ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5456

เมื่อเฉินจื๋อข่ายเห็นหงห้ายังคงลีลา ก็จึงพูดเยาะเย้ยไปว่า“พอได้แล้วหงห้า ฉันจะไม่รู้จักนายหรือไง？นายเองก็คงว่างมากจึงมาพูดล้อเล่นกับฉัน！ฉันอายุเข้าเลขสี่แล้ว ส่วนนายก็เข้าเลขห้า เราสองคนจะมาเป็นเพื่อนร่วมชั้นกันได้ยังไง？”

“ไม่ใช่อย่างนั้นจริงๆนะเหล่าเฉิน ！”หงห้าพูดอย่างเศร้าใจ“เราสองคนก็ถือว่าร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมา นายคิดว่าฉันจะเอานายมาล้อเล่นด้วยอย่างนั้นเหรอ ？”

พูดจบ เขาก็รีบพูดต่อ“เอาล่ะเหล่าเฉิน ฉันไม่อยากจะลีลากับนายแล้ว พูดตามตรงแล้วกัน นายคงรู้เรื่องที่อาจารย์เย่กำลังปรับปรุงน้ำพุร้อนช็องเซลีแล้วใช่ไหม นายรู้ไหมว่าอาจารย์เย่ปรับปรุงที่นี่ไว้ทำอะไร ？”

เฉินจื๋อข่ายตอบ“รู้สิ คุณชายอยากจะทำมันให้เป็นสถานที่ฝึกฝนผู้เก่งกาจวิชาบู๊ไม่ใช่เหรอ？แล้วมันเกี่ยวอะไรกับเราสองคนด้วย？”

หงห้าหัวเราะแหะๆ“ วันนี้ฉันรวบรวมความกล้าแล้วพูดขอกับอาจารย์เย่ไป ว่าเราสองคนก็อยากจะฝึกวิถีบู๊นี้เหมือนกัน อยากจะขอร้องเขาให้โอกาสเราสองคนด้วย……”

เมื่อเฉินจื๋อข่ายได้ยินคำนี้ ก็เอ่ยถามกลับอย่างตื่นเต้นไปว่า“คุณชายเขาว่ายังไง ？！”

หงห้าพูดด้วยรอยยิ้ม“ดูนายนี่ยังไง ฉันบอกว่าเราสองคนจะได้เป็นเพื่อนร่วมชั้นเรียนเดียวกัน นายยังไม่เข้าในคำพูดของฉันอีก？”

เฉินจื๋อข่ายพูดโพล่งออกมาอย่างตื่นเต้น“คุณชายตอบตกลงแล้วเหรอ？！”

“แน่นอนอยู่แล้ว！”หงห้าพูดอย่างหัวเราะชอบใจ“อาจารย์เย่บอกแล้ว ว่าการฝึกอบรมนี้เป็นระบบการสอนที่เริ่มตั้งแต่ศูนย์ เราสองคนไม่มีพื้นฐานของวิถีบู๊ ครั้งนี้มีโอกาสที่จะได้ศึกษาและฝึกไปพร้อมกัน ！”

“เยี่ยมไปเลย！”น้ำเสียงของเฉินจื๋อข่ายนั้นดีใจอย่างมาก พูดอยู่ซ้ำๆว่า“หงห้า……โอ้ไม่ใช่ พี่ห้า！พี่ห้าที่แสนดีของฉัน！ครั้งนี้พี่ได้ช่วยน้องชายคนนี้ให้สมปรารถนาแล้ว ！”