ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5456
เมื่อเฉินจื๋อข่ายเห็นหงห้ายังคงลีลา ก็จึงพูดเยาะเย้ยไปว่า“พอได้แล้วหงห้า ฉันจะไม่รู้จักนายหรือไง？นายเองก็คงว่างมากจึงมาพูดล้อเล่นกับฉัน！ฉันอายุเข้าเลขสี่แล้ว ส่วนนายก็เข้าเลขห้า เราสองคนจะมาเป็นเพื่อนร่วมชั้นกันได้ยังไง？”
“ไม่ใช่อย่างนั้นจริงๆนะเหล่าเฉิน ！”หงห้าพูดอย่างเศร้าใจ“เราสองคนก็ถือว่าร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมา นายคิดว่าฉันจะเอานายมาล้อเล่นด้วยอย่างนั้นเหรอ ？”
พูดจบ เขาก็รีบพูดต่อ“เอาล่ะเหล่าเฉิน ฉันไม่อยากจะลีลากับนายแล้ว พูดตามตรงแล้วกัน นายคงรู้เรื่องที่อาจารย์เย่กำลังปรับปรุงน้ำพุร้อนช็องเซลีแล้วใช่ไหม นายรู้ไหมว่าอาจารย์เย่ปรับปรุงที่นี่ไว้ทำอะไร ？”
เฉินจื๋อข่ายตอบ“รู้สิ คุณชายอยากจะทำมันให้เป็นสถานที่ฝึกฝนผู้เก่งกาจวิชาบู๊ไม่ใช่เหรอ？แล้วมันเกี่ยวอะไรกับเราสองคนด้วย？”
หงห้าหัวเราะแหะๆ“ วันนี้ฉันรวบรวมความกล้าแล้วพูดขอกับอาจารย์เย่ไป ว่าเราสองคนก็อยากจะฝึกวิถีบู๊นี้เหมือนกัน อยากจะขอร้องเขาให้โอกาสเราสองคนด้วย……”
เมื่อเฉินจื๋อข่ายได้ยินคำนี้ ก็เอ่ยถามกลับอย่างตื่นเต้นไปว่า“คุณชายเขาว่ายังไง ？！”
หงห้าพูดด้วยรอยยิ้ม“ดูนายนี่ยังไง ฉันบอกว่าเราสองคนจะได้เป็นเพื่อนร่วมชั้นเรียนเดียวกัน นายยังไม่เข้าในคำพูดของฉันอีก？”
เฉินจื๋อข่ายพูดโพล่งออกมาอย่างตื่นเต้น“คุณชายตอบตกลงแล้วเหรอ？！”
“แน่นอนอยู่แล้ว！”หงห้าพูดอย่างหัวเราะชอบใจ“อาจารย์เย่บอกแล้ว ว่าการฝึกอบรมนี้เป็นระบบการสอนที่เริ่มตั้งแต่ศูนย์ เราสองคนไม่มีพื้นฐานของวิถีบู๊ ครั้งนี้มีโอกาสที่จะได้ศึกษาและฝึกไปพร้อมกัน ！”
“เยี่ยมไปเลย！”น้ำเสียงของเฉินจื๋อข่ายนั้นดีใจอย่างมาก พูดอยู่ซ้ำๆว่า“หงห้า……โอ้ไม่ใช่ พี่ห้า！พี่ห้าที่แสนดีของฉัน！ครั้งนี้พี่ได้ช่วยน้องชายคนนี้ให้สมปรารถนาแล้ว ！”
“ไม่มีปัญหา！”เฉินจื๋อข่ายพูดอย่างไม่ต้องคิด “งั้นฉันจะจัดการให้เรียบร้อยโดยเร็วที่สุด ！”
พูดจบ เขาก็ถามอย่างเป็นกังวลว่า“พี่ห้า พี่ว่าสภาพของเราสองคน ทั้งเรื่องอายุ ยังเข้าสู่เส้นทางวิถีบู๊ได้อีกเหรอ？ฉันได้ยินมาว่า เส้นทางวิถีบู๊นั้นไม่ง่ายเลย แล้วยังชี่เฉินตันเถียนอะไรนั้นอีกไม่ใช่ว่าใครก็จะทำมันได้ง่ายๆนะ คนส่วนใหญ่ฝึกมาทั้งชีวิตก็ยังไม่รู้เลยว่าจุดตันเถียนนั้นอยู่ที่ไหน……”
“นายกลัวอะไร……”หงห้าพูดโพล่งออกไป“นายคิดว่าอาจารย์เย่จะปล่อยให้เราสองคนได้ปะปนเข้าไปอยู่ในหมู่ผู้รู้ผู้เชี่ยวชาญเหรอ？เราสองคนก็ถือว่าเป็นคนสนิทของอาจารย์เย่เหมือนกัน หากเราสองคนทำอะไรไม่ได้ในระหว่างการฝึกนี้เลย อย่างนั้นอาจารย์เย่ก็ต้องเสียหน้าด้วยนะสิ！”
เฉินจื๋อข่ายถามเขา “พี่หมายความว่า ในเมื่อคุณชายให้เราสองคนไป ก็ย่อมต้องช่วยเหลือเราในหลักพื้นฐานวิชาเบื้องต้นงั้นเหรอ？”
หงห้าพูดอย่างมุ่งมั่นเด็ดขาด“ก็ย่อมต้องเป็นอย่างนั้นอยู่แล้ว นายยังไม่รู้นิสัยของอาจารย์เย่อีกเหรอ？ขอแค่เป็นคนที่เขาอยากจะช่วย เขาต้องช่วยให้ถึงที่สุดอย่างแน่นอน ！”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
เอาตรงๆผมอ่านมา ก้ไม่ได้สงสารหงเยนน่ะ แต่แค่ใจจริงผมให้เลือกว่าใครจะตาย อยากจะให้อีหม่าหลันตายห่าไปมากกว่าอีก ไม่มีหม่าหลันอยู่แม่จะอ่านสนุกกว่านี้มาก...
เองก้อยากให้หม่าหลันเสียสติไม่ใช่หรอเย่เฉิน ส่วนชูหรันมึงก้เข้าข้างแม่ตีวเองเกิ้น รู้ทั้งรู้นิสัย สันดานแม่เป้นงี้ก้ยังเลือกที่จะเข้าข้าง พระเอกทิ้งเองไปหานานาโกะหรือกู้ชิวอี้จะสมน้ำหน้าให้ ดีเกิน กตัญญูจนโง่...
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...