ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5443
คิดมาถึงตรงนี้ หลงซือฉีก็รีบกล่าวขึ้นมาโดยเร็ว: “คุณเย่ ฉันไม่อยากคุยไร้สาระกับคุณ ขอแค่คุณขายเตายาให้ฉัน ฉันสามารถให้ค่าตอบแทนก้อนโตกับคุณได้ รับประกันได้ว่าคุณไม่ต้องกังวลเรื่องอาหารและเสื้อผ้าไปตลอดชีวิต!”
เย่เฉินยิ้มกล่าว: “คุณหลงลองเสนอราคามา ได้ ให้ผมดูหน่อยว่าเป็นเงินก้อนโตจริง ๆ หรือไม่”
หลงซือฉีมองดูเย่เฉินแวบหนึ่ง กล่าวด้วยใบหน้าที่แฝงไปด้วยความเย่อหยิ่ง ฉันสามารถจ่ายให้คุณร้อยล้านดอลลาร์ได้ในทันที!”
ในสายตาของหลงซือฉี ร้อยล้านดอลลาร์ ไม่ว่าสำหรับใครก็ตาม ล้วนเป็นเงินก้อนโต สำหรับคนส่วนใหญ่ นับว่าเป็นตัวเลขที่ไม่กล้าแม้แต่จะใฝ่ฝัน การเสนอราคานี้ของตน ถือว่าเต็มเปี่ยมไปด้วยความเต็มใจแล้ว
ทว่า หลังจากเย่เฉินได้ฟังการเสนอราคานี้ ก็เพียงแค่ยิ้มเรียบ ๆ แล้วกล่าวขึ้น: “คิดไม่ถึงว่าคุณหลงจะใจกว้างไม่เบา”
หลงซือฉีกล่าวด้วยสีหน้าไร้ความรู้สึก: “ราคาที่ฉันเสนอไปมีผลแค่ในตอนเช้าของวันนี้เท่านั้น ดังนั้นถ้าคุณเย่ต้องการตกลงในราคานี้ ก็รบกวนนำเตายาออกมาโดยเร็ว”
เย่เฉินโบกมือ ยิ้มกล่าว: “คุณหลง ไม่ว่าใครก็ตามที่อยากได้เตายานี้ ล้วนต้องเริ่มต้นที่หมื่นล้านดอลลาร์ อีกอย่างที่ผมต้องมีการตรวจสอบเงินทุนก่อน ไม่มีเงินสดหมื่นล้านดอลลาร์ ก็อย่าได้เปิดปาก”
“คุณว่ายังไงนะ?!” หลงซือฉีชะงักไปทันที จากนั้นก็เอ่ยถามขึ้นมา: “หนึ่งหมื่นล้านดอลลาร์?! คุณเย่ คนคิดว่าเงินหามาได้ง่าย ๆ หรือยังไง? คุณรู้ไหมว่าหนึ่งหมื่นล้านดอลลาร์เป็นเงินเท่าไร?”
เย่เฉินกล่าวด้วยรอยยิ้ม: “ผมรู้สิ ไม่ปิดบังคุณหลง หนึ่งหมื่นล้านดอลลาร์เป็นเพียงราคาเริ่มต้นเท่านั้น คุณเอาเงินหนึ่งหมื่นล้านดอลลาร์ออกมาก่อน เรื่องนี้พวกเราถึงจะสามารถคุยกันได้ ส่วนสุดท้ายจะตกลงกันได้ในราคาเท่าไรนั้น ไม่มีจำกัด”
ดังนั้น เธอจึงกล่าวกับเย่เฉิน: “คุณเย่ ทำยังไงคุณถึงจะยอมขายเตายานั่น?”
เย่เฉินเห็นว่าแม้ว่าเธอจะอายุมากกว่าเขาสองปี แต่ดูเหมือนว่าไม่มีประสบการณ์ทางสังคมเลยสักนิด ดังนั้นจึงตัดสินใจที่จะสอนบทเรียนให้เธอสักหน่อย
จากนั้น เย่เฉินจงใจมองพิจารณาเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า ยิ้มกล่าว: “ผู้หญิงสวย ๆ อย่างคุณหลง ผมจะกล้าเอาเงินกับคุณได้ยังไง? ในเมื่อคุณชอบเตายานั่น งั้นก็เอามันไปเถอะ ผมจะไม่เอาเงินสักบาทเลยก็ได้ ขอเพียงคุณหลงจำเอาไว้ว่าได้เป็นหนี้บุญคุณผมอยู่อย่างหนึ่ง”
หลงซือฉีเห็นสายตาของเย่เฉินเต็มไปด้วยความยั่วยุกับเหยียดหยาม ก็เดาออกได้ว่าเขาจงใจที่จะแกล้งตัวเอง จึงอดไม่ได้ที่จะมีสีหน้าเย็นชาลงหายส่วน กล่าวเสียงเข้ม: “ขอโทษนะคะอาจารย์เย่ ความหวังดีของคุณฉันรู้สึกซาบซึ้งใจ แต่ฉันคนนี้น่ะ ไม่คิดติดหนี้บุญคุณใคร! คุณเสนอราคามาดีกว่าค่ะ!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...