ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5459
จบการโทรของฉินเอ้าเสวี่ยน เย่เฉินก็โทรไปหาอิโตะ นานาโกะ
นานาโกะในตอนนี้กำลังปักผ้าอยู่ที่บ้าน เมื่อได้รับสายจากเย่เฉิน ก็พูดอย่างดีอกดีใจ“เย่เฉินซัง ตอนนี้กำลังทำอะไรอยู่？”
เย่เฉินยิ้มและพูดว่า“กำลังขับรถอยู่ ระหว่างทางกลับเข้าเมืองมีเรื่องอยากจะคุยกับคุณ คุณอยู่บ้านหรือเปล่า？”
นานาโกะพูดอย่างดีใจ “อยู่สิ！เย่เฉินซังมาได้ทุกเมื่อ ”
“โอเค”เย่เฉินตอบ“ผมจะถึงในอีกยี่สิบนาที”
นานาโกะรีบวางงานปักในมือลง และพูดด้วยรอยยิ้มว่า“ถ้าอย่างนั้นนานาโกะจะเตรียมตัว ต้มชาก่อน ถ้าเย่เฉินซังมาถึงจะได้ดื่มชาด้วยกัน”
เย่เฉินรีบพูดว่า“ไม่ต้องยุ่งยาก ผมแค่อยากจะพูดคุยธุระกับคุณนิดหน่อย พูดจบก็จะกลับเลย”
นานาโกะยิ้มและพูดว่า“ ก็ดื่มชาได้ คุยไปด้วยดื่มไปด้วย”
พูดจบ นานาโกะไม่รอให้เย่เฉินได้พูดอะไร จึงพูดขึ้นว่า“เย่เฉินซังตั้งใจขับรถเถอะ อีกสิบห้านาทีฉันไปรับคุณที่ลานจอดรถ”
เย่เฉินกล่าว“ผมถึงลานจอดใต้ดินแล้วค่อยกดกริ่งก็ได้ คุณจะได้ไม่ต้องลำบากลงมา”
หลังจากที่อิโตะ นานาโกะส่งข้อความไปหาคนเป็นพ่อแล้ว ก็ไม่รอให้เขาได้ตอบกลับ ไปต้มน้ำเพื่อเตรียมชงชา ในขณะที่รอน้ำเดือดนั้น ก็เปลี่ยนชุดกิโมโนที่ตัวเองใส่อยู่บ้าน เป็นชุดเดรสกระโปรงธรรมดาตัวหนึ่ง จากนั้นก็รีบไปส่องกระจก แล้วแต่งตัวแต่งหน้าอย่างเรียบง่าย
ทุกอย่างเรียบร้อย ตัวจับเวลาสิบห้านาทีก็ดังขึ้น
เธอหยิบโทรศัพท์ แล้วปิดตัวจับเวลา รีบออกจากห้องเพื่อไปรอเย่เฉินที่ลานจอดรถชั้นล่าง
ในเวลานี้เอง เธอก็เปิดข้อความเสียงที่คนเป็นพ่อส่งมา ข้อความของนางาฮิโกะอิโตะแกล้งพูดตัดพ้อ“พ่อก็นึกว่าเย่เฉินซังมาถึงที่บ้านแล้ว ลูกอยากให้พ่อรีบกลับไปต้อนรับเสียอีก ไม่คิดว่าจะส่งมาบอกให้ไม่ต้องรีบกลับ ช่างเถอะ พ่อกับทานากะว่าจะตีกันอีกสักพัก แต่หากลูกอยากให้เราไม่ต้องกลับไปเลย ก็บอกล่วงหน้าแล้วกัน เราจะได้ไปหาโรงแรมนอน！”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
เอาตรงๆผมอ่านมา ก้ไม่ได้สงสารหงเยนน่ะ แต่แค่ใจจริงผมให้เลือกว่าใครจะตาย อยากจะให้อีหม่าหลันตายห่าไปมากกว่าอีก ไม่มีหม่าหลันอยู่แม่จะอ่านสนุกกว่านี้มาก...
เองก้อยากให้หม่าหลันเสียสติไม่ใช่หรอเย่เฉิน ส่วนชูหรันมึงก้เข้าข้างแม่ตีวเองเกิ้น รู้ทั้งรู้นิสัย สันดานแม่เป้นงี้ก้ยังเลือกที่จะเข้าข้าง พระเอกทิ้งเองไปหานานาโกะหรือกู้ชิวอี้จะสมน้ำหน้าให้ ดีเกิน กตัญญูจนโง่...
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...