ถูกลูกศิษย์เปิดโปงซึ่ง ๆ หน้า หงฉางชิงก็รู้ต้องรู้สึกเขินอายเล็กน้อย
เข้าทอดถอนใจ กล่าวอย่างจนปัญญา: “ซือฉี ในเมื่อได้พูดมาถึงขนาดนี้แล้ว งั้นอาจารย์ก็จะพูดความจริงกับเธอก็แล้วกัน เตายานั่น เพราะอาจารย์ได้มีแผนร้ายในใจอยู่ก่อน ขโมยไก่ไม่ได้ยังเสียข้าวสารอีกกำมือ จะกล่าวโทษไปถึงอาจารย์เย่ไม่ได้......”
หลงซือฉีมองดูหงฉางชิงที่รู้สึกผิดเล็กน้อย จึงถามขึ้นมาด้วยความตกใจ: “อาจารย์ ที่จริงเรื่องมันเป็นมายังไงเหรอคะ?”
หงฉางชิงถอนหายใจยาว ๆ และได้เล่าเรื่องราวว่าทำไมตนเองถึงมาจินหลิง รวมทั้งหลังจากได้มาถึงจินหลิงแล้ว ตอนเองจงใจหลอกล่อซือเทียนฉีอย่างไร ให้หลงซือฉีฟังจนหมด
หลงซือฉีฟังจบ อดไม่ได้ที่จะกล่าวตำหนิ: “อาจารย์คะ อาจารย์ทำเกินไปจริง ๆ ......ถ้าหากสืบเอาเรื่องขึ้นมา มันไม่เท่ากับการฉ้อโกงหรอกเหรอคะ?”
หงฉางชิงกุมใบหน้าด้วยมือข้างหนึ่ง กล่าวอย่างเศร้าใจกลัดกลุ้ม: “ตอนนั้นอาจารย์ค่อนข้างรีบร้อนอยากเห็นผลสำเร็จนี่นา......อาจารย์คิดว่า ถึงยังไงซือเทียนฉีก็เป็นหมอที่มีชื่อเสียงคนหนึ่ง และเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะไม่มีเงิน หากอาจารย์ต้องการซื้อมัน เขาจะต้องไม่ขายอย่างแน่นอน ดังนั้นอาจารย์เลยคิด หลอกล่อให้เขาพนันกับอาจารย์......”
“อีกอย่าง อาจารย์คิดว่าคนแบบนี้ หากใช้เงินมาพนันกับเขา เขาคงไม่สนใจอาจารย์อย่างแน่นอน ดังนั้นอาจารย์เลยเอาเตายาออกมา คิดใช้มันเป็นตัวล่อ......”
“แต่คิดไม่ถึงว่า......สุดท้ายจะมีจุดจบแบบนี้......”
หงฉางชิงโบกมือ กล่าวอย่างจริงจัง: “เธอจะเข้าใจอะไร? คนโบราณว่าเอาไว้ว่าตอนเช้าได้สัมผัสสัจธรรม ตอนกลางคืนแม้ต้องตายก็ยินดี แค่ตำแหน่งเจ้าสำนัก มันจะนับอะไรได้?”
กล่าวไป หงฉางชิงก็เอ่ยด้วยท่าทางเคร่งขรึม: “ซือฉี อาจารย์ขอพูดกับเธอจากใจจริงนะ เต๋าไท่เจินของเราพัฒนามาเป็นเวลาหลายปีเช่นนี้ คนที่สามารถเข้าสู่แดนมืดได้จริง ๆ กลับมีไม่กี่คน เธอรู้ไหมว่าเพราะอะไร?”
หลงซือฉีครุ่นคิด กล่าว: “อาจเป็นเพราะสติปัญญาของศิษย์รุ่นหลานอย่างพวกเราด้อยเกินไป ขาดคุณสมบัติที่จะกลายเป็นยอดฝีมือแดนมืด......”
“ใช่ที่ไหนล่ะ!” หงฉางชิงทำเสียงฮึดฮัดอย่างเย็นชา กล่าว: “เมื่อก่อนอาจารย์ก็คิดเหมือนเธอนั่นแหละ แต่หลังจากอาจารย์โชคดีมีโอกาสรู้จักกับอาจารย์เย่ถึงได้รู้ว่า 《จิตกลียุคเต๋าไท่เจิน》ที่สืบทอดกันมานับพันปีของเต๋าไท่เจินของพวกเรา ดูเหมือนว่าจะสมบูรณ์ แต่ความจริงแล้วเป็นเพียงหนึ่งในยี่สิบเจ็ดของ《จิตกลียุคเต๋าไท่เจิน》ทั้งหมด! พูดอีกนัยหนึ่ง ที่พวกเรามีอยู่ในมือนั้นเป็นเพียงเนื้อหาระดับอนุบาล K1 ในเส้นทางแห่งวิถีบู๊เท่านั้น! เธอหวังว่าจะอาศัยเนื้อหาพวกนี้ สามารถฝึกฝนได้ถึงระดับไหน?!”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...