ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5463

นานาโกะเอ่ยถามด้วยความประหลาดใจ“เอ้าเสวี่ยนก็ไปเหรอ？แบบนี้ก็เยี่ยมไปเลย ฉันยังกลัวว่าจะไม่รู้จักใครที่นั่น ไม่มีใครให้พูดคุยด้วย หากมีเธออยู่ก็จะได้มีเพื่อนด้วย ！”

พูดจบ นานาโกะก็ยื่นถ้วยชาไปให้ที่มือเย่เฉิน พูดด้วยรอยยิ้ม“เย่เฉินซังเชิญดื่มชาก่อน！”

เย่เฉินรับถ้วยชามา แล้วยกขึ้นจิบไปคำหนึ่ง ยังไม่ทันได้วางถ้วยน้ำชาลง ก็มีหมายเลขที่ไม่รู้จักสายหนึ่งโทรเข้ามา

เขาวางถ้วยชาลงบนโต๊ะน้ำชา และกดรับสาย เสียงของว่านพั่วจวินก็ดังขึ้นมา“คุณเย่ ผมมาถึงที่เมืองจินหลิงแล้ว！”

คิ้วเย่เฉินเลิกขึ้น และถามเขา“พั่วจวิน นายมาถึงเมื่อไร？”

“เพิ่งมาถึงได้ไม่นานครับ”ว่านพั่วจวินตอบอย่างสุภาพ“ผมแอบลงจากเรือสินค้าในตอนที่แล่นผ่านคลองสุเอซ เปลี่ยนมาแล้วสามตัวตนจนมาถึง หลังจากที่ลงจากเครื่องก็เช่ารถคันหนึ่ง และกำลังอยู่บนเส้นทางเข้าเมือง”

เย่เฉินถามเขา“คนอื่นที่เหลือล่ะ？”

ว่านพั่วจวินตอบ“เรียนคุณเย่ ตามคำแนะนำของคุณ นอกจากผมแล้ว คนอื่นๆที่เข้าร่วมแผนคว่ำรังนี้ ในอีกสามถึงหกเดือนข้างหน้าจะไม่ขึ้นฝั่งอย่างแน่นอน พวกเขาจะคอยตามเรือสินค้าในทะเล รอทุกอย่างเรียบร้อยก็ถึงจะกลับไปที่ซีเรียครับ”

พูดจบ ว่านพั่วจวินก็พูดต่อ“เอ่อคุณเย่ครับ ไม่กี่วันก่อนที่อยู่ทะเล ผมได้รับข่าวหนึ่งมา อยากจะรายงานต่อหน้าคุณครับ ”

“ได้！”เย่เฉินพูดด้วยรอยยิ้มที่พึงพอใจ“นายไปหาเฉินจื๋อข่ายที่โรงแรมป๋ายจินฮ่านกงก่อน อีกเดี๋ยวฉันจะตามไป ”

ว่านพั่วจวินรีบพูดในทันที“ได้ครับคุณเย่ ผมจะไปรอที่โรงแรมป๋ายจินฮ่านกง ！”

เย่เฉินวางสายไป อิโตะ นานาโกะเอ่ยถามเขาอย่างนึกเสียดาย “เย่เฉินซังจะไปแล้วเหรอ？”