ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5444
เย่เฉินเดาออกตั้งแต่แรกแล้วว่าหลงซือฉีต้องพูดแบบนี้อย่างแน่นอน ดังนั้นจึงจงใจเบ้ปากกล่าว: “ปัดโธ่คุณหลง คำพูดนี้ของคุณมันจะเด็ดขาดเกินไปหน่อยไหม?”
หลงซือฉีกล่าวด้วยความหยิ่งยโส: “ฉันหลงซือฉีเป็นคนพูดคำไหนคำนั้น ไม่พูดจาโอ้อวดอะไร!”
เย่เฉินยิ้มเจ้าเล่ห์ เอ่ยขึ้น: “พูดจาโอ้อวดหรือเปล่านั้น ผมแค่ลองดูก็รู้แล้ว”
หลงซือฉีขมวดคิ้ว: “คุณหมายความว่าไง?”
เย่เฉินกล่าวด้วยรอยยิ้ม: “คุณหลงลองยื่นมือออกมา ให้ผมดูลายมือให้”
“คนบ้าตัณหา!” หลงซือฉีกล่าวเสียงดุร้าย: “คิดไม่ถึงว่าคุณนอกจากจะกะล่อนแล้ว ความคิดยังสกปรกแบบนี้!”
เย่เฉินยิ้มอ่อน ๆ : “คุณหลงเข้าใจผิดแล้ว ผมไม่ได้คิดจะเอาเปรียบอะไรคุณ ผมแค่อยากพิสูจน์ดูก็เท่านั้น คำพูดที่คุณบอกว่าคุณไม่เคยติดค้างบุญคุณใคร ตกลงแล้วเป็นการพูดจาโอ้อวดหรือไม่เท่านั้นเอง!”
หลงซือฉีทำเสียงฮึดฮัดอย่างเย็นชาหนึ่งครั้ง กัดฟันกล่าว: “ฉันหลงซือฉี! ไม่ว่าเวลาใดก็ตาม! ล้วนจะไม่พูดจาโอ้อวด!”
เย่เฉินพยักหน้า: “งั้นคุณหลงยื่นมือออกมา เห็นผลได้ภายในหนึ่งวินาที”
หลงซือฉียื่นมือออกไปด้านหน้าเย่เฉินด้วยความโมโห กล่าวเสียงเย็นชา: “ฉันก็อยากจะรู้เหมือนกันว่า แท้จริงแล้วคุณมีแผนการอะไรอยู่กันแน่!”
เย่เฉินยิ้มอ่อน ๆ ยื่นมือออกไปจับมือเรียวยาวที่อ่อนนุ่มของหลงซือฉีเอาไว้เบา ๆ กล่าวหยอกเย้า: “คุณหลงดูแลผิวได้ดีจริง ๆ พอจับมือแล้วให้ความรู้สึกนุ่มลื่น”
หลงซือฉีรู้สึกหงุดหงิดคิดถึงเอามือกลับมา แต่คิดไม่ถึงว่า ฝ่ามือที่ถูกเย่เฉินจับเอาไว้นั้นกลับขยับไม่ได้เลยแม้แต่น้อย
หลงซือฉีเห็นแดนสว่างชั้นสูงสุดเป็นเป้าหมายสุดท้ายของชีวิตนี้ เธอไม่นึกไม่ฝันเลยว่ามันจะกลายเป็นจริงได้ภายในพริบตาแบบนี้
ส่วนหงฉางชิงนั้นหวั่นสะพรึงอย่างสุดขีด เขารู้ว่าเย่เฉินแข็งแกร่งมาก แต่ไม่รู้ว่าเย่เฉินจะแข็งแกร่งถึงขนาดนี้ ไม่เพียงสามารถปิดผนึกเส้นลมปราณของตนเองได้ภายในพริบตา แถมยังสามารถเปิดเส้นลมปราณทั้งสามเส้นของหลงซือฉีได้พร้อมกันภายในชั่ววินาที!
หลงซือฉีผู้ไร้เดียงสา ในสมองเต็มไปด้วยความตื่นเต้นและปีติยินดีที่จู่ ๆ ตนก็ได้กลายเป็นยอดฝีมือแดนสว่างชั้นสูงสุด ไม่มีเวลาไปคิดเลยว่าแท้จริงแล้วมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่
ทว่าในตอนนี้เอง เย่เฉินกลับได้ใช้ปราณทิพย์ผนึกเส้นลมปราณทั้งสามเส้นที่เขาช่วยเปิดให้เธอในเมื่อสักครู่ไว้ใหม่อีกครั้ง มองดูเธอพลางกล่าวด้วยรอยยิ้ม: “ตายจริง ขอโทษด้วยนะครับคุณหลง เดิมทีผมอยากจะมอบโอกาสบางอย่างให้คุณจริง แต่ผมเพิ่งนึกขึ้นมาได้ว่า เมื่อกี้คุณได้พูดชัดเจนแล้วว่า คุณไม่เคยติดค้างใครมาก่อน! ผมจะทำให้คุณลำบากใจได้ยังไง?”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
เอาตรงๆผมอ่านมา ก้ไม่ได้สงสารหงเยนน่ะ แต่แค่ใจจริงผมให้เลือกว่าใครจะตาย อยากจะให้อีหม่าหลันตายห่าไปมากกว่าอีก ไม่มีหม่าหลันอยู่แม่จะอ่านสนุกกว่านี้มาก...
เองก้อยากให้หม่าหลันเสียสติไม่ใช่หรอเย่เฉิน ส่วนชูหรันมึงก้เข้าข้างแม่ตีวเองเกิ้น รู้ทั้งรู้นิสัย สันดานแม่เป้นงี้ก้ยังเลือกที่จะเข้าข้าง พระเอกทิ้งเองไปหานานาโกะหรือกู้ชิวอี้จะสมน้ำหน้าให้ ดีเกิน กตัญญูจนโง่...
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...