ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5455

หงห้าเกาหัวหยิกๆ พูดด้วยใบหน้าที่จริงจังและคาดหวัง“อาจารย์เย่……ขอพูดตามตรง ผม……ผมก็อยากจะฝึกวิถีบู๊เหมือนกัน……ผมคิดมาตลอด แต่แค่ไม่มีโอกาสที่เหมาะสมในการเข้าสู่เส้นทางนี้เท่านั้น……”

พูดจบ หงห้าก็ถอนหายใจ และกล่าวว่า“ก่อนหน้านั้นผมคิดอยากจะฝากตัวเป็นศิษย์กับคุณ แต่ตัวผมเป็นยังไง ผมเองก็รู้ตัวดี อีกอย่างผมอายุก็มากแล้ว จะฝึกอะไรคงต้องใช้เวลาไม่น้อย ไม่กล้าให้คุณมาสอนมือใหม่อย่างผมเป็นแน่……ครั้งนี้เพราะเห็นคุณจะจัดตั้งฐานฝึกขึ้นมา ดังนั้นจึงคิดว่าหากคุณอนุมัติผมจะได้ทำการฝึกไปด้วย……ส่วนจะสำเร็จหรือไม่นั้น คงต้องขึ้นอยู่กับผมหงห้าคนเดียวแล้ว หากผมไม่มีพรสวรรค์ในด้านนี้ ผมก็จะขอยอมแพ้ แต่หากผมสามารถจะเข้าสู่เส้นทางนี้ได้ ต่อไปในอนาคตก็จะสามารถช่วยงานของคุณได้……”

เย่เฉินพูดด้วยรอยยิ้ม“เรื่องนี้ง่ายมาก ในเมื่อคุณอยากจะเข้าสู่เส้นทางสายนี้ อย่างนั้นครั้งนี้ก็ฝึก《จิตกลียุคเต๋าไท่เจิน》ไปพร้อมกันกับพวกเขา แผนการสอนที่หงฉางชิงได้เตรียมเอาไว้นั้น เป็นการสอนที่เริ่มจากศูนย์ คุณสามารถไปลองเรียนกับเขาได้ คุณเองก็เคยกินยาอายุวัฒนะมาก่อน สมรรถภาพทางกายนั้นแตกต่างจากคนทั่วไป อยากจะเข้าสู่วิถีบู๊ ก็คงไม่ใช่เรื่องยากอะไร ”

ฉับพลันหงห้าก็พูดขึ้นอย่างตื่นเต้นดีใจ“ขอบคุณสำหรับการสนับสนุนของอาจารย์เย่ครับ ！”

เย่เฉินยิ้มและพูดว่า“อย่ามองว่าคุณเองอายุมากแล้ว หากพยายามอย่างหนักก็ไม่ใช่เรื่องยาก”

หงห้าดีใจอย่างมาก รีบกล่าวว่า“อาจารย์เย่ ผมจะทำให้สุดความสามารถครับ！”

เย่เฉินตบไปที่ไหล่ของเขา และพูดว่า“รอว่านพั่วจวินกับเหล่าทหารของสำนักว่านหลงมาถึงที่เมืองจินหลิง การฝึกแบบปิดก็จะเริ่มต้นขึ้นอย่างเป็นทางการ ถึงตอนนั้นนอกจากคุณต้องฝึกวิถีบู๊กับพวกเขาแล้ว ยังต้องทำงานในส่วนของการเก็บความลับและสนับสนุนให้เรียบร้อยด้วย หากมีปัญหาก็ให้เหล่าเฉินมาคอยช่วยเหลือ”

หงห้านึกอะไรขึ้นมาได้ พูดเสียงแผ่ว “อาจารย์เย่ ผู้จัดการทั่วไปเฉินเขาก็อยากจะฝึกวิถีบู๊เหมือนกัน ครั้งนี้คุณให้เขาเข้าร่วมด้วยได้ไหมครับ？”

เย่เฉินถามอย่างประหลาดใจ“เหล่าเฉินก็สนใจในวิถีบู๊ด้วยเหรอ ？”

หงห้าพูดอย่างจริงจัง“อาจารย์เย่ ในตอนที่อยู่ภูเขาฉางไบผมกับผู้จัดการทั่วไปเฉิน ได้เห็นคุณจัดการกับราชาบู๊ทั้งแปด ตั้งแต่ตอนนั้นเราสองคนก็เริ่มที่จะสนใจในวิถีบู๊ขึ้นมา สถานการณ์ของเขาไม่ต่างจากผมเท่าไร ต่างคิดว่าอายุมากกันแล้ว ไม่ใช่คนมีพรสวรรค์ในด้านนี้แน่ ดังนั้นก็จึงไม่กล้าที่จะเอ่ยพูดกับคุณ ……”

เย่เฉินยิ้มและพูดว่า“โอเค ผมเข้าใจแล้ว งั้นฝากคุณไปถามเขาให้ผมที หากเขาอยากจะฝึกจริงๆ ก็ไม่ต้องมาขออนุญาตจากผม ถึงเวลาก็มาที่นี่ได้เลย ”

“เยี่ยมไปเลย！”หงห้าพูดอย่างตื่นเต้นดีใจ“หากผู้จัดการทั่วไปเฉินรู้เข้า จะต้องดีใจมากแน่ๆ！ผมจะบอกเรื่องนี้กับเขาครับ！”

เย่เฉินพูดกำชับกับเขา“หงห้า อย่าลืมพูดให้เขาเข้าใจอย่างชัดเจน ว่าเรื่องนี้คุณเป็นคนช่วยเขาถาม เหล่าเฉินเป็นคนที่ใส่ใจเหมือนกัน คำพูดของคุณต้องมีใจความสำคัญ เขาจะได้จดจำความดีนี้ของคุณ ！”

“เรื่องขอแรงนั้นง่ายมาก”เฉินจื๋อข่ายตอบกลับในทันที“คนของฉันทางนี้จัดส่งให้นายได้ตลอด ”

หงห้าหัวเราะร่า “ฉันไม่ได้ต้องการคนของนาย แต่ฉันต้องการขอแรงนาย ”

“ฉัน？”เฉินจื๋อข่ายเอ่ยถามอย่างสงสัย“มีเรื่องอะไรที่ต้องการให้ฉันไปจัดการ？”

หงห้าหัวเราะแหะๆ แล้วพูดอย่างจริงจัง“ฉันอยากให้นายจัดสรรเวลา เราสองคนจะไปเข้าเรียนด้วยกัน”

“เข้าเรียนด้วยกัน？”เฉินจื๋อข่ายมึนงงหนักเข้าไปอีก จึงเอ่ยถามเขา “หงห้า นายอย่ามัวแต่เล่นลิ้น นี่มันเรื่องอะไรกันแน่ พูดมาตามตรงกับฉันดีกว่า！”

หงห้ากระแอมไอ แล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า “อย่างนั้นนายก็นั่งจับเก้าอี้ให้ดีๆนะ อย่าตื่นเต้นจนเอวเคล็ดเอาเสียล่ะ ！”