หลังจากที่ตัดสินใจ เย่เฉินก็กดโทรไปหาฉินเอ้าเสวี่ยนก่อน
เป็นเวลานานมากแล้วที่เย่เฉินไม่ได้เจอฉินเอ้าเสวี่ยน เจอเธอเมื่อล่าสุด ก็น่าจะเป็นเมื่อครั้งที่เธอมาส่งยาแทนพ่อของตัวเอง
จำได้ว่าตัวเองยังเคยรับปากเธอ จะหาเวลาไปดูการฝึกซ้อมของเธอ แต่เมื่อยุ่งขึ้นมาก็ถึงกับลืมเลือนมันไป ภายในใจของเย่เฉินก็รู้สึกละอายใจเล็กน้อย
เขากดโทรหาฉินเอ้าเสวี่ยน ปลายสายกดรับอย่างรวดเร็ว ฉินเอ้าเสวี่ยนเอ่ยถามอย่างประหลาดใจ“อาจารย์เย่ ทำไมวันนี้ถึงได้ว่างโทรมาได้ !”
เย่เฉินหัวเราะแล้วพูดว่า“ที่ฉันโทรหาเพราะมีเรื่องดีๆจะมาบอก”
“เรื่องดีๆอะไรกัน?”ฉินเอ้าเสวี่ยนเอ่ยถามอย่างลิงโลด“อาจารย์เย่ คุณจะมาแนะแนวการฝึกฝนให้ฉันที่บ้านเหรอ?คุณตอบตกลงฉันนานแล้วนะ ……”
เย่เฉินหัวเราะ“ประมาณนั้น ฉันเพิ่งได้เชิญผู้เก่งกาจวิชาบู๊มาท่านหนึ่ง ให้เขาเปิดการเรียนการสอนวิถีบู๊ที่เมืองจินหลิง ทำการฝึกตั้งแต่พื้นฐานเริ่มต้น โอกาสที่หาได้ยาก หากเราสนใจและมีเวลา ก็สามารถมาเข้าร่วมได้”
“จริงเหรอ?!”ฉินเอ้าเสวี่ยนถามอย่างตื่นเต้น“อาจารย์เย่……วิถีบู๊นั้นเป็นความลับของตระกูลศิลปะต่อสู้กับสำนักบู๊ที่ไม่มีการถ่ายทอดสู่กันไม่ใช่เหรอ?เอ้าเสวี่ยนมีโอกาสที่จะได้เรียนรู้มันจริงๆเหรอ ?”
“แน่นอน”เย่เฉินกล่าว“ไม่เพียงมีโอกาสที่จะได้เรียนรู้เท่านั้น แต่ยังสามารถจะร่ำเรียนได้ด้วย จนในตอนนี้ เท่าที่ฉันรู้มา เป็นวิชาบู๊ที่ดีที่สุดและสมบูรณ์ที่สุด”
“เยี่ยมไปเลย!”ฉินเอ้าเสวี่ยนพูดอย่างไม่ลังเล“อาจารย์เย่ เอ้าเสวี่ยนยินดี ยินดีอย่างที่สุด!ไม่รู้ว่าเมื่อไร แล้วต้องไปลงชื่อที่ไหน?”
เย่เฉินยิ้มและพูดว่า“นี่ไม่ใช่การเปิดรับสมัครจากภายนอก จะไปมีสถานที่ให้ลงชื่อได้ยังไง แต่เธอไม่ต้องเป็นห่วง ขอแค่เธอยินดีเข้าร่วม ฉันจะเก็บที่ของเธอไว้ให้ รอระบุเวลาได้แล้ว ฉันจะแจ้งที่อยู่ไปให้ แต่ไม่ต้องเป็นห่วงไป สถานที่นั้นอยู่ที่ในเมืองจินหลิงนี่แหละ ไม่ไกลจากบ้านมากนัก ”
“ไม่มีปัญหา!”ฉินเอ้าเสวี่ยนกระดี๊กระด๊าอย่างตื่นเต้นอยู่ที่ปลายสาย สักพักก็ถึงได้สงบลง แล้วเอ่ยพูดว่า“เอ่ออาจารย์เย่ การฝึกนี้ต้องใช้เวลานานแค่ไหน? หากนานเกินไป ฉันจะได้เตรียมตัวล่วงหน้า ทำเรื่องพักการเรียนของเทอมหน้าไว้ก่อน ตอนนี้ก็กลางเดือนสิงหาแล้ว อีกไม่นานก็จะเปิดเทอม”
“ได้ค่ะอาจารย์เย่ !”ฉินเอ้าเสวี่ยนตกปากรับคำในทันที จากนั้นก็เอ่ยถามว่า“เอ่ออาจารย์เย่ มีอะไรที่ฉันต้องเตรียมล่วงหน้าไหม?”
เย่เฉินกล่าว“อาหารการกินและที่พักนั้นจะมีคนจัดเตรียมไว้ให้ แต่หากเธอมีของใช้ส่วนตัวอะไร ก็เตรียมมันไปเองได้ ที่พักของที่นี่นั้นถือว่าดีใช้ได้ เป็นมาตรฐานของโรงแรม และฉันเองก็ได้แบ่งแยกที่พักโซนชายหญิงให้ด้วย แบบนี้ก็จะสะดวกมากกว่า”
ฉินเอ้าเสวี่ยนพูดด้วยรอยยิ้ม“งั้นฉันก็เก็บเฉพาะเสื้อผ้าส่วนตัวของตัวเองก็พอ !”
“ใช่”เย่เฉินพูดด้วยรอยยิ้ม“ถึงเวลาหากขาดเหลืออะไร ก็บอกกับผู้ที่รับผิดชอบในสถานที่นั้นได้ พวกเขาจะอำนวยความสะดวกพวกเธออย่างเต็มที่แน่นอน”
“ได้ค่ะอาจารย์เย่!”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...