภอใจ!”
“เรื่องนี้......”
ถูกคำพูดที่เต็มไปด้วยคุณธรรมของศิษย์สืบทอดกระแทกใส่หน้า หงฉางชิงก็รู้สึกขายหน้ามากจริง ๆ ขณะเดียวกันนั้นก็รู้สึกผิดอย่างสุดขีด
ภายในใจของเขานั้นรู้ตัวเองดี ตอนนั้นเขาเองที่เล่นสนุกจนเกินไป จงใจใช้เตายาล่อให้ซือเทียนฉีติดกับ แต่คิดไม่ถึงว่า หลานสาวของซือเทียนฉีจะโทรเรียกเย่ฉินมา ไม่เพียงทำลายแผนการของตัวเอง แถมยังทำให้ตนเองต้องสูญเสียเตายาไปด้วย
นอกจากนี้ เขาเองก็รู้ว่า หลงซือฉีพูดได้ถูกต้อง ตนเองเป็นเพียงหนึ่งในสามสิบเก้าคนของเจ้าสำนักเต๋าไท่เจินเท่านั้น ซึ่งมันได้หมายความว่าเต๋าไท่เจินจะกลายเป็นทรัพย์สินส่วนตัวของตัวเอง สมบัติประจำสำนักของเต๋าไท่เจิน ตนเองเพียงแค่ช่วยดูแลเป็นการชั่วคราวเท่านั้น ตนไม่มีศิษย์ที่จะมอบมันให้คนอื่น
หลงซือฉีถามเขาด้วยความโมโห: “อาจารย์ ท่านบอกว่าตนเองเป็นคนบาปก็สามารถแก้ไขปัญหาทั้งหมดได้แล้วเหรอคะ? ประเด็นในตอนนี้คือ ทำยังไงถึงจะสามารถชดเชยความเสียหายใหญ่หลวงของเต๋าไท่เจินที่เกิดขึ้นเพราะท่าน!”
พูดจบ เธอมองไปที่เย่เฉิน แล้วกล่าว: “คุณเย่ ในเมื่อเมื่อกี้อาจารย์ของฉันได้พูดแบบนั้นแล้ว งั้นฉันก็จะไม่ถกเถียงเรื่องความเป็นเจ้าของเตายากับคุณแล้ว ฉันแค่อยากจะถามคุณว่า เตายานั่น เท่าไรคุณถึงจะยอมขาย?”
เย่เฉินยิ้มกล่าว: “คุณหลง เมื่อกี้ผมก็บอกไปแล้วนี่นา ต่อให้คุณเอาทรัพย์สินทั้งหมดของพ่อคุณมาวางตรงหน้าผม ผมก็ไม่มีทางรับปาก”
หลงซือฉีขมวดคิ้วแน่นอน แอบกล่าวอยู่ในใจ: “คนแซ่เฉินคนนี้ เกรงว่าจะไม่รู้ว่าคุณพ่อของเธอมีเงินมากแค่ไหน ในเมืองระดับสองของจีนอย่างจินหลิง ไม่กี่พันล้านดอลลาร์อาจจัดอยู่ในระดับสุดยอดแล้ว แต่ทรัพย์สินของคุณพ่อฉัน อย่างน้อยก็ไม่ต่ำกว่าสองหมื่นล้านดอลลาร์!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...