ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5446

พูดไป หงฉางชิงก็กล่าวต่อ: “แม้ว่ายอดฝีมือระดับสุดยอดของวิถีบู๊ก็สามารถส่งชี่แท้เข้าไปในร่างของคนอื่น ช่วยคนอื่นรักษาอาการบาดเจ็บ หรือแม้กระทั่งช่วยพวกเขาเพิ่มระดับผลการฝึกฝนได้เหมือนกัน แต่ก็ยังห่างไกลจากอาจารย์เย่ ที่สามารถช่วยเธอทะลวงเส้นชีพจรสามเส้นได้ภายในพริบตา ดูท่าแล้ว อาจารย์เย่น่าจะเป็นประเภทที่ฝึกฝนปราณทิพย์!”

หลงซือฉีกล่าวอย่างท้อใจ: “อาจารย์......ทำไมอาจารย์ไม่บอกศิษย์เร็วหน่อยล่ะคะ......ต่อให้แค่บอกกับศิษย์เพียงคร่าว ๆ ศิษย์ก็คงจะไม่ล่วงเกินคุณเย่ไปแบบนี้......”

ใบหน้าของหงฉางชิงเต็มไปด้วยความจนปัญญา กล่าวทอดถอนใจ: “ถึงยังไงอาจารย์ก็เป็นถึงเจ้าสำนักของสำนักหนึ่ง หากไม่ถึงขั้นสุดจริง ๆ จะให้บอกกับคนอื่นว่า ตนเองจะอยู่เป็นวัวเป็นม้ารับใช้คนอื่นที่จินหลิงได้ยังไง? อาจารย์คิดว่า เรียกเธอมา แล้วถ่ายทอดตำแหน่งเจ้าสำนักให้เธอ อยู่ต่อหน้าอาจารย์เย่ ก็ถือว่าเป็นการแสดงท่าทีให้อาจารย์เย่ได้เห็นท่าทีของอาจารย์ จากนั้นเธอค่อยกลับไปเป็นผู้นำเต๋าไท่เจินที่อเมริกา ส่วนอาจารย์ก็จะอยู่รับใช้ที่ข้างกายของอาจารย์เย่......”

กล่าวมาถึงตรงนี้ เขาก็มองไปหาหลงซือฉี กล่าวด้วยความกลัดกลุ้มอย่างสุดขีด: “อาจารย์จะคิดถึงได้ล่ะว่า เธอจะโต้เถียงกับอาจารย์เย่ขึ้นมา......”

หลงซือฉีรู้สึกน้อยใจเล็กน้อย กล่าวน้ำตาคลอ: “อาจารย์......ท่านให้ศิษย์รับตำแหน่งเจ้าสำนัก แต่ไม่มอบเตายาให้กับศิษย์ ศิษย์ก็กลัวว่าบรรพบุรุษของเต๋าไท่เจินที่อยู่บนสรวงสวรรค์จะกล่าวโทษศิษย์นี่นา......”

กล่าวไป หลงซือฉีก็กลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่ได้และไหลลงมา สะอื้นอยู่ไม่หยุด: “ศิษย์เข้าเต๋าไท่เจินตั้งตาอายุแปดขวบ......เห็นเต๋าไท่เจินเป็นเหมือนบ้านไปนานแล้ว ได้ให้คำสัญญาอย่างลับ ๆ ต่อหน้ารูปวาดของอาจารย์บรรพบุรุษตั้งแต่เด็ก ในอนาคตจะต้องพยายามอย่างเต็มที่ เพื่อนำพาเต๋าไท่เจินเดินสู่ความรุ่งโรจน์......อาจารย์ปู่ได้บอกศิษย์ตั้งแต่หลายปีก่อนแล้ว ท่านบอกว่าเต๋าไท่เจินมีสมบัติประจำสำนักอยู่ เป็นเตายาที่สามารถกลั่นยาให้มีประสิทธิผลเป็นสองเท่าตัว วันนี้อาจารย์จะถ่ายทอดตำแหน่งให้ศิษย์ กลับไม่พูดถึงเตายาเลย แล้วจะให้ศิษย์รับมาอย่างไม่ลืมหูลืมตาได้ยังไง......”