ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5460
นานาโกะรู้ ว่าพ่อนั้นอยากให้ตัวเองได้มีการพัฒนาความสัมพันธ์กับเย่เฉิน ดังนั้นคำพูดหยอกเย้าของคนเป็นพ่อก็จึงไม่ได้แปลกใจอะไร
และเธอเองก็ไม่ได้เขินอายอะไรด้วย แต่กลับพูดบ่นอย่างไม่พอใจเล็กน้อย“หากโอโต้ซังอยากนอนโรงแรม หนูจะจองให้เลยตอนนี้ พ่อสามารถนอนที่นั่นจนกว่าเราจะกลับญี่ปุ่นก็ได้！หากยังไม่พอ หนูก็สามารถจะซื้อโรงแรมให้โอโต้ซังไว้พักอาศัยได้”
นางาฮิโกะ อิโตะหัวเราะแหะๆ“นานาโกะ โอโต้ซังแค่ล้อเล่น อย่าถือสาเลยนะ ……”
พูดจบ เขาก็รีบพูดต่อ “โอ้ โอโต้ซังจะตีลูกต่อแล้ว ลูกดูแลต้อนรับคุณเย่ไปก่อน เราจะยังไม่กลับไปรบกวนเวลาคุยธุระของลูกในตอนนี้！”
นานาโกะเห็นพ่อไม่พูดหยอกเอินอีก ก็จึงไม่ได้พูดอะไรต่อ หลังจากที่บอกลาคนเป็นพ่อ ก็รีบออกจากห้องไป เพื่อไปรอต้อนรับเย่เฉินที่ลานจอดชั้นใต้ดิน
เธอกดปุ่มลงในโถงลิฟต์ ลิฟต์ก็เลื่อนลงมาจากชั้นบนสุด จากนั้นประตูลิฟต์ก็เปิดออกอย่างรวดเร็ว
ทันทีที่ประตูลิฟต์เปิดออก นานาโกะก็พบว่า ที่ด้านในนั้นมีหญิงสาวที่แต่งตัวสวยและมีรสนิยมอย่างมากคนหนึ่ง หญิงสาวคนนี้รูปร่างสูงโปร่ง ผมยาวสลวยประบ่า สวมใส่ชุดทำงาน ดูมีสง่าราศีอย่างมาก
และทันทีที่สาวงามในลิฟต์ได้เห็นนานาโกะ ก็เบิกตาโพลงอย่างตื่นตกใจ จากนั้นก็มีท่าทีตื่นตระหนกขึ้นมาเล็กน้อย
สาวงามในลิฟต์ ก็คือหลิวม่านฉงที่เพิ่งมาถึงเมืองจินหลิงในวันนี้จากเกาะฮ่องกาง
เพราะได้เซ็นสัญญากับมหาวิทยาลัยจินหลิงแล้ว เธอในฐานะอาจารย์ผู้สอน จำเป็นต้องไปรายงานตัวก่อนที่มหาวิทยาลัยจะเปิด และวันนี้ก็เป็นวันที่เธอต้องไปรายงานตัวอย่างเป็นทางการในวันแรก
ตามกำหนดการของโรงเรียน วันนี้เธอต้องไปเดินเรื่องการลงทะเบียน จากนั้นก็เข้าร่วมการประชุมต่างๆก่อนเปิดเทอมในทุกวัน รวมถึงการประชุมกลุ่มบริหาร ประชุมงานกิจการและงานทางวิชาการ
หลิวม่านฉงแสร้งยิ้มและพยักหน้ารับอย่างผ่อนคลาย เมื่อเห็นนานาโกะไม่ได้กดลิฟต์ ก็จึงเอ่ยถามด้วยความสงสัย “คุณก็ไปลานจอดที่ชั้นใต้ดินเหรอคะ？”
นานาโกะพยักหน้า และพูดอย่างสบายๆว่า“ ฉันจะไปรับเพื่อนคนหนึ่ง แล้วคุณล่ะ? จะออกไปข้างนอกเหรอคะ？”
เมื่อหลิวม่านฉงได้ยินว่านานาโกะจะไปรับเพื่อน ความคิดแรกในหัวของเธอคิดว่าน่าจะเป็นเย่เฉิน จากนั้นภายในใจก็รู้สึกประหม่าขึ้นมาเล็กน้อย รีบกดไปที่ชั้นหนึ่ง แล้วพูดว่า “ฉันกำลังจะไปทำงาน แต่เกือบลืมไปว่ารถของฉันมีปัญหาเล็กน้อย ฉันไปโบกรถที่ชั้นหนึ่งดีกว่า ”
นานาโกะเองก็ไม่ได้คิดอะไร ยกยิ้มกลับไปให้เธอ เห็นที่มือของเธอถือซองเอกสารที่พิมพ์ชื่อมหาวิทยาลัยจินหลิง จึงเอ่ยถามด้วยความสงสัยว่า“ไม่ทราบว่าคุณทำงานที่มหาวิทยาลัยจินหลิงเหรอคะ？”
หลิวม่านฉงพยักหน้า และพูดว่า“ฉันเป็นอาจารย์สอนที่มหาวิทยาลัยจินหลิงค่ะ”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
เอาตรงๆผมอ่านมา ก้ไม่ได้สงสารหงเยนน่ะ แต่แค่ใจจริงผมให้เลือกว่าใครจะตาย อยากจะให้อีหม่าหลันตายห่าไปมากกว่าอีก ไม่มีหม่าหลันอยู่แม่จะอ่านสนุกกว่านี้มาก...
เองก้อยากให้หม่าหลันเสียสติไม่ใช่หรอเย่เฉิน ส่วนชูหรันมึงก้เข้าข้างแม่ตีวเองเกิ้น รู้ทั้งรู้นิสัย สันดานแม่เป้นงี้ก้ยังเลือกที่จะเข้าข้าง พระเอกทิ้งเองไปหานานาโกะหรือกู้ชิวอี้จะสมน้ำหน้าให้ ดีเกิน กตัญญูจนโง่...
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...